¹ . تے اوہ دویئں فرشتے شام دے ویلے سدوم وچ آئےتے لوط سدوم دے جندڑے تے بیٹھا سی۔ تے لوط اوناں نوْ ویکھ کے اوہناں دے استقبال لئی کھلوتا تے زمین تیکر جھکیا۔ ² . تے آکھیا اےمیرے خداوند اپنے نوکر دے کار نو چلو تے رات پوری آرام کرو تے اپنے پیئر تووہ تے سویرے اٹھ کے اپنی راہ لئیو تے اوناں آکھیا پئی اسی چوک وچ رات کٹ لواں گے۔ ³ . پر جدوں اوہنے بوہتی ضد کیتی تے اوہ اوہدے نال تر کے اوہدے کارآئےتے اوہنے اوہناں لئی کھانا تیار کیتا تے بے خمیری روٹی بنائی تے اوہناں کھادی۔ ⁴ . تے ایدے توں پہلاں پئی اوہ آرام کرن لئی لمے پیئن، سدوم شہر دئیاں جوان توں لئہ کے بڈے تیکر سارے مرداں نے اوہدے کار نوں کیعرے وچ لے لئیا۔ ⁵ . تے اوہناں لوط نوں سدکے اوہنوں آکھیا پئی اوہ مرد کتھے نیئں جیڑے اج راتی تیرے کول آئے نے؟ اوہناں نو ساڈے کول بار لئیا تاں جو اسی اوہناں نال صحبت کریے۔ ⁶ . اودوں لوط نکل کے اوہناں کول بوئے تے گیا تے اپنے مگروں بوہا ڈھو دتا۔ ⁷ . تے آکھیا پئی اے پراوہ! ایہو جئی بدی تے نہ کرو۔ ⁸ . دیکھو! میریاں دو تئیاں نئیں جناں نوں مرد دا نہیں پتا ۔جے تواڈی مرضی ہوئے تے میں اوہناں نوں تہاڈے کول لے آواں تے جو تہانوں چنگا لگے اوہناں نال کرو۔ مگر ایناں مرداں نوں کجھ نہ کہنا کیوں جے اوہ ایس لئی میری راکھی چہ آئے نے۔ ⁹ . اوہناں نے آکھیا ایدروں پراں ہو جا۔فیر کین لگے پئی اے بندہ ساڈے کول رکن لئی آیا سی تے ہن حکم چلاندا پئیا وے ایس لئی اسی تیرے نال اوہناں توں بوہتی بد سلوکی کراں گے۔تد فر اوہ لوط تے آپئے تے نیڑے آ ئے تاں جو بوہا بھن دین۔ ¹⁰ . پر اوہناں مرداں اپنے ہتھ ودہا کے لوط نوں اپنے کول کار وچ کھچ لئیا تے بوہا ڈھودتا ۔ ¹¹ . تے اوناں مرداں نو جیڑے کار دے بوہے تے سن چھوٹے تے وڈے ساریاں نوں اناہ کر دتا۔ تے اوہ بواہ لبدے لبدے تھک گئے۔ ¹² . اودوں اوہناں مرداں نے لوط توں پچھیا کی ایتھے تیرا اور وی کوئی ہےوے؟جوائی تے اپنے پتراں تے تئیاں تے جو کوئی تیرا ایس شہر وچ وے ساریاں نوں ایس تھاں توں بار لے جا۔ ¹³ . کیوں جو اسی ایس تھاں نوں نیست کراں گے ایس لئی پئی اوہناں دا شور خدا دے حضور بہتیرا اچا ہویا وے تے خداوند نے سانو ں اوہناں نوں نیست کرن لئی پیجیا وے۔ ¹⁴ . اودوں لوط نے بار جا کے اپنےجوائیاں نوں جناں اودیاں تئیاں ویائیاں سن گل بات کیتی تے آکھیا پئی اٹھو تے ایس تھاں توں نکلو کیوں جے خداوند ایس شہر نوں نیست کرے گا۔ پر اوہ اپنے جوائیاں دی نظر وچ مخول جئیا لگیا۔ ¹⁵ . جدوں سویر ہوئی تے فرشتیاں نے لوط توں چھیتی کرائی تے آکھیا پئی اٹھ اپنی کار والی تے اپنیاں دوائیں تئیاں نوں جیڑیاں ایتھے نیں لے جا۔ انج نہ ہوئے پئی توں وی ایس شہر دی بدی وچ پھڑیا جایں تے ہلاک ہو جایں۔ ¹⁶ . پر اینے دیر لائی تے اوہناں مرداں نے اوہداہ تے اودی کاروالی تے اودیاں دوئیں تئیاں دا ہتھ پھڑیا کیوں جے خداوند دی اوہدے تے مہربانی ہوئی تے اوہنوں شہر توں کڈ دتا۔ ¹⁷ . تے انج ہویا پئی جدوں اوہ اوہناں نوں بار کڈ لیائے تے اوہناں نوں آکھیا اپنی جان بچان لئی نس۔ نہ تے پچھے مڑ کے ویکھیں نہ ای میدان وچ رکیں۔ اوس پہاڑ ول تر جا۔ انج نہ ہوئے پئی توں ماریا جایں۔ ¹⁸ . تے لوط نے اوہناں نوں آکھیا پئی اے میرے خداوند انج نہ کر۔ ¹⁹ . ویکھ توں اپنے نوکر تے کرم دی نظر کیتی اے تے ایناں وڈا فضل کیتا اے پئی میری جان بچائی اے۔ میں پہاڑ تیکر نیں جا سکدا۔ کتے انج نہ ہوئے میرے تے مصیبت آ پئے تے میں مرجاواں۔ ²⁰ . ویکھ اے شہر ایناہ نیڑے وے پئی میں اوتھے پج کے جا سکنا واں تے اے نکا جئیاوی اے۔ اجازت ہوئے تے میں اوتھے تر جاواں۔ اوہ نکاجئیا وی اے تے میری جان وی بچ جائے گی۔ ²¹ . اوہنے اوہناں نوں آکھیا ویکھ میں ایس گل وچ وی تیرا لہاز رکھنا واں پئی ایس شہر نوں جدا توں ذکر کیتا اے تباہ( غارت) نئی کراں گا۔ ²² . چھیتی کر تے اوتھے تر جاکیوں جے میں کجھ نئی کر سکدا جدوں تیکر توں اوتھے نہ اپڑیں۔ایس لئی اوس شہر دا ناںضغر کہلایا۔ ²³ . تے زمیں تے دھپ نکل آئی سی جدوں لوط ضغر وچ وڑیا۔ ²⁴ . اودوں خدا نے اپنے ولوںسدوم تےعمورہ تے اگ تے گندک اسمان توں وسائی۔ ²⁵ . نالے اوہنے اوہناں شہراں نوں تے اودی ساری ترائی نوں نالے اوہناں شہراں دے سب رہن والیاں نوں نالے سب کجھ نوں جو زمین توں اگیا سی تباہ کیتا۔ ²⁶ . پر اودی کار والی نے پچھے مڑ کے ویکھیا تے لوْن دا ستوْن بن گئی۔ ²⁷ . تے ابرہام سرگی ویلے اٹھ کےاوس تھاں تے گیا جتھے اوہ خدا دے حضور کھلوتا سی۔ ²⁸ . تے اوہنے سدوم تے عمورہ تے اوس ترائی دی ساری زمین ول نظر کیتی تے ویکھیا پئی زمین توں تواں انج اٹھ رئیا وےجیئوں پٹھی دا تواں۔ ²⁹ . تے انج ہویا پئی جدوں خدا نے اوس ترائی دے شہراں نوں نیست کیتا تے خدا نے ابرہام نوں یاد کیتا تے اوہناں شہراں نوں جتھے لوط ریندا سی تباہ کردے ویلے لوط نوں اوس بلا توں بچا لئیا۔ ³⁰ . تے لوط ضغر توں بار نکل کے پہاڑ تے جا وسیا تے اودیاں دوئیں تئیاں اوہدے نال سن کیوں جے اوہناں نوں ضغر وچ وسدیاں ڈر لگیا تے اوہ تے اودیاں دوئیں تئیاں اک غار وچ رہن لگ پئے۔ ³¹ . اودوں پہلوٹھی نے نکی نوں آکھیا پئی ساڈا پئیو بڈا وے تے زمین تے کوئی مرد نئی جیہڑاجگ دے دستور وانگوں ساڈے کول آئے۔ ³² . تے آ اسی اپنے پیو نوں مے پیائیے تے اوہدے نال ہم آغوش ہویئے تاں جے اپنے پیو دی نسل باقی رکھیے۔ ³³ . تے اوہناں اوسی رات اپنے پیو نوں مے پیائی تے پہلوٹھی اندر گئی تے اپنے پئیو نال ہم آغوش ہوئی پر اوہنے نہ جانیا پئی اوہ کدوں لمی پئی تے کدوں اٹھ گئی۔ ³⁴ . تے دجے دن انج ہویا پئی پہلوٹھی نے نکی نوں آکھیا پئی ویکھ کل راتی میں اپنے پیو نال ہم آغوش ہوئی ۔ آ اج راتی وی اوہنو مے پیائیے تے توں وی اوہدے نال ہم آغوش ہو تاں کے اپنے پیو دی نسل باقی رکھیے۔ ³⁵ . تے اوس رات اوہناں اپنے پیو نوں مے پیائی تے نکی گئی تے اوہدے نال ہم آغوش ہوئی پر اوہنیں نہ جانیا پئی اوہ کدوں لمی پئی تے کدوں اٹھ گئی۔ ³⁶ . تے لوط دیاں دوئیں تئیاں اپنے پیو توں امید چوں ہوئیاں۔ ³⁷ . تے وڈی دے اک پتر ہویا تے اوہدا ناں موآب رکھیا۔ اوہی موآبیاں دا پیو وے جیہڑے اج تیکر ہیگے نے۔ ³⁸ . تے نکی دے وی اک پتر ہویا تے اوہنے اوہدا ناں بِن عمی رکھیا۔ اوہی بنی عمون دا پیو وے جیہڑےاج تیکر ہیگے نے۔