1
. فیر خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئیِ
2
."ویکھ مَیں بضلیؔ ایل اُوری دے پُتر اَتے حُورؔ دے پوترے نُوں یُہوداہؔ دے ٹَبر وِچوں ناں لَے کے سَدیا اے۔
3
. اَتے مَیں بضلؔی ایل نُوں سیانف اَتے سُجھ بُجھ اَتے عِلم اَتے ہر طرح دی کاریگری لئی اپنی رُوح نال بھریا اے۔
4
. تاں جو اوہ ہُنر مَندی دے کَماں نُوں بناوے اَتے سونے اَتے چاندی اَتے پِتل دیِاں شیئواں بناوے۔
5
.اَتے پتھر نُوں جڑن لئی کَٹے اَتے لکڑ نُوں تراشے جِہدے نال ہر ڈھنگ دی کاریگری دا کَم ہووے۔
6
. اَتے ویکھ مَیں اہلیابؔ نُوں جیہڑا اَخیسمکؔ دا پُتر اَتے دانؔ دے ٹبر وِچوں اے اوہدا ساتھی ہون لئی مُقرر کِیتا اے اَتے مَیں سارے روشن ضمیِراں دے دِلاں وِچ اجیہی سمجھ رکھی اے پئی جیہڑیاں جیہڑیاں شیئواں دا مَیں تَینوں حُکم کیِتا اے اوہناں سبھناں نُوں اوہ بنا سَکن۔
7
. مَطلب کے اَکٹھ دا تَںبُو اَتے شہادت دا صَندوُق اَتے اوچھاڑجیہڑا اوہدے اُتے رہیووے گا اَتے تَںبُو دا کُل سامان۔
8
. اَتے میز اَتے اوہدے پانڈے اَتے پاسے دے سونے دی دیِوے دانی اَتے اوہدے کُل پانڈے اَتے بُخور پخان دی قُربان گاہ۔
9
. اَتے سوختنی قُربانی دی قربان گاہ اَتے اوہدے کُل پانڈے اَتے حوض تے اوہدی چونکی۔
10
. اَتے بُھل بُوٹے کڈھے ہوئے کپڑے اَتے ہارُونؔ کاہن دے پاک لِباس اَتے اوہدے پُتراں دے لِباس تاں جو اوہ کہانت دے کَم نُوں پُورا کرن۔
11
. اَتے مَسح کرن والا تیل اَتے ربّ دے گھر لئی خُوشبودار مصالحیاں دا بُخور۔ ایہناں سبھناں نُوں جِویں مَیں تَینوں حُکم دِتا اے اوہ اونج ہی بنان۔"
12
. اَتے خُداوند نےمُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی
13
. "تُوں بنی اِسرائیِلؔ نُوں ایہہ وی آکھ دے پئی تُسیں میریاں سبَتاں نُوں ضُرور مَنیا جے۔ ایسے لئی پئی ایہہ میرے تے تُہاڈے وِچکار پیہڑھیو پہیِڑھی اِک نشان رہیوے گا تاں جوں تُسیں جانوں پئی مَیں تُہاڈا خُداوند پاک کرن والا ہاں۔
14
. سو تُسیں سبت نُوں منیا جے کیوں جو اوہ تُہاڈے لئی پاک اے۔ جوکوئی اوہدی بے حُرمتی کرے اوہ پَکا مار دِتّا جاوے۔ جیہڑا کوئی سبَت والے دیہاڑے کَم کرے اوہ اپنی قوم وچِوں کَڈھ دِتا جاوے۔
15
. چھے دیہاڑیاں تیِک کَم کار کیِتا جاوے پَر ستواں دیہاڑا آرام دا سبَت اے جیہڑا خُداوند لئی پاک اے۔ جو کوئی سبت دے دیہاڑے کَم کرے اوہ پَکا مار دِتّا جاوے۔
16
. سو بنی اِسرائیِلؔ سبَت نُوں منن اَتے پیِڑھیو پیِڑھی اوہنوں سَدا دا عہد جان کے اوہدا لحاظ رَکھن۔
17
.میرے اَتے بنی اِسرائیِلؔ وِچکار ایہہ سَدا لئی اِک نشان رہیوے گا۔ ایس لئی پئی چھے دیہاڑیاں وِچ خُداوند نے اَنبراں اَتے دھرتی نُوں پیدا کیِتا اَتے ستویں دیہاڑے آرام کرکے ساہ لیا۔"
18
. اَتے جد خُداوند نے سیِناہؔ دے پہاڑ اُتے مُوسیٰؔ نال گلاں کر لیاں اَتے اوہنوں شہادت دِیاں دو تختِیاں دِتّیاں۔ اوہ تختِیاں پتھر دِیاں اَتے خُدا دے ہتھ دیِاں لِکھیاں ہویاں سَن۔