1
.تد خُداوند نے مُوسیٰؔ نوں آکھیا پئی "تُوں ہارُونؔ، ندبؔ، اَبیہوؔ اَتے بنی اَسرائیِلؔ دے ستر وڈیریاں نُوں لَے کے میرے کول اُتاں آ اَتے تُسیں دُوروں ہی سجدے پیا جے۔
2
. اَتے اکلا مُوسیٰؔ ہی میرے نیڑے آوّے پَر دُوجے نیڑے نہ آون اَتے نہ ہی دُجے لوکی اوہدے نال اُتے چڑھن۔"
3
.مُوسیٰؔ نے جا کے خُداوند دِیاں سارِیاں گلّاں اَتے حُکم لوکاں نُوں سُنا دِتّے۔ ساریاں لوکاں نے اِک واج ہوکے جواب دِتّا پئی "جِنیاں گلاں خُداوند نے آکھیِاں نیں اَسیں اوہ ساریاں مَنّاں گے۔"
4
.تد مُوسیٰؔ نے خُداوند دِیاں ساریاں گلاں لکھ لَیّاں۔مُوسیٰؔ نے ستی سویلے اُٹھ کے پہاڑ دی جڑ کول قُربانی دی اِک تھاں بنائی اَتے بنی اِسرائیلؔ دے باراں قبیِلیاں دے حِساب نال باراں تھم کَڈھے۔
5
.اوہنے بنی اسرائیِلؔ دے جواناں نُوں گھلیاں جِنہاں سوختنی قُربانِیّاں چڑھائِیاں اَتے ڈھگے حلال کر کے خُداوند اَگے سلامتی دے ذبیِحے چڑھائے۔
6
.مُوسیٰؔ نے اَدھی رَت لَے کے پانڈیاں وِچ رکھی اَتے اَدھی قُربانی دی تھاں تے چِھڑک دِتّی۔
7
.اوہنے عہد دی کِتاب لئی اَتے اُچی واج وِچ لوکاں نُوں پڑھ کے سُنائی۔ اوہناں نے آکھیا پئی "اسیں اوہ سب کُجھ کراں گے جو خُداوند نے ساہنوں کرن لئی آکھیا اے اَتے تابع رہواں گے۔"
8
. تد مُوسیٰؔ نے اوس رَت نُوں لوکاں تے چِھڑکیا۔ اوہنے آکھیا پئی"ویکھو، ایہہ اوس عہد دی رَت اے جیہڑا خُداوند نے ایہناں ساریاں گلاں بارے تُہاڈے نال بَنھیاں اے۔"
9
.تد مُوسیٰؔ، ہارُونؔ، ندبؔ، اَبیہوؔ اَتے اِسرائیِلؔ دے ستر وڈیرھے پہاڑ تے چڑھے۔
10
.اوہناں اِسرائیِلؔ دے ربّ نُوں ویکھیا اَتے اوہدے پیر ہیٹھاں نیِلم دے پتھر دا تھڑا جیہا سی جیہڑا اَسمان وانگ صاف سی۔
11
.خُداوند نے اِسرائیِلؔ دیاں اَمیراں اُتے ہتھ نہ ودھایا۔ سو اوہناں نے خُدا نُوں ویکھیا اَتے اوہناں نے کھادا تے پیِتا۔
12
.خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "میرے کول پہاڑ تے آ اَتے اوتھے ہی رہ۔ مَیں تَینوں پتھر دِیاں تختِیاں اَتے شریعت اَتے حُکم جیہڑے مَیں لکھے نیں دیواں گا تاں جو تُوں اوہناں نُوں سکھاویں۔"
13
.سو مُوسیٰؔ اپنے سیوک یشُوعؔ نال اُٹھیا اَتے ربّ دے پہاڑ تے گیا۔
14
.مُوسیٰؔ نے وڈیریاں نُوں آکھیا پئی "جد تیِک اسیں پَرت نہ آیئے ساہنوں ایسے تھاں اُڈیکدے رہوو۔ ہارُونؔ اَتے حورؔ تُہاڈے کول نیں اَتے جس کِسے دا کوئی مقّدمہ ہووّے اوہ اوہناں کول جاوّے۔"
15
.سو مُوسیٰؔ پہاڑ تے گیا اَتے پہاڑ اُتے بَدل چھا گیا۔
16
.خُداوند دا جلال سیِناہؔ دے پہاڑ تے ٹھہریا اَتے بَدل نے چھے دیہاڑیاں تِیک پہاڑ نُوں کَجی رکھّیا اَتے ستویں دیہاڑے اوہنے بَدل وِچوں مُوسیٰؔ نُوں واج ماری۔
17
. اَتے بنی اِسرائیِلؔ دی نظر وِچ خُداوند دے جلال دا نظارہ پہاڑ دی ٹیِسی اُتے سوا کردین والی اَگ وَرگا سی۔
18
. مُوسیٰؔ بَدل وِچوں ہو کے پہاڑ تے گیا۔ اَتے اوہ چالھی دیہاڑیاں اَتے چالھی راتاں تیِک پہاڑ تے رہیا۔