1
. اَتے رَبّ نے ایہہ گلاں آکھیاِں پئی
2
."خُداوند تیرا رَبّ جیہڑا تَینوں مِصرؔ دے دیس اَتے غلامی دے گھر وِچوں کڈھ لیایا مَیں ہاں۔
3
. میرے ہُوندیاں تُوں اوپرے معبُوداں نُوں نہ مَنّیں۔
4
.تُوں اپنے لئی کوئی گَھڑی ہوئی مُورت نہ بنائیِں۔ نہ کِسے شئے دی صُورت گَھڑیِں جیہڑی اُتاں اَنبراں وِچ ہووے یا ہیٹھاں دَھرتی تے یا دھرتی دے ہیٹھاں پانی وِچ ہووّے۔
5
.تُوں اوہناں اَگے سجدے نہ پَوّیِں اَتے نہ اوہناں دی پُوجا کریِں کیوں جو مَیں خُداوند تیرا ربّ غیرت والا ربّ ہاں اَتے جیہڑے میرے نال وَیر رکھدے نیں اوہناں دی اولاد نُوں تیِجی اَتے چوتھی پیِڑھی تیِک اوہناں دے پئو دادے دے پاپاں دی سزا دینا واں۔
6
. اَتے ہزاراں تے جیہڑے میرے نال محبّت رکھدے نیں اَ تے میریاں حُکماں نُوں مَن دے نیں، رحم کرنا واں۔
7
.تُوں خُداوند اپنے رَبّ دا ناں بے فائدہ نہ لَوّیِں کیوں جو جیہڑا اوہدا ناں بے فائدہ لیندا اے، خُداوند اوہنوں بے دوسا نہ ٹھہرائےگا۔
8
. چیتےرَکھ کے سبّت دا دیہاڑا میرے لئی وِکھرا رکھیِں۔
9
.تُوں چھے دیہاڑیاں تیِک محنت کرکے اپنا سارا کَم نبیڑیِں۔
10
.پَر ستواں دیہاڑا خُداوند تیرے رَبّ دا سبَت اے۔ اوس دیہاڑے نہ تے تُوں نہ تیرا پُتر نہ تیری دھی نہ تیرا غُلام نہ تیری گولِّھی نہ تیرا ڈَنگر نہ کوئی پردیسی جیہڑا تیرے پھاٹکاں وِچ ہووے، کمَ کرئے۔
11
.کیوں جو خُداوند نے چھے دیہاڑیاں وِچ اَنبر، دھرتی، سمندر اَتے جو کُجھ اوہدے وِچ اے اوہ سب کُجھ بنایا۔ ایس لئی خُداوند نے سبَت دے دیہاڑے نُوں برکت دِتّی اَتے پاک ٹھہرایا۔
12
. تُوں اپنے پئو اَتے اپنی ماں دی عِزّت کریِں تاں جو تیری حیّاتی اوس دیس وِچ جیہڑا خُداوند تیرا رَبّ تَینوں دیندا اے، لَمی کرے۔
13
.تُوں کِسے نُوں قتل نہ کریِں۔
14
. تُوں زِنّا نہ کریِں۔
15
.تُوں چوری نہ کریِں۔
16
.تُوں اپنے گوانڈی خلاف جھوٹی گواہی نہ دیویِں۔
17
. تُوں اپنے گوانڈی دے گھر دا لالچ نہ کریِں۔ تُوں اپنے گوانڈی دی ووہٹی دا لالچ نہ کریِں اَتے نہ اوہدے غلام اَتے اوہدی گولِّھی دا اَتے اوہدے ڈھگے اَتے اوہدے کھوتے دا اَتے نہ اپنے گوانڈی دی کِسے ہور شئے دا لالچ کریِں۔"
18
.اَتے ساریاں لوکاں نیں بدَل گرجندیاں بجلی چمکدیاں نرسنگے دی واج ہوندیاں سُنی اَتے پہاڑ توں دُھوں اُٹھ دیاں ویکھیا۔ جدوں اوہناں نے ایہہ ویکھیاتے کَمب اُٹھے اَتے دُراڈے جا کھلوتے۔
19
.اَتے مُوسیٰؔ نُوں آکھن لگے پئی "تُوں ہی ساڈے نال گلّاں کریاکر اَتے اَسیں سُن لَیئے کریئے پَر خُدا ساڈے نال گلاں نہ کرے کِدھرے اَسیں مَر ہی نہ جائیے۔"
20
.مُوسیٰؔ نے لوکاں نُوں آکھیا پئیِ "تُسیں ڈرو نہ کیوں جو ربّ ایس لئی آیا اے پئی تُہاڈا اِمتحان لَوّےاَتے تُہانوں اوہدا ڈر ہووّے تاں جو تُسیں پاپ نہ کرو۔"
21
.سو اوہ لوکی دُور ہی گھلوتے رہے اَتے مُوسیٰؔ اوس گُھوڑے ہنیرے وَل گیا جِتھے ربّ سی۔
22
. اَتے خُداوند نے موُسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "تُوں بنی اِسرائیِلؔ نُوں ایہہ آکھیِں پئی ’ تُساں اپنی اَکھّیِں ویکھ لیا اے پئی مَیں اَنبراں توں تُہاڈے نال گلّاں کیِتیاں۔
23
.تُسیں کِسے نُوں میرے نال شریِک نہ کریا جے مطلب کے چاندی اَتے سونے دے دیوتے اپنے لئی نہ گَھڑ یا جے۔
24
.اَتے تُسیں میرے لئی قُربانی دی اِک تھاں مِٹی نال بنایا کریا جے اَتے اوہدے اَتے اپنیِاں بھیڈاں بکریاں اَتے گاواں ڈھگیاں دیِاں سوختِنی قُربانِیاں اَتے سلامتی دیِاں قُربانِیاں اَتے جِتھے جِتھے مَیں اپنے ناں دی یادگیری کراواں گا اوتھے اوتھے مَیں تیرے کول آکے تَینوں برکت دیواں گا۔
25
.اَتے جے تُوں میرے لئی قُربانی دی تھاں پتھر دی بناویں تےگَھڑے ہوئے پتھر دی نہ بناویِں کیوں جو تُوں اوہدے تے اپنے رَچھ لا کے اوہنوں پلیِد کر دیویں گا۔
26
. اَتے تُوں میری قُربانی دی تھاں تے پَوڑیِاں رائیِں کَدی نہ چڑھیِں تاں نہ ہووّے پئی تیرا ننگ اوہدے تے وَکھالی دیوے‘۔"