1
.اَتے جیس دیہاڑے بنی اِسرائیِلؔ نُوں مِصروؔں نِکلیاں تَرے مہینے پُورے ہو گئے اوسے دیہاڑے اوہ سیناؔ دے بیلے وِچ اَپڑے۔
2
. اَتے جدوں اوہ فیدیمؔ توں ٹُر کے سیِناؔ دے بیلے وِچ اَپڑے تے اوتھے ہی ڈیرے لا لئے۔ سواوہناں اوتھے ہی پہاڑ دے ساہمنے ڈیرے لا لئے۔
3
.مُوسیٰؔ اوس پہاڑ تے چڑھ کے خُداوند اَگے حاضر ہویا۔ خُداوند نے اوہنوں پہاڑ تے واج مار کے آکھیاپئی، "تُوں یعقُوبؔ دے ٹبر نُوں ایہہ آکھ اَتے بنی اِسرائیِلؔ نوں ایہہ سُنا دے پئی
4
.تُساں ویکھیا پئی مَیں مِصریاؔں نال کیِہ کُجھ کیِتا اے اَتے تُہانوں جِویں عقاب دے کَھنباں دے بہا کے اپنے کول لَے آیا۔
5
.سو ہُن جے تُسیں میری گل مَنّو اَتے میرے عہد تے چلو اَتے ساریِاں قوماں وِچوں بس تُسیں میری اچیچی ملکیِت ہوو گے کیوں جو ساری دَھرتی میری اے۔
6
.اَتے تُسیں میرے لئی کاہناں دا اِک دیس تے اِک پاک قوم ہوو گے۔ ایہو ہی گَلاں تُوں بنی اِسرائیِلؔ نُوں سُنا دیویِں۔"
7
.تد مُوسیٰؔ نے آکے قوم دے وڈیریاں نُوں سَد کے اوہناں دے مُنہ درُوں اوہ ساریِاں گلاں جیہڑیاں خُداوند نے اوہنوں فرمائیاں سَن دَس دِتّیاں۔
8
.اَتے ساریاں لوکاں مِل کے آکھیا پئی، "جو کُجھ خُداوند نے فرمایا اے اَسیں اوہ سب کُجھ کراں گا"۔تد مُوسیٰؔ نے لوکاں دا جواب خُداوند نوں جا سُنایا۔
9
.خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی، "ویکھ مَیں گُوڑھے بَدل وِچ تیرے کول آواں گا تاں جو لوکی وی سُن سکن جدوں مَیں تیرے نال کلام کراں اَتے تَینوں وی سدا من دے رہن۔" اَتے مُوسیٰؔ نے وی لوکاں دیِاں گلاں خُداوند تک اَپڑ دِتّیاں۔
10
. اَتے خُداوند نے مُوسؔیٰ نُوں آکھیا پئی "لوکاں کول جا۔ اَج تے کل اوہناں نُوں میرے لئی پاک کر اَتے اوہ اپنے کپڑے دھو لین۔
11
.اَتے تیِجے دیہاڑے تیار رہن کیوں جو خُداوند تیِجے دیہاڑے لوکاں دے ویکھدیاں ویکھدیاں سیناؔ دے پہاڑ تے اُترے گا۔
12
.اَتے تُوں پہاڑ دے چار چوفیرے حد بَنھ کے اوہناں نُوں آکھیِں ’خبردار پئی تُسیں نہ تے ایس پہاڑ تے چڑھیا جے اَتے نہ ایہدے گھیر نُوں ہتھ لایا جے۔ اَتے جے کوئی بندہ ایس پہاڑ نُوں ہتھ لا وے اوہ پکا جانوں ماریا جاوے۔
13
. جنہے ایس پہاڑ نُوں ہتھ لایا ہووے اوہنوں کِسے دا ہتھ نہ لگے سگھوے اوہ پَکا سنگسار کیِتا جاوّے یا تِیراں نال وِنہیا جاوے۔اِنسان ہووّے یا حیوان اوہ پکا ماریا جاوے۔ جد نرسِنگا واوا چر بُھوکیا جاوے تد اوہ پہاڑ دی جڑ کول آجان۔"
14
.تد مُوسیٰؔ پہاڑوں لِہ کے لوکاں کول گیا۔ اوہنے لوکاں نُوں پاک کیِتا اَتے اوہناں اپنے کپڑے دھوتے۔
15
. اوہنے لوکاں نُوں آکھیا پئی "تیِجے دیہاڑے تیار رہیا جے اَتے اَپنیِاں ووہٹیِاں دے نیڑے نہ جایا جے۔"
16
.تِیجے دیہاڑے دِن چڑھدیاں ہی بدَل گرجن اَتے بجلی چمکن لگ پئی اَتے پہاڑ تے کالی گھٹا چھا گئی اَتے قرنے دی واج ڈاڈی اُچی ہوگئی اَتے سارے لوکی اپنے اپنے ڈیریاں وِچ کَمب گئے۔
17
.اَتے مُوسیٰؔ لوکاں نُوں تنبّواں دی تھاں توں باہر لَے آیا پئی خُدا نال میل کرائے اَتے اوہ پہاڑ دی جڑ کول آ گھلوتے۔
18
. اَتے سیناؔ دا پہاڑ اُتوں لَے کے تھلے تیِک دُھوں نال بھر گیا کیوں جو خُداوند اَگ تے دُھوں وِچ ہو کے اُتریا سی۔ اَتے دُھوں تندُور دے دُھوں وانگ اُتاں نُوں اُٹھ دا پیا سی اَتے اوہ سارا پہاڑ زور زور نال ہِلن ڈیا سی۔
19
. اَتے جدوں قَرنے دی واج ہور وَدھ دی گئی اَتے مُوسیٰؔ بولن لگااَتے رَبّ نے واج رائیِں اوہدے نال کلام کیِتا۔
20
.اَتے خُداوند سیناؔ دے پہاڑ دی ٹیِسی تے اُتریااَتے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں پہاڑ دی ٹیِسی تے سَدیا۔ سو مُوسیٰؔ اُتاں پہاڑ تے چڑھ گیا۔
21
. اَتے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "تھلے جا اَتے لوکاں نُوں پکی کر، کِدھرے اوہ حدّاں تروٹ کے ویکھن لئی خُداوند کول نہ آجان اَتے اوہناں وِچوں بتھیرے مَر جان۔
22
.اَتے کاہن وی جیہڑے میرے کول آن اپنے آپ نُوں پاک کرن اَتے میرے آون دی تیاری کرن کِدھرے اینج نہ ہووّے پئی خُداوند اوہناں نال ڈاڈا غُصے ہووّے۔"
23
.تد مُوسؔیٰ نے خُداوند نُوں آکھیا پئی "لوکی سیناؔ دے پہاڑ تے نیئں چڑھ سکدے کیوں جو تُوں تے ساہنوں پَکی کیِتی اے پئی پہاڑ دے دوالےحد بَنھ کے اوہنوں خُداوند لئی پاک رکھو۔"
24
.خُداوند نے اوہنوں آکھیا پئی "تھلے جا اَتے ہارُونؔ نُوں اپنے نال لَے آ پَر کاہن اَتے لوکی حدّاں تروڑ کے خُداوند کول اُتاں نہ آن تاں اینج نہ ہووّے پئی خُداوند اوہناں تے ڈاڈا غُصے ہووّے۔"
25
. سو مُوسیٰؔ تھلے اُتر کے لوکاں کول گیااَتے ایہہ گلاں اوہناں نُوں دَسیاں۔