1
.اَتے جو کُجھ خُداوند نے مُوسیٰؔ اَتے اپنی قوم اِسرائیِلؔ لئی کیِتا اَتے جِویں خُداوند نے اِسرائیِلؔ نُوں مِصؔر وِچوں کڈھیا اوہ سب کُجھ مُوسیٰؔ دے سہورے یترُوؔ نے جیہڑا مِدیانؔ دا کاہن سی سُنیا۔
2
. اَتے مُوسیٰؔ دے سہورے یتُروؔ نے مُوسیٰؔ دی ووٹی صفُورہؔ جیہڑی پیکے گھل دِتی گئی سی۔
3
. اَتے اوہدِیاں دُوںواں پُتّراں نُوں نال لیا۔ جِنہاں وِچوں مُوسیٰؔ نے اِک دا ناں ایہہ آکھ کے جیرسُومؔ دھریا سی پئی "مَیں پردیس وِچ راہی ہاں۔"
4
.اَتے دُجے دا ناں الیعزرؔ ایہہ آکھ کے دھریا پئی "میرے پیئو دا رَبّ میرا مددگار ہویا اَتے اوہنے مَینوں فِرعونؔ دی تلوار توں بچایا۔"
5
. اَتے مُوسؔیٰ دا سہورا یَترؔو اوہدے پُتراں اَتے ووٹی نُوں لَے کے مُوسؔیٰ کول اوس بیلے وِچ آیا جِتھے پہاڑ کول اوہدا ڈیرا لگا ہویا سی۔
6
.اَتے اوہنے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "مَیں تیرا سہورا یِترُوؔ تیری ووٹی اَتے اوہدے دُوںواں پُتراں نُوں لَے کے تیرے کول آیا واں۔"
7
.مُوسیٰؔ اپنے سہورے نُوں مِلن لئی باہر نِکلیا اَتے اوہنے سر نیوا کے اوہنوں چُمیا اَتے اوہ اِک دُجے دا حال احوال لیندے ہوئے خیمے وِچ گئے۔
8
. اَتے مُوسؔیٰ نے اپنے سہورے نُوں دَسیا پئی خُداوند نے اِسرائیِلؔ لئی فِرعونؔ نال کیِہ کیِہ کیِتا اَتے ایہناں لوکاں تے راہ وِچ کیہڑیِاں کیہڑیِاں مُصیبتاں آئیِاں اَتے خُداوند اوہناں نُوں کینج کینج بچاندا آیا۔
9
.اَتے یترؔو اوہناں سارے اَحساناں دے سببوں جیہڑے خُداوند نیں بنی اِسرائیِلؔ تے کیِتے پئی اوہناں نُوں مِصریِاںؔ دے ہتھوں چُھڈایا بوہت خُوش ہویا۔
10
.یِتروؔ نے آکھیا پئی "خُداوند دھن ہووّے جِنہے تُہانوں مِصریاںؔ اَتے فِرعونؔ دے ہتھوں نجات دِتّی اَتے ایس قوم نُوں مِصریاؔں دے پنجے توں چُھڑایا۔
11
.ہُن مَینوں پتا لگ گیا اے پئی خُداوند ساریاں معبُوداں توں وڈّا اے کیوں جو جدوں مِصریِاؔں نیں اِسرائیِلیاںؔ نال گھمنڈی سبھا کیِتا اَتے رَبّ نے اوہناں نُوں بچایا۔"
12
. مُوسؔیٰ دےسہورے یترؔو نے رَبّ لئی سوخِتنی قُربانی اَتے چڑھاوّے چڑھائے۔ اَتے ہارُونؔ اَتے اِسرائیِلؔ دے سارے وڈیرے مُوسیٰؔ دے سہورے نال ربّ اَگے روٹی کھان آئے۔
13
.اَتے اگلے دیہاڑے مُوسیٰؔ لوکاں دا نیاں کرن لئی بیٹھا اَتے لوکی سویل توں شام تیِک مُوسیٰؔ دے آل دوالے کھلوتے رہیے۔
14
.جد مُوسیٰؔ دے سہورے نے سب کُجھ جیہڑا اوہ لوکاں لئی کردا سی ویکھیااَتے اوہنے آکھیاپئی "لوکاں دا نیاں کرن دا ایہہ کیِہ وَل اے؟ تُوں اکلا ہی کیوں بیٹھا ایں اَتے لوکی تیرے آل دوالَے سویل توں شام تیِک کیوں کھلوتے رہندے نیں؟"
15
. مُوسیٰؔ نے اپنے سہورے نُوں آکھیاایہدا سبب ایہہ وے پئی "لوکی میرے راہیں رَبّ دی مرضی پُچھن آوندے نیں۔
16
.جدوں اوہناں وِچ کوئی جھگڑا ہو جاندا اے اَتے اوہ میرے کول آوندے نیں۔ اَتے مَیں اوہناں دا نیاں کرنا ہاں اَتے نالے اوہناں نُوں ربّ دے حُکم اَتے شریعت سکھانا ہاں۔"
17
. مُوسؔیٰ دے سہورے نے اوہنوں آکھیا پئی "جو کُجھ تُوں کرنا ایں ایہہ ٹھیِک نئیں۔
18
.مَینوں پَک اے پئی اینج تُوں اَتے تیرے نال دے لوکی تھک جان گے۔ کیوں جو ایہہ کم تَیتھوں بھارا اے اَتے تُوں اکلا ایہہ کم کرن جوگا نئیں۔
19
.میری سُن۔ مَیں تَینوں اِک صلاح دینا ہاں اَتے ربّ تیرے نال ہووےکیوں جو تُوں لوکاں وَلوں ربّ اَگے گھلونا ایں اَتےاوہناں دے جھگڑے اوہدے اَگے کَھڑّنا ایں۔
20
.تُوں پکا شریِعت دیِاں گلاں ایہناں نُوں سکھایا کر اَتے ایہناں نُوں ٹُرن والی راہ وکھایا اَتے کرن والے کَم دَسیا کر۔
21
. نالے تُوں ایہناں لوکاں وِچوں اجیہے سیّانے بندے چُگ لَے جیہڑے ربّ توں ڈر دے اَتے سّچےاَتے وَڈّھی (رشوت) دے ویری ہون۔ تُوں پکا اوہناں نُوں ہزار ہزار، سَو سَو، پنجاہ پنجاہ اَتے دَس دَس بندیاں تے سردار لا دیویِں۔
22
.تاں جو اوہ ہر دیہاڑے لوکاں دے نِکّے موٹے مقّدمے نَبیڑن کرن پَر اَوکھے اَوکھے مقّدمے تیرے کول لَے آن کرن۔ اَتے نِکّے موٹے مقّدمے اوہ آپ ہی نبیڑلین کرن۔ اینج تیرا بھار ہولا ہو جاوّے گا کیوں جو اوہ وی تیرا بھار ونڈان کرن گے۔
23
. جے تُوں اینج کریں اَتے ربّ وی تَینوں اینج ہی کرن دا حُکم دیوے تے تُوں سارا بھار جھَلّ جاویں گا اَتے ایہہ لوکی وی اپنے گھراں نُوں سُکھی سُکھی جان گے۔"
24
.سو مُوسیٰؔ نے اپنے سہورے دی گَل مَن کے اونج ہی کیِتا جِویں اوہنے آکھیا سی۔
25
. ایس لئی مُوسیٰؔ نے سارے اِسرائیِلؔیاں وِچوں سّیانے بیانے بندے چُگ لَئے اَتے اوہناں نُوں ہزار ہزار، سَو سَو، پنجاہ پنجاہ اَتے دَس دَس بندیاں تے حاکم لا دِتّا۔
26
.اَتے اوہ ہو ہی چَتےپہر لوکاں دا نیاں کرن لگ پئے۔ اوہ اَوکھے اَوکھے مقّدمے تے مُوسیٰؔ کول لَیاندے سَن پَر نِکّے موٹے مقدمے آپ ہی نبیڑ لیندے سَن۔
27
.تد مُوسیٰؔ نے اپنے سہورے یِتروؔ نُوں وِداع کیِتا اَتے اوہ اپنے دیس وَل پرَت گیا۔