1
. اَتے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی "میں فِرعونؔ اَتے مِصریاںؔ اُتے اِک ہور بلّا لیاواں گا۔فیر اوہ تُہانوں ایتھوں جان دیوےگا۔ اَتے اَخیری جِدوں اوہ تُہانوں جان دیوے گا اَتے اوہ تُہانوں ایتھوں پَکا ہی کڈھ دیوےگا۔
2
. سو ہُن تُوں لوکاں دی کَنیِں پا دےپئی اوہناں وِچوں ہر بندہ اپنے گوانڈی اَتے ہر زنانی اپنی گوانڈن توں سونے اَتے چاندی دیِاں ٹُونباں مَنگ لوّے۔"
3
. اَتے خُداوند نے مِصریاںؔ نُوں اِسرائیِلیاںؔ تے بھلائی کرَن لئی راضی کرلیا۔اَتے ایہہ بندہ مُوسیٰؔ وی مِصرؔ دے دیس وِچ فِرعونؔ دے نوکراں اَتے مِصرؔ دے لوکاں دے وِچ وڈیرا منیا جان لگ پیا۔
4
.مُوسیٰؔ نےآکھیا "خُداوند اینج فرماندااے پئی مَیں اَدھی راتیِں نِکل کے مِصرؔ دے وِچکار جاواں گا۔
5
. اَتے مِصرؔ دے دیس دے سارے پلیٹھی دے مطلب کے فِرعونؔ جیہڑا تخت تے بیٹھا اے اوہدے پلیٹھی دے توں لے کے اوس گولِھی دے پلیٹھی دے تیِک جیہڑی چکی پیِندی اےاَتے سارے ڈنگراں دے پلیٹھی دے وی مَر جاون گے۔
6
. اَتے سارے مِصرؔ دے دیس وِچ اجیہے وین پین گے جیہڑے نہ تے پہلاں کدی پئے اَتے نہ کدی فیرپین گے۔
7
. پَر بنی اِسرائیِلیاںؔ وِچوں اِنسان ہووے یاں حیوان کِسے تے کُتّا وی نئیں بھونکے گا۔ تاں جو تُہانوں پتا لگ جاوّے پئی مَیں مِصریاںؔ اَتے اِسرائیلیاںؔ دے نال وَکھو وَکھ سبھا رکھنا ہاں۔
8
.اَتے اے فِرعونؔ! تیرے سارے نوکر آکے میرے اَگے سر نیوان گے۔اَتے آکھن گےپئی ’تُوں وی جا اَتے تیرے نال تیرے لوکی وی جان!‘ اَتے فیر مَیں نکِل جاواں گا"۔ تد اوہ ایہہ آکھ کے بڑے غصے نال فِرعونؔ دے کولوں ٹُر گیا۔
9
. خُداوند نے مُوسیٰؔ نوُں آکھّیا پئی "فِرعونؔ تیری گَل ایس گَلوں نہ سُنیں گا تاں جو مَیں مِصرؔ دے دیس وِچ اپنے معجزے وَکھاواں۔"
10
. مُوسیٰؔ اَتے ہارُونؔ نیں ایہہ معجزے فِرعونؔ اَگے وکھائے۔ اَتے خُداوند نے فِرعونؔ دا دِل ڈاڈا کر دِتّا اَتے فِرعونؔ نے اِسرائیِلیاںؔ نُوں اپنے دیسوں جان نہ دِتّا۔