¹ ۱. تد اسیں پھرے اُتے قلزم دے سمندر دی راہیں بیان وچ آئے ۔جیویں خداوندنے مینوں حکم دِتا سی اتے بوہت دِناں تیکر سعیرؔ دے پہاڑ دے آل داولےپھر دے رہئے ۔ ² ۲. تد خداوند نے میرے نال کلام کیتا تے آکھیا ³ ۳. پئی تُسی ایس پہاڑ دے دوالے ودھیرا پھیر لیا اے۔رہن شمالی پاسے جاؤ۔ ⁴ ۴. تےتوں لوکاں نوں حکم کر تے اوہناں نوں آکھ پئی تُسی اپنےبھراواں بنی عیسو دی حد وچوں جیہڑے سعیر ؔ وچ رہندے نیں لنگھوگے ۔تے اوہ تہاڈے تھوں خوف کھان گے ۔ایس کر کے تُسی بوہت خبرداری کرو۔ ⁵ ۵. تُسی اوہناں نُوں مت چھیڑنا ۔کیوں جو اوہناںدے مُلک وچوں میں تہانوں اِک پیر رکھن دی تھاں وی نئیں دیواں گا۔ایس لئی پئی سعیرؔ دا پہاڑ میں عیسوؔ نوں میراث وچ دِتا اے۔ ⁶ ۶. تُسی نقدی دے کے اوہناں تھوں خوراک مُل لے کے کھانا تے چاندی دے کے پانی خریدنا تے پینا۔ ⁷ ۷. کیوں جو خداوند تیرے خدا نے تیرے ہتھ دے سارے کمال وچ تینوں برکت دِتی ۔اوس نیں ایس عظیم بیابان وچ تیرا وَس جانا جانیا۔ایہناں چالہی ورہیاںوچ خداوند تیرا خدا تیرے نال سی تے تینوں کِسے شے دی تھوڑ نہ ہوئی ۔ ⁸ ۸. تد اسی اپنے بھراواں بنی عیسوؔ دے کولوں جیہڑے سعیر ؔوچ رہندے نیں ،عرابہؔ دی راہ ،ایلت اور عصیونؔجابر تھوں ہوکے لنگھے ۔فیر اسی ٹُرے تے موآبدے بیا بان دی راہ وچ جاوسے۔ ⁹ ۹. تدخداوند نے تینوں آکھیا پئی موآبیاں نُوں دُکھ نہ دے تے نہ ای جنگ وچ ایہناں دا سامنا کر۔کیوں جو اوہناں دی دھرتی وچوں میں تینوں کجھ میراث نہ دیواں گا ۔کیوں جو اہناں دی دھرتی وچون میں تینوں کجھ میراث وچ دے دِتا اے۔ ¹⁰ ۱۰. تے پہلوں اوتھے ایمیمؔ رہندے سن تے اوہ عناقیم وانگو ں یوراور،بہتیرے تے لمے قد والے سن۔ ¹¹ ۱۱. تے اوہ عناقیم ؔوانگوں رفائیم ؔسیانے جاندے سن۔پر موآبی ؔاوہناں نوں ایمیمؔ کہندے سن۔ ¹² ۱۲. تے سعیر ؔ وچ پہلاں حوریؔ رہندے سن۔اوہناں نون بنی عیسو ہوراں نے کڈھ دِتا تے اپنے اَگون نابود کیتا تے اوہناں دی تھاں وچ آپ وس گئے ،جیویں بنی اسرائیل نے اپنی میراث دی اوس دھرتی وچ کیتا جیہڑی خداوند نے اوہناں نوں بخشی سی۔ ¹³ ۱۳. ہُن تُسی اُٹھو تے زارد دی وادی دے پار جا ؤ ۔تد اسی زارد دی وادی دے پار گئے ۔ ¹⁴ ۱۴. تے سادے قادش بر نیع تھوں روانگی دی گھڑی تھوں لے کے زارد دی وادی دے پار جان تیکر اَٹھتی ورھیاں دا پند سی۔ایس دوران وچ خیمہ گاہ وچوں سبھے جنگی جواں مر گئے ۔جیویں خداوند نے اوہناں پاریوں قسم کھادی سی۔ ¹⁵ ۱۵. تے خداوند دا ہتھ اوہناںبرخلاف سی ۔تان جو اوہناں نوں خیمہ گاہ وچوں فنا کرے ۔ایتھوں تیک پئی اوہ مُل گئے ۔ ¹⁶ ۱۶. اخیر جد جنگی جوان قوم وچوں مُکدے رہئے تے مر گئے ۔ ¹⁷ ۱۷. تاں خداوند نے میرے نال کلام کر کے آکھیا ۔ ¹⁸ ۱۸. پئی تُؤں اَج عارؔوچوں ،جیہڑا موآب دی سرحد اے،لنگھے گا۔ ¹⁹ ۱۹. جد توں بنی عمونؔ دی سرحد دے نیڑے اپڑے گا تان اوہناں نوں دُکھ نہ دیویں تے ناں اوہناں نوں چھیڑیں ۔کیوں جو بنی عمونؔدی دھرتی وچوں میں تینوں کوئی میراث نہ دیواں گا۔کیوں جو میں اوہ دھرتی بنی لوطؔ نوں میراث وچ دے چھڈی اے۔ ²⁰ ۲۰. تے اوہ و ی رفائیم ؔدی دھرتی سمجھی جاندی سی ۔کیوں جو پہلوں اوتھے رفائیم رہدن ے سن تے بنی عمون ؔاوہناں نون زَمُزمیمؔ کہندے سن۔ ²¹ ۲۱. تے اوہ لوکی عناقیم ؔ وانگوں زور آور بہتیرے تے لمے قد والے سن۔ ²² ۲۲. جیویں اوہنے بنی عیسوؔ جوگی کیتا سی۔جیہڑے سعیر وچ مقیم نیں پپئی اوہناں تے اوہناں نوُں دفع کیتا ۔تے اوہناں دی تھاں وچ اج تیک رہندے نیں۔ ²³ ۲۳. تے کفتوریم وچوں نکل کے عویم ؔ نوں،جیہڑے اپنے پنڈان وچ غزہ تیک رہندے سن،نابود کر دِتا ۔تے اوہناں دی تھاں وچ آپ وسن لگ پئے ۔ ²⁴ ۲۴. اخیر تُسی اُٹھو کوچ کرو تے ارنونؔ دی وادی دے پار جاؤ۔ویکھو! میں صیہون ؔ،اموری ؔحشبونؔ دے بادشاہ تے تے اوہدی دھرتی نوں تیرے ہتھ وچ دے چھڈیا اے۔اخیر توں اوہدی شاہی لینا شروعکر دے۔تے اوہدے نال لڑائی کر۔ ²⁵ ۲۵. تے اَج دے دِن میں تیرا رعب اَسمان دے تھلے دیاں قوماں تے پانا شروعکرآن ۔تان جوجد ؔاوہ تیری گل سُنن تاں تیرے اَگے ڈر جان گِیاں تے جمن گِیاں۔ ²⁶ ۲۶. تد میں قدیحوتؔ دے بیابان وچوں حشبون دے بادشاہ صیہون ؔدے کول ایلچیاں نوں گھلیا۔جیہڑے صلح دی گل کر کے آکھن ۔ ²⁷ ۲۷. پئی مینوں اپنی دھرتی دی راہ وچوں لنگھن دے ۔میں راہ اُتے چلا جاواں گا تے سجے یا کھبے ہتھ ناں مُڑان گا۔ ²⁸ ۲۸. توں چاندی دے بدلے مینوں خوراک ویچ تاں میں کھاواں گا تے چاندی دے بدلے پانی مینوں دیوےتاں میں پیواں گا۔بس مینوںویریں ویریں لنگھ جان دے۔ ²⁹ ۲۹. جیویں بنی عیسوؔنے ،جیہڑے سعیر وچ رہندے نیں ،تے موآبیاں تے جیہڑے عارؔ وچ رہندے نیں ،سادے نال کیتا ۔ایتھوں تیک پئی میں اُردن دے پار اوس دیس وچ جاواں گا ،جیہڑا خداوند ساڈا خدا سانوں دیوے گا۔ ³⁰ ۳۰. پر حبشونؔدے باداشاہ سیحون ؔ نے ساڈے ،اپنے دیس وچوں لنگھن جان تھوں انکار کیتا ۔کیوں جو خداو ند تیرے خدا نے اوہدے مزاج نوں کوڑ اتے اوہدے دل نوں پتھر کیتا ۔تاں جو اوہنوں تیرے ہتھ وچ دےدیوے ۔جیویں توں اَجوویکھناایں ۔ ³¹ ۳۱. تد خداوند نے مینوں فرمایا ۔ویکھ میں سیحو نؔ تے اوہدے دیس نوں تیرے ہتھ وچ دنیا شروع کیتا اے۔توں ایہنوں قبضے وچ لینا شروع کر تتے اوہدے دیس دا وارث بن جا۔ ³² ۳۲. تد سیحونؔ اپنی ساری قوم سمیت یا ہص اُتے ساڈے نال لڑن جوگی نکلیا۔ ³³ ۳۳. تے خداوند ساڈے خدا نے اوہنوں ساڈےہتھ وچ کر دِتا ۔تد اساں اوہنوں تے اوہدے پُتراں نوں تے اوہدی سبھے قوم نُؤں قتل کِیتا ۔ ³⁴ ۳۴. تے اوسے ویلے اساں اوہدے سبھے شہرآں نُوں ل لی ا۔تے ہر اِک شہر دے بندیاں تے بیبیاں تے بچیاں نوں جانوں مار دِتا ۔اسی کسے نوں باقی ناں چھڈیا۔ ³⁵ ۳۵. پر ڈنگراں نوں اوہناں شہرآں دی لُٹ مار سمیت قیمت جان کے پھڑیا۔ ³⁶ ۳۶. عرو عیر ؔتھو ں لے کے جیہڑا ارنون ؔ وادی دے کنارے اُتے اے تے اوس شہر تھوں لے کے جیہڑا وادی دے وچکار اے،جلعاد ؔ تیکر کوئی اجیہا شہر باقی ناں رہیا ،جیہڑا ساڈے جوگی اوکھا سی۔سگوں خداوند ساڈے خدا نے سبھاں نُوں ساڈے ہتھ وچ کر دِتا۔ ³⁷ ۳۷. پر بنی عمونؔ دیس تے یبوق ؔ دی وادی دی سبھے دُوری آبادی اے پہاڑ دے شہراں تے اوہناں سبھے تھاواں دے ،جنہاں پاروں خداوند ساڈے خدا نے منع کیتا۔تُسی نیڑے ناں گئے۔