¹ ۔ تے یوآب ؔ نوں اکھیا گیا ۔ ویکھ دابادشاہ روندا اے ۔ تے ابی سلوم ؔدے لئی ماتم کردا اے ۔ ² ۔تے جِت اوس دیہاڑے سارے لوکاں لئی ماتم بن گئی ۔ کیوں جو لوکاں نے اوس دیہاڑئے ایہہ آکھدیاں سُنیا۔ پئی بادشاہ اپنے پُتر دے لئی غمگین اے ۔ ³ ۔تے اوس دن لوکی جھکدے شہر چہ وڑھدے سن ۔ ⁴ ۔تے بادشاہ نے اپنا مُنہ کجیا ۔ تے اُچی آواز نال ہارے پاندا سی ۔ اوہ میرامیریا پُترا ابی سلومؔ۔ اوہ میریا پُترا ابی سلومؔ ۔اوہ میریا پُترا ۔ ⁵ ۔ تدھ یوآبؔ بادشاہ دے کول گھر دے وچ آیا تے اوہنوں آکھیا ۔ پئی اج دے دیہاڑے توں اپنے سارے خادماں دے مُنہ نوں شرمندہ کیتا ۔ جہناں نے اج تیری جان تے تیرے پُتراں تے دھیاں جاناں تے بیویاں دیاں جاناں تے بچایاں ۔ ⁶ ۔ پئی توں اپنے ویریاں نوں پیار کرناں ایں تے اپنے سجناں توں نفرت کرنا ایں ۔ کیو ں جو توں اک دے دیہہاڑے ظاہر کیتا اے پئی توں اپنے سردارں تے اپنے خادماں دی کُجھ پرواہ نئیں کردا تے میں اج ایہہ ویکھیا پئی اگر ابی سلوم جیوندا رہندا تے اسیں سارے مارے جاندے تے تیری نظر چہ ایہہ کم چنگا ہُندا ۔ ⁷ ۔ تے ہُن توں اُتھ تے باہر چل ۔ تے اپنے خادماں دے دلاں نوں تسلی دے ۔ کیوں جو میں خداوند دی قسم کھانا واں ۔ پئی اگر توؐں باہر ناں تے را تِیک تیرے نال اک وہ نئیں رہوے گا ۔ تے ایہہ آفت تیرے اُتے ساریاں افتاں توں وڈھی ہووے گی ۔ جیہڑیاں تیری جوانی توں لے کے ایس ویلے تیِک تیرے تے واپریاں ۔ ⁸ ۔ تدھ بادشاہ اُٹھیا تے پھاٹک چہ بہہ گیا تے لوکاں نوں خبر ہوئی تے اوہناں نوں دسیا گیا پئی بادشاہ پھاٹک تے بیٹھا اے ۔ تدھ سارے لوک بادشاہ دے سامنے آئے پر اسرائیل ؔ اپنے تنبواں ول پج گئے ⁹ ۔ تے سارے لوک اسرائیل دے کُل قیلے لڑدے تے آکھ دے سن پئی بادشاہ نے سچی م مُچی سانوں ساڈیاں دُشماناں دے ہتھوں چھُڈایا اے ۔ تے فلسطینیاں دے ہتھوں سانوں بچایا اے ۔ ¹⁰ ۔ پر ہُن اوہ ابی سلوم دی خاطر دیسوں پج گیا اے ۔ تے ابی سلوم ؔجہنوں اسیں مسح کرکے اپنے اُتے بادشاہ بنایا ، لڑائی چہ ماریا گیا ۔ تے ہُن تسیں کس لئی بادشاہ نوں پچھاں لیان چہ سستی کردے او ۔ ¹¹ ۔ تدھ دائود ؔبادشاہ نے صدوق ؔتے ابیاترؔ نوں کاہناں کول گھل کےآکھیا ۔ تسیں دونویں یہوداہ ؔ دے بزُرگاں نال گل کرو ۔ تے آکھو پئی تُسیں کس لئی بادشاہ نوں اپنے گھر لیا ن چہ پچھے رہندے او ۔ جدوں کہ سارے اسرائیل دی گل بادشاہ نون گھر وچ ای اپڑ گئی اے ۔ ¹² ۔تُسیں تے میرے بھرا او۔ تسیں میری ہڈی تے میرا ماس او ۔تے کد لئی تُسین بادشاہ نوں پچھاں لیان چہ پچھے رہندے او۔ ¹³ ۔ تے تسیں عماسا ؔ نوں آکھو کیہ توں میری ہڈی تے میرا ماس نئیں ؟ خدا میرے نال اینج ای کرے تے ایس توںودھ کرے ۔ جے توں میرے سامنے ہمیشاں دے لئی جواب دے بدلے لشکر ادا دسردار ناںبن جاویں ۔ ¹⁴ ۔ تے اوہنے یہوداہ دے سارے بندیاں دے دلاں نو اک بندے دی طراں اپنے دل مائل کیتا۔ تے اوہناں بادشاہول سنیہا بھیجیا پئی توں سنے اپنے سارے خادماں پچھاں پرت جا ۔تدھ بادشاہ پرت کے یردنؔ اپڑیا ۔ تے یہوداہ جلجالؔ تیِک گیا۔ ¹⁵ ۔ تے اوہناں بادشاہ دا سواگت کیتا ۔ کیوں جو بادشاہ نوں یردن ؔتوں پار آن۔ ¹⁶ ۔ تے سمعیؔ بن جیرا بنیامینی ؔنے جیہڑا کوریم وچوں سی چھیتی کیتی تے یہوداہ ؔ دے بندیان دے نال دائود ؔ بادشاہ دے سواگت دے لئی تھلے ُتریا ۔ ¹⁷ ۔ تے اوہناں دے نال بنیامین وچوں اک ہزار بندے تے سائول دے گھر دا نوکر صییباؔ تے اوہدے پندراں پُترتے ایہہ نوکر سن تے اوہ بادشاہ دے سامنے یردن ؔ وچ وڑھے ۔ ¹⁸ ۔تے اک نِکی بیڑی پار گئی تاں جو بادشاہ دے ٹبر نون پر لیاوے تے جیہڑا کم نطر چہ چنگا ہوئے کرے ۔ تے سمعیؔ بن جیراؔ نے بادشاہ دے یردنؔ نوں پار کرن تے زمین تے دِگ کے اوہدے اگے سجدہ کیتا۔ ¹⁹ ۔ تے بادشاہ نوں آکھیا میرا آقا بادشاہ دے یروشلیمؔ توں نکلن دے دیہاڑے کیتی اوہنوں یاد ناں کرے ۔ تے ناں بادشاہ اوہنوں اپنے دل چہ رکھے ۔ ²⁰ ۔ تیرے بندے نے من لیا پئی میں گناہ کیتا ۔ تے ایسے لئی میں یوسف ؔ دے سارے ٹبر چوں پہلاں آیا ں تے میں اپنے آقا بادشاہ دے سواگت دے لئی تھلے اُتریا واں ۔ ²¹ ۔ تدھ ابی شائی ؔ بن ضرویاہؔ نے جواب وچ آکھیا کیہ ایناں گلاں دے بدلے سمعیؔ قتل کیتا جاوے گا ۔ کیوں جو اوہنے خداوند دے ممسوح اُتے لعنت کیتی ۔ ²² ۔ تے دائودؔنے آکھیا ۔ ایہہ مینوں تے تینوں کیہ۔ اے بنی ضرویاؔ توں کیوں اج میرے خلاف جھگڑاالو بننا ایں ۔ کیہ اج دے دیہاڑے اسرائیل ؔ چوں کوئی بندہ قتل کیتا جاوے گا ۔ کیہ میں نئیں جاندا پئی اج میں اسرائیل دا بادشاہ ہویا واں ۔ ²³ ۔ تے بادشاہ نے سمعیؔ نوں آکھیا ۔ توں نئیں ماریا جاویں گا ۔ تے بادشاہ نے اووہدے نال سونہہ کھادی ۔ ²⁴ ۔ تدھ مفیبوست ؔ بن سائول بادشاہ دے سواگت لئی تھلے اُتریا تے اوہنے اوس دن توں جیدوں بادشاہ باہر نکلیا اوس دن تیِک پئی اوہ سلامت پچھاں پرتیا ۔ پیر ناں دھوئے سن ۔ناں اپنی داڑھی سنواری تے ناں اپنے کپڑے دھوئے سن ۔ ²⁵ ۔تے جد اوہ یروشلیمؔ توں بادشاہ نوں ملن لئی آیا ۔ بادشاہ نے اوہنوں آکھیا ے ۔ اے مفیبوستؔ ! توں کیوں میرے نال ناں گیا ۔ ²⁶ ۔ اوہنے آکھیا اے میرے آقا بادشاہ میرے نوکر نے مینوں دھوکہ دتا ۔ کیوں جو تیرے خادم نے اوہنوں آکھیا پئی میرے لےلئی کھوتے اُتے کاٹھی کَس تاںجو میں سوار ہوواں ۔ تے بادشاہ دے نال جاواں ۔ کیوں جو تیرا خادم لنگڑا اے ۔ ²⁷ ۔ ایہدے سوا اوہنے میرے آقا بادشاہ دے اگے تیرے خادم دی چُغلی کیتی تے میرا آقا باداشاہ خدا دے فرشتے دے وانگوں کریں ۔ تےتے تینوں چنگا لگے اوہ توں کر ۔ ²⁸ ۔ کیوں جو میرے پیو دا سارا ٹبر میرے آقا بادشاہ دےاُتے مُردیاں دے وانگوں اے تے توں اپنے خادم نوں اوہنان وچوں کیتا جیہڑے تیری میز تے کھانا کھاندے نیں ۔ تے فیر کیہ حق اے بادشاہ دے اُتے ہور ہاڑا پاواں ۔ ²⁹ ۔ تے بادشاہ نے اوہنوں آکھیا پئی اپنے معاملیاں چہ جو گل توں کیتی اے اوہ بتھیری اے۔ میں تے آکھ دتا اے ۔ تیرئ تے صیباؔ دے وچکار پیلیاں ونڈیاں جان ۔ ³⁰ ۔ تدھ مفیبوست نے بادشاہ نوں آکھیا پئی میرا آقا بادشاہ اپنے گھر سلامتی نال پریشان آیا ۔ ³¹ ۔ تے برزلائیؔ جلعادی روحلیم ؔ نوں آیا ۔ تے بادشاہ دے نال یردنؔ توں پار گیا ۔ کیوں جو اوہنوں یردنؔ توں پار لے چلے ۔ ³² ۔ برزلائی ؔ بُڈھا اسی ورھے دی عمر دا سی ۔ تے اوس نے باشاہ نوں جد اوہ محنایمؔ چہ ٹھہریا ،مدد بھیجی سی ۔ کیوں جو اوہوڈا دولت مند سی ۔ ³³ ۔ تے بادشاہ برلاتی نوں آکھیا ۔ پئی توں میرے نال پار چل۔ تے میں یروشلیم ؔ چہ اپنے نال تیری پرورش کراں گا۔ ³⁴ ۔ تے برزلائی ؔ نے بادشاہ نوں آکھیا پئی میری حیاتی دے ورھیاں دے کنے دیہاڑے ہُن پئی میں –میں بادشاہ نال یروشلیم ؔجاواں ۔ ³⁵ ۔ میں اج اسی ّ(80) ورھیاں دا ہاں ۔ کیہ میرےتور پور مٹھے دی کڑواہٹ نوں جانچ سکدے نیں ۔ ہان کیہ میں گان والے گان والیاں دیاں آوازں سن سکدا ہاں ۔ تے کس لئی ےتیرا خادم اپنے آقا بادشاہ دا اُتے بھار بنے ۔ ³⁶ ۔ تیراخادم بادشاہ دے نال یردنؔ توں تھوڑی دور تیِک جاوے گا ۔ تے بادشاہ کیوں بدلے چہ مینوں اجیہا صلہ دیوے ۔ ³⁷ ۔اپنے خادم نوں پرت جان دی اجازت دیوے ۔ کیوں جو میں اپنے شہر وچ مراں جتھے میرے پیو تے میری مائی دی قبر اے ۔ تے ویکھ تیرا خادم کمہام ؔ میرے آقا بادشاہ چدے نال یردن توں پار جاوے گا تے جو کُجھ تیری نگاہ چہ چنگا اے توں اوہدے نال کر ۔ ³⁸ ۔ تدھ بادشاہ نے آکھیا ۔کمہامؔ میرے نال پار چلے ۔ تے جو کُجھ تیری نگاہ چہ چنگا اے ۔ میں اوہو ای اوہدے نال کراں گا ۔ تے سب کُجھ جو توں اوہدے لئی میرے کولوں منگیں گا ۔ میں ضرور تیرے لئی کراں گا ۔ ³⁹ ۔تے سب کُجھ یردنؔ توں پار ہو کے فیر بادشاہ پرا ہویا۔ تے بادشاہ نے برزلائی نوں چُمیا تے اوہنوں برکت دِتی تے اوہ اپنے گھر نوں پرت گیا ۔ ⁴⁰ ۔ تے بادشاہ پار گیا ۔ تے یہوداہؔ دے سارے لوک تے اسرائیلؔ دے ادھے لوک وی بادشاہ دے نال پار گئے ۔ ⁴¹ ۔ تے اسرائیل ؔ دے سب لوک بادشاہ دے کول اکٹھے جمع ہوئے ۔ تے بادشاہ نوں کہن لگے پئی کیوں ساڈے بھرا یہوداہ دے بندیاں نے تینوں چھُپا لیا ۔ تے بادشاہ تے اوہدے ٹبر تے دائودؔ دے ⁴² ۔سارے ساتھی بندیاں نے اسرائیلؔ دے لوکاں نوں جواب چہ آکھیا پئی بادشاہ نال ساڈا نیڑے دا رشتہ اے ۔ تے تسیں ایس گل چہ کیوںناراض ہۃندے او ۔ کیی اساں بادشاہ دا کُجھ کھالیا اے ۔ ہان اوہنے سانوں کوئی انعام دے دتا اے ۔ ⁴³ ۔تے اسرائیلؔ دے لوکاں نے یہوداہ دے بندیاں نوں جواب چہ آکھیا ۔ پئی بادشاہ وچ ساڈے دس حصے نیں ۔ تے ساڈا حق دائود ؔ اُتے تُہاڈے نالوں ودھ اے ۔ تے تساں سانوں حقیر سمجھیا ۔ یان بادشاہ نوں پرت لیان دے بارے کیوں ساڈے نال پہلاں گل ناں کیتی ۔ تے یہودا دے بندیان دی گل اسرائیل ؔ دے بندیاں دی گل ودھ سخت سی ۔