¹ ۔ تے دائود نے اوہناں لوکاں نوں جیہڑے اوہدے نال سن پرکھیا ۔ ² ۔ اوہناں پتے ہزارں تے سواں دے حساب نال سوار متھے۔ تے دائود نے لوکاں دا تیجا حصہ یوآبؔ دے بھرا ابی شائی ؔ بن ضرویاؔ ہ دے تھلے تے تیجا حصہ اتائیؔ جتی تھلے کرکے گھلی ۔تے بادشاہ نے لوکاں نوں آکھیا ۔ میں وی تُہاڈے نال چلاں گا ۔ ³ ۔ لوکاں نے آکھیا توں ناں چل کیوں جو اسیں بھیجے گئے آں تے اوہناں نوں ساڈا کوئی بھار نئیں ہو وے گا تے جے ساڈے وچوں ادھے مر وی جان تے فیر وی اوہناں توں ساڈی کوئی پرواہ گی ۔ پر توں ساڈے وچوں دس ہزار دے برابر ایں ۔ تے چنگا ایہو ای اے پئی توں شہر وچ رہ کے ای ساڈی مدد کریں ۔ ⁴ ۔ بادشاہ نے اوہنوں نوں آکھیا جو تُہاڈی سمجھ چہ چنگا اے میں اوہو ای کراں گا ۔ ات بادشاہ بوہے دے کول ای کھلوتا تے کُل لوک سوسو تے ہزار ہزار ہو کے ودھے ۔ ⁵ ۔ تے بادشاہ نے یوآبؔ تے ابی شائیؔ تے انائی نوں حُکم دتا تے آکھیا پئی میرے لئی اوس مُنڈے ابی سلومؔ دے نال ترقی ورتنا تے کل لوکاں نے سُنیا پئی بادشاہ نے فوج دے وڈیریاں نوں کیہ حکم دتا ۔ ⁶ ۔ تے لوک اسرائیلؔ دے مقابلے چہ میدان چہ نکلے تے افرائیم ؔ دے جنگل وچ لڑائی ہوئی۔ ⁷ ۔تے اوتھے اسرائیل ؔ دے لوکاں نے دائودؔ دی خدمت گذاراں دے کولوں ہار کھادی تے اوس دیہاڑے برا خون خرابہ ہویا تے ویہہ ہزار بندے مارے ۔ ⁸ ۔ تے اوتھے کُل دیس چہ لڑائی کھِلری ہوئی سی ، تے جنگل نے لوکاں نالوں زیادہ تے اوس دیہاڑے لوکی تلواراں نال مارے گئے ۔ تے اوس دیہاڑے جہنے لوکی تلواراں نال قتل ہوئے اوس توں ودھ جنگل نوں ماریا۔ ابی سلوم دا قتل ⁹ ۔ تے اینج ہوئیا پئی ابی سلومؔ دائود ؔ دیاں خادماں نوں مل گیا ۔ ابی سلومؔ اک خچر تے سوار سی ۔ تے اوہ خچر اک وڈھے تے گھنے بلوط دیاں ٹہنیاں دے تھلے وڑھیا تے اوہدوں سِر بلوط وچ اڑ گیا تے اوہ آسمان تے دھرتی دے وچکار لمک گیا ۔ تے خچر اوہدے تھلیوں نِکل گیا ۔ ¹⁰ ۔ تے اِلک بندے نے ویکھ کے یوآب ؔ نوں آکھیاں پئی ابی سلومؔ نوں بلوط دے نال ٹنگیا ویکھیا اے۔ ¹¹ ۔ تے یوآب ؔ نے اوہنوں جتھے اوہنوں دسیا سی آکھیا جد توں اوہنوں ویکھیا تے کیوں توں اوہنوں مار کے دھرتی تے ناں سُٹیا تے میں وی تینوں چاندی دے دس مثقال تے کمر بند تھٖہ دیندا۔ ¹² ۔ اوس بندے نے یوآب ؔ نوں اکھیا ۔ بھاویں میرے ہتھ وچ چاندی دے ہزار مثقال وی دتے جان تدھ میں بادشاہ دے پُتر تے ہتھ نئیں چُکاں گا ۔ کیوں جو بادشاہ ساڈے سُن دیاں ہوئیاں وی تینوں تے ابی شائیؔ تے اتائیؔ نوں حکم دے کے آکھیا پئی میرے لئی اوس منڈے ابی سلومؔ نوں بچانا۔ ¹³ ۔ نئیں تے میں اپنی جان نال دھوکہ کردا کیوں جو بادشاہ کولوں کوئی گل لُکی چھُپی نئیں تے توں فیر وی میرے خلاف کھلو جاندا ۔ ¹⁴ ۔ یوآبؔ نے آکھیا ۔ ایس طرحاں میں تیرے سامنے دیر ناں لاواں گا تے اوہنے بھالے پھڑے تے اوہنے تِن سال بھالے پھڑے تے اوہناں نال ابی سلوم ؔ دے دل نوں چھیدیا تے اجے اوہ بلوط دے وچکار زندہ ای سی ۔ ¹⁵ ۔پئی یوآب ؔ دے دس سردار جو اناں گھیریا تےاوہنوں ماریاتے قتل کیتا ۔ ¹⁶ ۔ تدھ یواب نے نرسنگا پھعونکیا تے لوک اسرائیلؔ دا پچھا کرن تو ہٹے ۔ کیوں جو یوآبؔ ؔ نے لوکاں نوں روکیا ۔ ¹⁷ ۔ تے اوہناں نے ابی سلومؔ نوں لے کے تے جنگل دے اک وڈھے کھڈے چہ سُٹ دتا ۔ تے اوہدے اُتے پتھراں دا اک بوہت وڈا ڈھیر لا دتا ۔ تے سارے اسرائیلیؔ اپنے اپنے تنبواں ول بھج گئے ۔ ¹⁸ ۔ تے ابی سلومؔ نے جیندے جی اک تھم گڈیا ۔ کیوں جو اوہنیں سوچیا سی پئی میرا کوئی پُتر نئیں جیدوں توں میرے ناں دی یادگار ہووے تے اوہنے اوس تھم نوں اپنا ناں دتا ۔ ایس لئی اج دے دیہاڑے تیِک اوہ دستِ ابی سلوم ؔ اکھواندا اے ۔ ¹⁹ ۔ تدھ احیؔ معص بن صدوقؔ نے آکھیا ۔ مینوں اجازت دیو پئی میں بھج کے بادشاہ نوں خوشخبری سُناواں پئی خداوند نے اوہدے ویریاں کولوں اوہدا بدلہ لیا ۔ ²⁰ ۔ تے یوآب ؔ نے اوہنوں آکھیا ۔ توں اج دے دیہاڑے خوشخبری نئیں لے کے جاویں گا ۔ تے توں کسے ہور دی تے توں کسے ہور دیہاڑے دئیں گا ۔ پر اج دے دیہاڑے تیرے کول خوشخبری نئیں ۔ کیوں جو بادشاہ ابنیرؔ وقتل کیتا گیا اے ۔ ²¹ ۔ تے یوآبؔ نے کوشیؔ نوں آکھیا پئی جا تے جو کُجھ توں ویکھیا ۔ بادشاہ نوں دس تدھ کوشی ؔ نے یوآب ؔ نوں سجدہ کیتا تے دوڑیاں ۔ ²² ۔ احی معصؔ بن صدوق ؔ نے فیر یوآبؔ نوں آکھیا جو کُجھ وی ہوئے مینوں جان دے ۔ پئی میں وی کوشی ؔ دے پچھے بھیجیاں ۔ یو آبؔ نے آکھیا اے ۔ میرے پُتر نوں کیہدے لئی بھیجیں گا ۔ جد پئی تیری خوشخبری دا انعام نئیں ملے گا ۔ ²³ ۔ اوہنے آکھیا جو وی ہووے میں تے بھیجاں گا تے اوہنے آکھیا بھج جا ۔ تے احی معصؔ عرابہ دے راہ بھج پیا تے کوشی ؔ نالوں اگے لنگ گیا ۔ ²⁴ ۔ تے دائودؔ دونہاں پھاٹکاں دے وچکار بیٹھا ہوئیا سی تے اک پہرے دار کندھ دے پھاٹک دی چھت تے چڑھیا تے اکھ چُکی تے ویکھیا پئی اک بندہ بھج بھج دا آنا اے ۔ ²⁵ ۔ تے پہریدار نے چِیک کے بادشاہ نوں خبر دت۔ بادشاہ نے اکھیا پئی جے اوہ اکلا اے تے اوہدے کول کوئی خوشخبری اے تے اوہ بھج دا ہوئیا نیڑے آیا ۔ ²⁶ ۔ فیر پہریدار نے اک ہور بندے نوں بھج دے ہوئے آندیاں ویکھیا تے پہریدار دربان نوں آواز دتی تے اکھیا ویکھ اک ہور بندہ کلا بھجیا آندا اے تے بادشاہ نے آکھیا پئی اوہ اوہ خوشخبری لیاندا ہووے گا ۔ ²⁷ ۔ تدھ پہریدار نے آکھیا پئی پہلے بندے دا بھیجنا احی معص ؔ بن صددق ؔ دے بھجّن ور گا تے بادشاہ نے آکھیا پئی اوہ نیک بندہ اے تے چنگی خبر لیائوندا اے ۔ ²⁸ ۔ تدھ احی معصؔ تے چیک کے اکھیا پئی بادشاہ سلامت روپے تے زمین تے شہ رکھ کے بادشاہ نوں سجدہ کیتا تے آکھیا مبارک ہووے تیرا خداوند خدا جتھے اوہنوں لوکاں نوں جنہاں میرے آقا بادشاہ اُتے اپنے ہتھ چُکے قابو کر لیا ۔ ²⁹ ۔ بادشاہ نےآکھیا۔ پئی کیہ اوہ منڈا ابی سلومؔ سلامت اے ؟ احی معصؔ نے آکھیا میںوڈھی ہڑبڑاں ویکھی اے ۔جیہڑے ویلے یوآب ؔنے بادشاہ دے خادم یعنی تیرے خادم نوں گھلیا تے مینوں پتہ نئیں کیہ ہویا اے ۔ ³⁰ ۔ تدھ بادشاہ نے آکھیا اک پاسے ہو کے اوتھے کھلو جا تے اوہ ³¹ ۔ تے ویکھ کوشی آگیا ۔ کوُشیؔ نے اکھیا ۔میرے آقا بادشاہ دے لئی خوشخبری اے پئی خداوند نے اج دے دیہاڑے اوہناں سبھاں خون جیہڑے تیرے خلاف کھلوتے بدلہ لیا اے ۔ ³² ۔ بادشاہ نے کوشیؔ نوں آکھیا پئی اوہ مُنڈا ابی سلومؔ سلامت اے ؟ تے کوشیؔ نے آکھیا بادشاہ دے ویری سارے جیہڑے تیرے خلاف کھلوتے اوسے مُنڈے دی طرحاں ہوون ۔ ³³ ۔ تدھ بادشاہ بے قرار ہویا تے پھاٹک دے اُتے والے کمرے تے چڑھیا تے روندا سی ۔ تے چلدا چلدا ایس طرحاں کہندا سی اے میرے پُتر ابی سلومؔ! اے میرے پُتر ابی سلومؔ ! کاش کہ تیرے بدلے میں مر جاندا اے ابی سلوم ؔ میرا پُتر اے ۔ اے میرے پُتر ۔