1
۔ تے اَحی توفلؔ نے ابی سلوم ؔ نوں آکھیا : مینوں اجازت دے پئی میں باراں ہزار بندے چُن لیاواں تے اُٹھ کے داؤد دے پچھے آج ای بھیجا
2
- تے اوہدےُتے اینج وار کراں کیوں جو اوس ویلے تھکایاہو اے تے اوہدے ہتھ کمزور نیں سگوں میں اوہنوں ڈراواں گا تے جیہڑے لوکی اوہدے نال نیں بھج جان گے ۔ تے میں ایسے بادشاہ نوں مار دیواں گا ۔
3
۔ تے سارے لوکاں نوں فیر تیرے کول لے آواں گا ۔ جیویں کہ ووہٹی اپنے سرتاج کول آندی اے ۔ بس اِک ای بندہ تیرا طلب گار اے ۔ سو باقی لوک امن نال رہن۔
4
۔ اینج ایہہ گل ابی سلوم ؔ تے اسرائیلؔ دے سارے وڈیریاں دی نظر چہ چنگی لگی ۔
5
۔ تے ہُن ابی سلوم ؔ نے آکھیا ۔ ارکی حوسیؔ نوں میرے کول سدھیا تاں جو اوہ سنن پئی اوہ کیہ کہندا اے ۔
6
۔ تدھ اوہ ارکی حوسیؔ ابی سلومؔ دے کول آیا تے ابی سلومؔ تے اوہدے نال گل بات کر کے آکھیا۔ اختیفل ؔ نے ایہہ صلاح دتی اے ۔ کیہ اسیں اوہدے کہن تے چلئے نالے اوہدیاں گلاں نوں منئیے ۔ تُہاڈا کیہ مشورہ اے ۔
7
۔ تے حوسیؔ نے ابی سلوم ؔ نوں آکھیا ۔ اختیفل ؔ نے ساہنوں جیہڑی صلاح دتی اے ۔ اوہ چنگی نئیں۔
8
۔ تے حوسیؔ نے آکھیا ۔ تُو جاننا ایں پئی تیرا پیو تے اوہدے بندے بوہت دلیر نیں ۔ نالے اوہ ناراض نیں ۔ جیویں پئی بیابان دی ریچھنی جیہدے بال گواچ گئے ہون ۔ تے تیرا پیو جنگی بنہ اے۔ اوہ لوکاں نال ای رات کٹے گا۔
9
۔ تے اوس ویلے اوہ کسے ٹوئے چہ یا کسے ہولے تھاں وچ لُکایا ہوئے گا ۔ تے اینج ہوئے گا پئی جیدوں اوہناں وچوں چہ ای ڈگ جان گے تے سُنن والا جیہڑا سُنے گا تے کہوے گا ۔ ابی سلومؔ دے بھراواں چہ خونریزی شروع اے ۔
10
۔ اوس ویلے دلیر بندہ وی جیدا دل شہزادے دے وانگ اے ۔ پکا موم ہو جائے گا ۔ کیوں جو سارا اسرائیلؔ جاندا اے ۔ تیرا پیو بوہت دلیر اے تےجیہڑے اوہدے نال نیں اویں دلیر نیں ۔
11
۔ ایس لئی میں تینوں ایہہ صلاح دینا آں ۔پئی سارے اسرایئلؔ دا ن توں لے کے بیرسبعؔ تیک سارے وڈی تعداد چہ اکٹھے کیتے جان ۔ سمندری ریت وانگ تے تو ئیں آپ اوہناں دے وچکار ہو ویں ۔
12
۔ تے ایسی ہر اِک تھاں وچ جتھے کٹھے ہون ہُن پہنچن گے ۔ تے جینج شبنم زمین تے ہُندی اے اوتھے جاواں گے تدھ ایسی اوہناں بندیاں وچوں کسے نوں وی ناں چھڈا ںگا ۔
13
۔ تے فیر اوہ شہر دے اندر چلا جاوے تے سار اسرائیلؔ اوس شہر تے رسیاں پاواں گے تے اوہنوں دریا وچ کھچاں گے ۔ ایتھوں تیِک پئی اوہدا اِک اِک وٹا وی ناں ملے گا ۔
14
۔ تدھ ابی سلومؔ تے اسرائیل ؔ دے سارے بندیاں نے آکھیا ۔ہائے ارکی حوسیؔ دی صلاح اختیفل ؔ دی صلاح تو چنگی اے ۔ کیوں جو رب دی ایہو ای مرضی سی ۔ پئی اختیفل ؔ دی چنگی صلاح باطل ہو جائے ۔ تاں جو رب خداوند ابی سلومؔ تے آفت نازل کرے ۔
15
۔ فیر حوسی ؔ نے صدوق ؔ تے ابیاترؔ کاہناں نوں آکھیا پئی اختیفُل ؔ نے ابی سلومؔ تے اسرائیل دے وڈیریاں نوں اینج دیاں صلاحواں دیتیاں نیں ۔
16
۔ ہُن تسیں کسے ہور نوں گھلو ۔ تے دائود ؔ نوں سنیہا دیو تے آکھو ۔ پئی اوہ اج دی راتیں دشت دے تھاں تے ناں رون ۔ پر چھیتی نال پار چلا جاوے تاں جو بادشاہ نے سارے لوکی جیہڑے نال نئیں اوہناں نوں مار ناں دین ۔
17
۔ تے یونتن ؔ تے احمیعض ؔ عین راجلؔ دے کول ٹھہرے ہوئے نیں ۔ تے اوہناں کول اِک کُڑی گئی تے سُوہ دتی۔ پر او ہ جا کے دائود ؔ بادشاہ نوں دس دے نیں ۔ تاں جو دائود بادشاہ نوں سنیہا دتا ۔کیوں جو ایہہ چنگا نئیں پئی اوہناں توں ایہناں توں کوئی دُکھ ملے ۔
18
پر فیر اِک مُنڈے نے اوہناں نوں ویکھیا تے ابی سلوم ؔ نوں سُوہ دتی ۔ پر چھیتی نال بحوریمؔوم وچ اک بندے کو آئے ۔ جیدے ویڑے وچ اِک کھُوہ سی ۔ سو اوہ اوہدے اندر اُتر گئے ۔
19
۔ تے اِک بُڈھی نے چادر لئی تے کھو ہ تے مُنہ تے وچھا دتی تے تے اوہدے تے دلیا ہوئیا اناج پھیلا دتا ۔ سو ایہہ گل پتہ ناں چلی۔
20
۔ جدوں ابی سلوم دے سیوک اُداس گھر وچ بڈھی دے کول آ ئے تے آکھیا پئی اوہناں اخمیعضؔ تے یونتنؔ کتھے نیں ؟ تے اوس نے اونان ؔ نوں آکھیا پئی اوہ پانی دے پار ٹُر گئے نیں ۔ تے اوہناں نے اونانؔ نوں لبھایا پر اوہ ناں لبھے ۔ تدھ یروشلیم ؔ نوں پرت آئے ۔
21
۔تے اونان ؔ دے چلے جان دے بعد اوہ دونویں کھُوہ توں نکل کے ٹُر پئے تے دائودؔ بادشاہ نوں خبر دتی ےتے آکھیا ۔ اُٹھو تےچھیتی نال دریا دے پار لنگ جائو ۔ کیوں جو اختیفلؔ نے اینج دی صلاح دتی اے ۔
22
۔ تدھ دائود تے دسارے لوکی جیہڑے اوہدے نال سن ۔ اُٹھ کھلوتے تے سویر دے نور تیِک اوہناں وچون کوئی وی نئیں سی ۔ جہناں نے ارؔدن نان لنگیا ہوئے ۔
23
۔ جدوں اختیفل ؔ نے ویکھیا پئی اوعہدی صلاح تے عمل نئیں کیتا ۔ اوہناں نے اپنے کھوتے تے پلانا پا دتا تے اُٹھیا تے شہر وچ اپنے گھر نوں ٹُر پیا۔ تے اپنے گھر دا بندوبست کرکے اپنے آپ نوں پھانسی دتی تے مر گیا۔ تے اپنے پیو دی قبر وچ دب دتا ۔
24
۔ فیر دائود ؔ محنائم ؔ وچ گیا ۔ تے ہُن ابی سلومؔ تے اسرائیل ؔ دے سارے بندے اوہدے نال اُردنؔ دے پار لنگھے ۔
25
۔ تے ابی سلومؔ نے یو آب ُ دے بدلے عماسا ؔ نوں لشکر دے ہتھ دتا۔ ۔ تے عماساؔ اک اسماعیلی ؔ اترا ؔ نامی دا پُتر سی ۔ جیدا ویاہ ناحسؔ دی دھی ابیجیلؔ نال جیہڑی یوآبؔ دی ماں عزیاہؔ دی بھین سی ۔
26
۔ تے اسرائیلؔ ابی سلومؔ نے جلعاد دے دیس تے ڈیرا پالیا ۔
27
۔ تے جیدوں دائود ؔمحنائمؔ وچ گیا تے بنی عمون ؔ دے ربہ ؔ تے عمی ایلؔ دا پُتر مکیرؔ لود بار تے بزری جلعادی راحلیم تے
28
۔ منجیاں تے پلکنا ں تے باسن ، مٹی دے پانڈے تے گیہوں تے جَو تے آ ٹا تی بھُنیا ہوئیا اناج۔
29
۔ تے شہد تے مکھن تے بھیڈ ، گاں دا پنیر ۔ دائودؔ نال دے لوکاں دے کھان لئی لایئے۔ کیوں ناں توں جیوندا آیا پئی لوکی بیابان وچ بھُک تے پیاس نال تیرے ترئے ہوئے نیں ۔