1
-تے ایہدے بعد اینج ہویا۔پئی ابی سلوم نیں اپنے اَگے اَگے بھجن لئی گڈی تے گھوڑے تے پنجاہ بندےتیار کیتے۔
2
-تے ابی سلوم سویرے جاگدا تے پھاٹک دے راہ اُتے اِک پاسے ہوکے بیٹھ جاندا۔تے ہر بندہ جیہڑا اپنے مقدمے دا نیان کران لئی بادشاہ کول آنا چاہنداتے ابی سلوم اوہنوں اپنے کول بُلا کے کہندا۔پئی تُوں کیہڑے شہر تَوں آیا ایں؟تے اوہ کہندا پئی تیرا نوکر اسرائیل دے فلانے قبیلے وچوں ای۔
3
-تد ابی سلوم اوہنوں کہندا ۔ پئی تیری گل چنگی تے سُچی اے۔پر بادشاہ ولوں کوئی بندہ نئیں مِتھیا گیا۔جیہڑا تیری سُنے۔
4
-فیر ابی سلوم اوہنو کہندا ،کی سی جے میں دیس وچ قاضی مِتھیا ہونداتے سارے لڑن جھگڑن والے تے داوا کرن والے۔میرے کول آندےفیر میں اوہناں دا نیاں کردا۔
5
-تے جدوں کوئی بندہ اوہنو سلام کرن آوندا تے اوہ اپنا ہتھ اوہدے وَل وَدھاندا تے اوہنو پَھڑ کے چُومداسی ۔
6
-سو ابی سلوم کل اسرائیل دے نال جیہڑے بادشاہ کول نیاں کران لئی آوندے اینج ای کردا سی۔تے ابی سلوم نیں اسرائیل دے بندیاں دے دلاں نوں جیت لیا۔
7
-تے چَوں ورہیا دے بعد اینج ہویاپئیابی سلوم نیں بادشاہ نوں آکھیا مینوں جان دی اِجازت دے پئی میں اپنی منت جیہڑی میں خداوند لئی منی اے حبرون وچ پوُری کراں۔
8
-کیوں جو تیرے خادم نیں جدوں اوہ اَرام دے جسور وچ سی منت منی تے آکھیا سی پئی جے خداوند مینوں فیر یروشلم وچ لے جاوے تے میں خداوند دی عبادت کراں گا۔
9
-خداوند نیں اوہنو آکھیا:خیر نال جا،فیر اوہ اُٹھ کے حبرون وَلے گیا۔
10
-تے ابی سلوم نیں اسرائیل دے کل قبیلیاں وَل سُو لین والے گھلےتے آکھیا: جیہڑے ویلے تسی نرسنگے دی آواز سُنوتے آکھناابی سلوم حبرون دا بادشاہ بن گیا اے۔
11
-تے ابی سلوم دے نال یروشلم توں دو سو بندے گئےجیہڑے بلائے گئے سن اوہناں دے دل صاف سن تے اوہ کجھ نئیں جاندے سن۔
12
-تے ابی سلوم نیں داود دے مشیر جِلونی اَخیتُفل نوںبُلایا۔پئی جلوہ شہر توں آئے جیتھے اوہ قربانیاں چڑھاندا سی۔تے چالاں وَدھ گئیاں۔تے ابی سلوم وَل لوک وَدھ دے جاندے سن۔
13
-تد داود کول آ کے اِک خبری نیں آکھیا: پئی اسرائیل دے لوکاں دے دل ابی سلوم وَ ل ہو گئے نیں۔
14
-فیر داود نیں اپنے سارے درباریاں نوں جیہڑے اوہدے وَل سن اوہناں نوں آکھیا: اُٹھو نَس جائیے کیوں جو سانوں ابی سلوم توں بچن لئی تھاں نئیں ملنی۔چھیتی چھیتی ٹورو۔ تاں جو اوہ آ کے سانوں اِک دم ای ناں آپھڑے۔تے سانوں مصیبت چ پا دوے۔تے آکے شہر نوں تلوار دی دھار نال مار مکاوے۔
15
-تے بادشاہ دے درباریاں نیں آکھیا پئی جیہڑا ساڈے آقا بادشاہ نیں سانوں حکم دِتا اے اسی غلام حاضر آں۔
16
- تد بادشاہ نکلیا تے اوہدا سارا ٹبر اوہدے پیچھے ٹور پیا۔تے بادشاہ نیں گھر دی راکھی لئی حَرماں وچوں دَ س نوں پیچھے چَھڈ دِتا۔
17
-تے بادشاہ باہر نکلیا تے سارے لوکی اوہدے پیچھے ٹور پئےتے اوہ آخری گھر دے کول جا ٹکے ۔
18
-تے بادشاہ دے سارے نوکر کریتیاں تےفلیتاںسمیت جیہڑے اوہدے نال چلدے سی۔تے سارے جاتی بادشاہ دے اَگے اَگے ٹور پئے تے اوہ چھ سو بندے سن۔جیڑے جات توں ای اوہدےپیچھے آرہے سن۔
19
-تد بادشاہ نیں جاتی اِتی نوں آکھیا توں ویں ساڈے نال کیوں آرہیا ایں؟پَرت جاتے بادشاہ دے نال رہ ، کیوں جو توں مسافر ایں اپنے دیس چوں کڈیا ہویا ایں ۔
20
-توں کل ای تے ساڈے کول آیا ایں تے آج میں تینوں دکھ دیواں پئی توں ساڈے نال باہر جاویں۔ پر میں تے سدھے راہ ٹریا جا رہیا واں ۔سو تو پرت جا تے اپنے بھراواں نوں نال لے جا ۔خدواند دی رحمت تے راستی تیرے نال ہووے ۔
21
۔ تدھ اتی نے بادشاہ نوں جواب دتا ۔ زندہ خداوند تے میرے آقا بادشاہ دی حیاتی دی سَوں۔ جتھے کتے وی میرا آقا بادشاہ ہوے گا ، بھاویں مرے بھانویں جیوےتیرا خادم اوتھے ای ہووے گا۔
22
-تد داود نیں جاتی اِتی نوں آکھیاچل تےپار لنگھ۔تد جاتی اِتی تے اوہدے سارے ساتھی تے اوہدا سارا ٹبر جیہڑا اوہدے نال سی پار لنگھیا۔
23
-سارادیس دھاڑاں مار مار روندا سی۔تے سارے لوکی پار لنگھ رہے سن۔فیر بادشاہ قِدرون دی ندی دے پار لنگھیا۔تے سارے لوکی ٹورے تے اُجاڑاں دی راہیں پے گئے۔
24
-تے ویکھو صدُوق کاہِن تے اوہدے نال سارے لاویاں نیں خدا دے عہد دا صندوق چُکیا ہویا سی۔تے اوہناں نیں خدا دے عہد دا صندوق رکھ دِتا تے ابیاتر اُتے چڑھ گیا جدوں تِک پئی سارے لوکی جیہڑےشہر توں آئے سن پار ناں لنگھے۔
25
-تد بادشاہ نیں صدوق نوں آکھیا پئی خدا صندوق شہر نوں واپس لے جا۔تے جے خداوند نین میرے اُتے رحم دی نظر کیتی تے اوہ مینوں واپس لے آوے گا۔تے اوہدے مسکن سمیت اوہ مینوں فیر وَکھائے گا۔
26
-تے جے اوہنے آکھیا پئی میں تیرے توں خوش نئیں آں تے ویکھ میں حاضر آں جو کجھ اوہدی نظر بوہت چنگااے او ہ میرے نال کرے۔
27
-فیر بادشاہ نیں صدوق کاہن نوں توں تے غیب دا علم رکھدا ایں۔سو توں شہر وَل سلامتی نال پَرت جا۔توں تے تیرا پتراخِیمعض تے ابیاتر دا پُتر یُونتن تہاڈے دونواں دے نال تہاڈے دونویں پُتر۔
28
-ویکھو! میں اُجاڑبیابان وچ رہواں گا جدوں تِک تہاڈے کول میرا سُنیہاناں اَپڑے۔
29
-تد صدُوق تے ابیاترخدا دے صندوق دے نال یروشلیم نوں پیچھاں پرتے۔تے دونویں اوتھے ای رہے۔
30
-تے داود زیتون دی چڑھائی تے چڑھیا تے اوہ چڑھدیاہویاں روندا سی۔تے اپنا سر کجیا سی۔تے ننگے پیریں سی تے سارے لکی جیہڑے اوہدےو نال سن ساریاں نیں اپنا سر کجیا ہو یاسی۔تے چڑھدیاں ہویاں روندے جاندے سن۔
31
-تے داود نوں خبردِتی گئی تےآکھیا گیاپئی اخِتُیفل وی باغیاں وچ رَل کے ابی سلوم دے نال اے۔تے داود نیں آکھیااےخداوند ! اخِتُیفل دی صلاح نو ں بےوقوفی بنا۔
32
-تے جدوں داود پہاڑ دی چوٹی تے اپڑیا تاں جو اوتھے خدا اَگے متھا ٹیکے۔تے ویکھوحُوسی اوہنوں ملیا۔جینے اپنے کپڑے پھاڑے ہوئے سن تے سر تے مٹی پائی ہوئی سی۔
33
-داود نیں اوہنوں آکھیا : جے کر توں میرے نال پار جاویں تے توں میرے لئی بھار ہوویں گا۔
34
-جے کر توں شہر وَل پرت جائیں تے ابی سلوم نوں آکھیں پئی اے بادشاہ!میں تیرا خادم آں جینج پیلاں تیرے پیو دا خادم ساں ۔اونج ای تیرا خادم ہوواں گا۔ تے توں میرے لئی اخِتُیفل دی صلاح نوں رَد کریں گا۔
35
-تے اوتھے تیرے نال صدُوق تے ابیاتر دونویں کاہن ہون گے۔سو جیہڑی وی گل توں بادشاہ دے گھروں سُنیں، صدُوق تے ابیاتر دونواں کاہناں نوں توں دس دَویں۔
36
-اخیِمعض دا پُتر اصدُوق تے ابیاتر دا پُتر یُو نتن دونویں اوہناں دے نال نیں۔سو جیہڑی وی گل تسی سُنو اوہناں دونواں دے مونہوں مینوں اَکھوادیو۔
37
-سو حُوسی داود دا بیلی شہر وَ ل آیا تے ابی سلوم یروشلیم وچ آوڑیا۔