¹ ۔ یوآب بن ضرویاہؔ نوں پتہ لگ گیا پئی دائود بادشاہ دا دل ابی سلومؔ وَل جُھکیا ہویا سی ۔ ² تے یوآب ؔ نے تقوعؔ وچ بندہ گھل کے اوتھوں اِک سیانی زنانی بلوائی تے اوہنوں آکھیا ۔ پئی توں اپنے آپ نوں دُکھی بن کے وکھا ۔ تے وئین والے کالے کپڑے تے تیل مل ۔ سگوں اینج زنانی بن جیہڑی واہ وا دنوں توں اِک مرد لئی وئین کر دی اے ۔ ³ ۔ تے بادشاہ دے حضور جا ۔ تے اوہدے نال گَل کر ۔ تے یوآب ؔ نے اوہدے مُنہ چہ گل پائی ۔ ⁴ ۔ تے اینج اوس تقوعی ؔ زنانی نے بادشاہ نال گل کیتی ۔ اوہ مُنہ پرنے پوئیں تے ڈگی تے سجدہ کیتا تے آکھیا۔ اے بادشاہ میری دُہائی سُن ۔ ⁵ ۔ بادشاہ نے اوہنوں پُچھیا ۔ تینوں کیہ ہویا اے ؟ اوہنے آکھیا میں اِک بیوہ زنانی آں ۔ تے میرا بندہ مر چُکیا اے ۔ ⁶ ۔ تے میری لونڈی دو پُتر سن ۔ یہڑے میدن چہ اِک دوُجے نال لڑن لگ پئے ۔ تے اوتھے کوئی وی نئیں سی ۔ جیہڑا اوہناں دونواں نوں باز کرے ۔ سو اِک نے دوُجے نوں ماریا تے قتل کر دتا ۔ ⁷ ۔ تے سا خاندان تیری لونبڈی دے خلاف اُٹھیا تے اوہناں نے آکھیا پئی جہنے اپنے بھرا نوں قتل کیتا اے ۔ سادے حوالے کر ۔ تاں جو اسیں اوہدے مقتول بھرا دی جان لئی اوہنوں قتل کرئیے ۔ تے تے اینج وارث نوں وی مار دین ۔ اینج اوہ میرے انگارے نوں وی جیہڑا بچیا اے بجھا دین گے ۔ ⁸ ۔ تے میرے بندے دا ناں تے جو کُجھ زمین تے باقی اے نان چھڈن ۔ تے فیر بادشاہ نے اوہنوں اکھیا ۔تون اپنے گھر چلی جا تے میں تیرے بارے چہ ھُکم دیاں گا ۔ ⁹ ۔ تے اوہدوں غیر اوس تقعیؔ زنانی نے بادشاہ نوں آکھیا ! اے میرے بادشاہ ! ساری بدی میرے تے ، تے میرے پیو دے گھرانے تے ہووے ۔ تے بادشاہ تے اوہدا تخت بے گُناہ رہوے ۔ ¹⁰ ۔ تے بادشاہ نے اوس نوں آکھیا ، جیہڑا وی کُجھ تینوں آکھے اوہنوں میرئے کول لے آ۔تے فیر تینوں کدی وی ناں چُھووے گا۔ ¹¹ ۔ اوہنے آکھیا۔ اے میرے بادشاہ ! خداوند اپنے خدا نوں یاد کر ۔ پئی خون دا انتقام لین والا ببادی ناں ودھاوے۔ ، پئی میرے پُتر نوں مار دیوے ۔ تے اوہنے آکھیا۔ زندہ خدا دی سونہہ تے پتر دا اک وال وی دھرتی تے ناں ڈگےگا ۔ ¹² ۔ تے فیر اوس زنانی نے آکھیا ۔ میرا مالک بادشاہ اپنی لونڈی نوں اک گل ہور کرن دی اجازت دیوے۔ ¹³ اوہنے آکھیا دس۔ تے اوس زنانی نے آکھیا۔ پئی توں خدا دی قوم دے خلاف کیوں اجیہا خیال کیتا ۔ ایہہ ایس لئی پئی ۔بادشاہ اپنے کڈھے ہوئے نوں واپس نئیں بُلاندا ۔ ¹⁴ ۔ کیوں جو اسیں سارے ضرور مر جاناایں ۔ تے اوس پانی دے وانگر آں جیہڑا دھرت تے ڈولیا جاندا اے ۔تے فیر اکٹھا نئیں ہو سکدا ۔ تے خدا کسے روح دی ہلاکت نئیں چاہندا ۔ سگوں چارہ کردا اے پئی کڈھیا ہوئیا ااُکا ای ہلاک ناں ہو جاوے ۔ ¹⁵ ۔ تے ہُن میں اپنے مالک بادشاہ نوں ایہہ گل آکھن آئی آں ، کیوں جو لوکاں نے میناں ڈرایااے ۔ تیری لونڈی نے آکھیا ، پئی میں بادشاہ نال گل کراں گی ۔ ہو سکدا ای پئی بادشاہ اپنی لونڈی دے کہن دے مطابق عمل کرے ۔ ¹⁶ ۔ کیوں جو بادشاہ سنے گا ، تاں جو پنی لونڈی نوں اوس بندے دے ہتھوں جہیڑا مینوں تے میرے پُتر نوں خدا دی میراث توں ہلاک کرن دا سوچ دا اے ۔ ¹⁷ ۔ تے تیری لونڈی ن ےآکھیا پئی میرے مالک بادشاہ دی گل آرام دین والی ہووے گی ۔ کیوں جو میرا بادشاہ نیکی تے بدی پرکھ کرن وچ خدا دے فرشتے دے وانگ اے تے خداوند تیرا خدا یرے نال اے ۔ ¹⁸ ۔ تے اوہدوں بادشاہ نے جواب وچ زنانی نوں آکھیا ۔ پئی جیہڑی گل میں تینوں پُچھنا میرے توں ناں لُکا ۔ تے زنانی نے آکھیا ۔ پئی میرا مالک بادشاہ پُچھے ۔ ¹⁹ ۔ تے بادشاہ نے آکھیا ، کیہ ایس سار گل وچ یوآب ؔ دا ہتھ تیرے نال نئیں ؟ تے زنانی نے جواب دتا ۔ اے میرے مالک بادشاہ ! تیری جان سلامت رہوے ۔ میں بادشاہ دی گل توں سجے یاں کھبے نئیں پھراں گی ۔ اصل وچ تیرے خادم یوآبؔ نے مینوں حکم دتا ۔ تے ایہہ ساری گل تیرے مُنہ چہ پائی ۔ ²⁰ ۔ گال دا پاس پلٹن لئی تیرے خادم یوآبؔ نے ایہہ کم کیتا ۔ تے میرے مالک دی عقل مندی ساریاں گلاں دی پرکھ کرچ جیہڑیاں دھرتی نیں ۔ خدا دے فرشتے د ے وانگ اے ۔ ²¹ ۔ فیر بادشاہ ے یوآبؔ نوں آکھیا ۔ ویکھ تیری گل میں منن تے ہُن توں جا تے اوس مُنڈے ابی سلوم ؔ نوں پرتا لیا ۔ ²² ۔ تے یوآب اپنے مُنہ پرنے زمین تے سجدہ کرن لئی ڈگا ۔ تے بادشاہ نوں دعا دتی ۔تے آکھیا ، اَج تیرے خام نے جان لیا پئی میں تیری نظر وچ ، اے مارے مالک بادشاہ منظوری پائی اے ۔ کیوں جو جو کجھ تیرئے خادم نے آکھیا تے بادشاہ نے کیاتا ۔ ²³ ۔ فیر یوآب ؔ اُٹھیا تے جشورؔ چلا گیا تے ابی سلوم نوں یرشلیم ؔ لے آیا ²⁴ ۔تے بادشاہ نے آکھیا ! پئی اوہ اپنے گھر چلا جا ئے تے میرا مُنہ ناں ویکھے فیر ابی سلومؔ اپنے گھر گیا تے بادشاہ دا مُنہ ناں ویکھیا ۔ ²⁵ ۔ تے سارے اسرائیلؔ چہ کوئی بندہ خوبصورتی ولوں ابی سلوؔ وانگوں تعریف جوگا نئیں سی ۔ اوہدے پیر دے تلوے توں لے کے اوہدے سر دی چوٹی تیِک اوہدے وچ کوئی عیب نئیں سی ۔ ²⁶ ۔ اوہ ہر سال دے آخر وچ اپنے وال کٹواندا سی ایس لئی اوہ اوہدے تے بھاری ہوئے سن ۔ ایس لئی جدوں اوہ کٹواندا سی تے اوہدے والا دا بھار بادشاہ دے مِثقال دے مطابق دو سو مِثقال ہُندا سی ۔ ²⁷ ۔ تے ابی سلومؔ دے تِن مُنڈے پیدا ہوئے تے اِک کُڑی جیہدا ناں تِمر سی اوہ خوبصور ت زنانی سی ۔ ²⁸ ۔ تے ابی سلوؔ م یروشلیم ؔ چہ دو ورھے رئیا ۔ پر بادشاہ دا مُنہ ناں ویکھیا ۔ ²⁹ ۔ تے ابی سلومؔ نے یوآب ؔ نوں بلوایا ۔ تاں جو اوہنوں بادشاہ دے کول گھلے ۔ پر اوہنے اوہدے کول آناناں چاہیا۔ ؛تے اوہنے دوُجی واری بُلوایا تے اوہنے فیر آنا ناں چاہیا۔ ³⁰ ۔ تے اوہنے اپنے خادماں نوں آکھیا ۔ ویکھو پئی یوآب دی پیلی میری پیلی دے کول اے ۔ تے اوتھے اوہدے جَو نیں ، جائو تے اوہنوں اَگ لادیو ۔ تے یوآب دے نوکر اپنے کپڑے پاٹے ہوئے اوہدے کول آئے تے آکھیا ابی سلوؔم دے خادماں نے تیری پیلی نوں اَگ نال ساڑ دتا اے۔ ³¹ ۔ تے فیر یوآب ؔاُٹھیا تے ابی سلومؔ دے کول گھر وچ آیا ۔ تے آکھیا ۔ پئی تیرے خادماں نے میری پیلی نوں کاہدے توں اگ نال ساڑ دتا اے ؟ ³² ۔ ابی سلومؔ نے یوآب ؔنوں آکھیا ۔ میں تینوں سُنیہا گھلیا سی ۔ ایتھے آ ۔ پئی میں تینوں بادشاہ کول گھلاں ۔ تاں جو توں آکھیں ۔ پئی میں جشورؔ توں کاہدے لئی آیا ۔ میرے لئی اچھا سی ، پئی میں اوتھے ای رہندا تے ہۃن مینوں بادشاہ دا مُنہ دے ۔ تے جے میرے وچ کوئی بدی ہووے ، تے اوہ مینوں قتل کر دیوے ۔ ³³ ۔ ایس لئی یوآبؔ بادشاہ دے کول گیا تے اوہنوں سا کُجھ دسیا فیر اوہنے ابی سلوم ؔ نوں بُلوایا ۔ تے اوہ بادشاہ دے کول اندر آیا تے بادشاہ دے سامنے مُنہ پرنے ڈگ کے سجدہ کیتا ۔ فیر بادشاہ نے ابی سلومؔ نوں چُمیا ۔