1
-تے ابی شلوم بن داؤد دی اِک سوہنی بہن سی جِسدا نام تمر سی۔تے ایہدے بادوں اینج ہویا پئی داؤد داپُتر امنون اوہدے تے عاشق ہو یا۔
2
- تے امنون اوہدے اُتے اایناں فدا ہویا پئی اپنی بہن تمر دے لئی بیمار ہوگیا۔ کیوں جو اوہ کنواری سی تے اوہدے لئی اوہدے نال کُجھ کرنا مُشکل سی۔
3
-تے امنون دا اِک یار یوناداب نامی سی۔ جیہڑا داؤد دے بھرا شمہ دا پُتر سی۔
4
-تے یوناداب بڑا ای ہوشیار بندہ سی ۔اوہنے اوہنوں آکھیا :اے بادشاہ دے پُتر !کیہ وجہ اے؟پئی میں تینوں روز ای ماڑیاں ہوندا ویکھن ڈیاں ہاں۔ کیہ تُوں مینوں دسیں گا نئیں؟ امنون نیں اوہنوں آکھیا پئی میں اپنے بھرا ابی سلوم دی بہن تے عاشق ہو گیاواں۔
5
-یوناداب نیں آکھیا توں اپنے مَنجے اُتے لمے پے جا تے بیمار بن تے جدوں تیرا پیو تینوں ویکھن آوے تے توں اوہنوں آکھ دَویں پئی میری بہن تمر نوں میرے کول آن دے پئی مینوں کھانا کھوا دے تے میرے سامنے کھانا پکاوے تاں جو میں ویکھاں تے اوہد ے ہتھوں کھاواں ۔
6
-تد امنونؔ بستر ے اُتے لمے پے گیا تے بیمار بنن دا بہانہ کیتا۔سو بادشاہ اوہنوں ویکھن آیا۔امنون نے بادشاہ نوں آکھیا پئی میری بہن تمر نوں آن دے پئی اوہ میرے سامنے دو پُھلکے پکاوے ۔ تے میں اوہدے ہتھوں کھاواں ۔
7
-تد داؤد نیں تمؔر نوں سنیہا گھل کے آکھیا پئی اپنے بھرا امنون دے گھر جا تے اوہدے لئی کھانا پکا۔
8
-سو تمؔر اپنے بھرا امنونؔ دے گھر گئی تے اوہ بستر تے لمے پیا سی۔تے تمر نیں آٹا لیا تے اوہنوں گوندھیا تے اوہدے سامنے پُھلکا بنایاتے پکایا ۔
9
-تے قاب لیتا تے اوہدے سامنے رکھیا ۔تے اوہنے کھان توں انکار کر دِتا۔فیر امنون نیں آکھیا میرے کولوں سارے باہر چلے جاؤتد ہر کوئی اوہدے کولوں باہر چلا گیا ۔
10
-تد امنون نیں تمؔر نوں آکھیا: پئی کھانا کمرے وچ لے آ۔ تاں جو میں تیرے ہتھوں کھاواں۔تد تمر نیں جیہڑا پُھلکا بنایا سی لیا۔تے اپنے بھرا امنون دے کول کمرے وچ لیائی۔
11
-تے اوہدے سامنے آئی تاں جو اوہ کھاوے پر اوہنے اوہنوں پھڑیا تے آکھیا : اے میری بہن میرے نال ہم بستری کر۔
12
- تے اوہنے آکھیا: نئیں میریا بھراوا۔ مینوں ذلیل نہ کر۔ کیوں جو اینج دی گل بنی اسرائیلؔ وچ نئیں ہونی چاہیدی ۔ایس لئی توں ایہو جیہی بے حیائی نہ کر۔
13
- فیر میں اپنی شرمندگی وچ کیتھے جاواں گی؟تے نالے تُوں وی اسرائیل دے وچ بےوقوفاں وچوں کسے ایک وانگ ہوویں گا۔ہن تُوں بادشاہ دے نال گل کر تے مینوں تیرے توں نئیں روکے گا۔
14
تے اوہنے اوہدی گل سُنن توں انکار کر دِتا ۔تے زبردستی کر کے اوہدے نال ہم بستری کیتی۔
15
- تد امنون نوں اوہدے توں بوہت نفرت ہوگئی۔ تے اوس عشق توں زیادہ سی جسدے نال اوہ اہدے اُتے عاشق ہویاسی۔تے امنونؔ نیں اوہنوں آکھیا:اُٹھ تے چلی جا۔
16
-تد اوس نیں اوہنوں آکھیا :اے میرے بھرا مینوں باہر نہ کڈ کیوں جو ایہہ بدی اوس تھوں وی وَدھ اے جیہڑی توں میرے نال ایس توں پیلاں کیتی۔ تے اوہنے اوہدی گل سُنن توں انکار کر دِتا۔
17
-تے اوہنے جوان نُوں جیہڑا اوہدی خدمت کردا سی بُلایا تے آکھیا پئی اینوں میرے کولوں باہر کڈ دے تے اوہدے پیچھوں بوہا ڈھو دے۔
18
-تے اوہنے نقش دار قمیض پائی ہوئی سی ۔کیوں جو بادشاہ دیاں کنواریاں دِھیاں ایسے طراں دی قمیض پاؤندیاں سن تے اوہدے خدمت کرن والے نیں اوہنوں باہر کڈدِتا تے اوہدے بعد بوہاڈھو دِتا۔
19
-تد تمؔر نے اپنے سِر وچ سوا پائی تے نقش دار کُڑتا جیہڑا اوہنے پایا سی پھاڑ دِتا۔ تے اپنے ہتھ اپنے سِر اُتے رکھے تے ہاواں بھر دی ہوئی گئی۔
20
-تے اوہدے بھرا ابی سلوم نیں اوہنوں آکھیا :کی تیرا بھرا امنون تیرے نال رہیا؟ہُن میری بہن چُپ رہویں !کیوں جو اوہ تیرا بھرا اے۔ تے ایس گل دا دُکھ نہ کر۔سو تمر اپنے بھرا ابی سلوم دے گھر وچ پریشان رئی۔
21
-تے داؤد بادشاہ نیں ایہہ ساریاں گلاں سُنیاں تے ڈاھڈا غُصے وچ آیا ۔پر اوہنے امنون دے دل نوں رنجیدہ نہ کیتا۔کیوں جو اوہ اوہنوں پیار کر دا سی۔ایس لئی پئی اوہ اوہدا پلیٹھی دا پُتر سی۔
22
-پَر ابی سلوم نیں امنون نوں کوئی چنگی یاں بھیڑی گل نہ آکھی۔ کیوں جو اوہ امنو ن توں نفرت کردا سی۔ایس لئی پئی اوہنے اوہدی بہن تمر نوں بے پردہ کیتا سی۔
23
-تے دوورہیاں بعد اینج ہویا پئی بعل حصور وچ جیہڑا افرائیم دے نیڑے سی۔ہُن شالوم دیاں بھیڈاں دے وال مُنن والے اوتھے کول ای سن۔ تے ابی سلوم نیں بادشاہ دے سارے پُتراں نوں دعوت دِتی۔
24
-تے ہُن اابی سلوم بادشاہ کول آیا تے اوہ اوہنے آکھیا ۔پئی تیرے خادم کول بھیڈاں دے وال مُنن والے ہیگے نیں۔سو بادشاہ اوہدے نوکر اپنے خادم دے نال چلن۔
25
-بادشاہ نے ابی سلوم نُوں آکھیا نئیں اے میرے پُتر ! اسیں سارے نئیں جاواں گے تاں جو تیرے تے بھار ناں ہووے ۔تے اوہنے ضِد کیتی ۔پر اوہنے جانا چاہیا پَر اوہنوں برکت دِتی ۔
26
-تے ابی سلوم نے آکھیا پئی میرے بھرا امنون نُوں ساڈے کول جان دی اجازت دے ۔بادشاہ نے آکھیا اوہ کیوں تیرے نال جاوے؟
27
-تے ابی سلوم نے ضِد پُتر کیتی تے اوہنے اوہدے نال امنون نُوں تے بادشاہ دے سارے پُتراں نُوں گھلیا ۔تے ابی سلوم نے ضیافت تیار کیتی۔جس طراں بادشاہواں دی ضیافت ہُندی اے۔
28
-تے ابی سلوم نے اپنے خادماں نُوں حکم دِتا تے آکھیا ۔ویکھو! جس ویلے امنوندا دل مے تَوں خوش سی تے تینوں آکھاں پئی امنون نُوں ماروتے تُسیں اوہنوں قتل کرو۔نہ ڈرو ۔کیہ میں تہانُوں حکم نئیں دِتا ؟سو تگڑے بنو تے بہادری وکھاؤ۔
29
-تد ابی سلوم دے خادماں نے امنون نال اینج ای کیتا ۔جس طراں ابی سلوم نے اوہنوں حُکم دِتا سی ۔تدھ بادشاہ دے سارے پُتر اُٹھے تے ہر اِک اپنی اپنی خچر تے بہہ کے بھج گیا۔
30
-اجے تیک اوہ راہ وچ ای سن پئی داؤد نوں خبر ملی تے اوہنوں آکھای گیا پئی ابی سلوم نے بادشاہ دے سارے پُتراں نُوں قتل کر دِتا اے تے اوہناں چوں اِک وی نئیں بچیا ۔
31
-تدھ بادشاہ اُٹھیا تے اپنے کپرے پاڑے تے زمین تے پیٹیا تےا وہدے خادم اوہدے اَگے کپرے پاڑکے کھلوتے ہوئے سَن۔
32
-تدھ داؤد دے بھرا سمعہ دے پُتر یونا داب نے گل بات کر کے آکھیا میرا آقا خیال ناں کرے پئی بادشاہ دے سارے پُتر ماردِتے گئے نیں ۔پَر کلا امنون ای قتل کیتا گیا اے۔کیوں جے ایہہ گل ابی سلوم دے منہ تے اوسے ای دیہاڑے تَوں ظاہر سی جدؤں اوہدی بہن تمر نُوں بے پردہ کیتاسی۔
33
-سو ہُن میرا مالک میرا بادشاہ اپنے دل وچ ایہہ گل بالکل ناں رکھے پئی بادشاہ دے سارے پُتر مار دِتے گئے نیں ۔سگوں کلا امنون ای قتل کیتا گیااے۔
34
-تے ابی سلوم بچیا تے بوہت سارے لوکی اوس راہ چوں جیہڑا پہاڑوَل اے ، آندے سَن تے اوہ جوان جیہڑے نگہبانی کر داسی آیا تے بادشاہ نُوں خبر دے کے آکھیا پئی میں حور و نائم دی راہ تے پہآر ولون ہندیاں نُوں آؤندیاں ویکھیا اے ۔
35
-تدھ یوناداب نے بادشاہ نُوں آکھیا ۔ویکھ بادشاہ دے پُتر آگئے نیں تے جینج تیرے خادم نے آکھیا اونج ای اے ۔
36
-جدوں اوہ گل بات کر چُکیا تے بادشاہ دے پُتر آگئے ۔تے اوہناں نے رون لئی اپنی آوازاں اُچیاں کیتیاں تے بادشاہ تےا وہدے سارے خادم وی اُچی اُچی روئے ۔
37
-پَر ابی سلوم بھج گیا تے حبسور دے بادشاہ عی حور دے پُتر تلمائی دے کول آگیا ۔تے داؤد اپنے پُتر تے ہر روز ای پیٹدا سی ۔
38
-تے جدوں ہُن ابی سلوم بھج کے جسور وچ گیا تے اواوتھے تِن ورھے رہیا۔
39
-تے داؤد بادشاہ ابی سلوم نُوں لبھن توں ناں رُکیا ۔کیوں جو اوہ امنون دی موت دے سببوں تسلی پا گیا سی۔