¹ ۱۔بَھراؤ! تُسی جان دے او پئی ساڈا تُہاڈے کول آنا بے فائِدہ نئیں اے۔ ² ۲۔سگوں تُہانوں پتا اے پئی بھانویں اَسیں فِلپّی وِچ دُکھ جَھلیا اَتے بے عِزّت ہوئے پر فیر وی ساہنُوں اپنے خُداوَند وِچ ایہ دلیری مِلی پئی خُداوَند دی خُوشخبری جان مار کے تُہانوں سُنائیے۔ ³ ۳۔کیوں جو ساڈی نصِیحت ناتے بھیڑی راہ نال ، نا ناپاکی نال اَتے نا دھوکھے بازی نال اے۔ ⁴ ۴۔پر جیویں اِسیں رَب کولوں منظُور ہوئے پئی خُوشخبری ساڈے سپُرد کیِتی جاوے، اونج ای اسیں دسنیں آں۔ بندیاں نُوں نئیں پر رَب نُوں خُوش کرن لئی جیہڑا ساڈے دِلاں نُوں پرکھ دا اے۔ ⁵ ۵۔کیوں جو تُسی جان دے او پئی اسیں کَدی وی خُوش کرن والیاں گلّاں نا کیِتیاں، نا ای اوہناں نُوں لوبھ دا پڑدا بنایا۔ رَب گواہ اے۔ ⁶ ۶۔اَتے اَسیں لوکاں توں عِزّت نئیں چاہندے نا تُہاڈے توں اَتے نا ای ہوراں توں ۔ ⁷ ۷۔مسِیح دے رسُول ہون دے سببوں اَسیں تُہاڈے اُتّے بھار پا تے سکنے آں پر جیویں دائی اپنے بچّیاں نُوں پال دی اے اونج ای اَسیں تُہاڈے نال نرمی ورتی۔ ⁸ ۸۔اینج ای ساہنُوں تُہاڈے نال اجیہی مُحبت سی پئی رَب دی خُوشخبری نئیں پر اپنی جان تیک دے دین نُوں راضی ساں۔ ایس لئی پئی تُسی ساڈے پیارے ہو گَئے سو۔ ⁹ ۹۔کیوں جو بَھراؤ تُہانوں ساڈی محنت تے سختی یاد اے۔ دِنے راتیِں مزدُوری کرکے تُہاڈے کول رَب دی خُوشخبری دی منادی کیِتی تاں جو تُہاڈے کِسے اُتّے بوجھ نہ بَنئیے۔ ¹⁰ ۱۰۔تُسی گَواہ او اَتے رَب وی گَواہ اے پئی ساڈا ورَتا تُہاڈے نال جِنھاں اِیمان لیاندا اے کیسا پاک اَتے راست تے بے عیب سی۔ ¹¹ ۱۱۔جیویں تُسی جان دے او پئی پئیو اپنے بچّیاں نال کردا اے ایویں ای اسیں وی تُہاڈے وِچوں ہر اِک نُوں نِصیحت کر دے اَتے تسلّی دیندے اَتے سمجھاندے رہے۔ ¹² ۱۲۔تاں جو تُہاڈا چال چلّن اوس رَب دے وانگ ہوئے جیہڑا تُہانوں اپنی بادشاہی اَتے جلال وِچ سدّ دا اے۔ ¹³ ۱۳۔ایس لئی اسیں وی ہر ویلے رَب دا شُکر کرنے آن پئی جدوں تُسیں رَب دے سنہیے دا کلام ساڈی راہیِں سُنیا تد تُسیں اوہنوں بندیاں دا کلام سمجھ کے نئیں پر (جو اوہ سچ مُچ ہے وی) رَب دا کلام جان کے قبُول کیِتا اَتے اوہ تُہاڈے اِیمان لیاؤن والیاں وِچ کم وی پیا کردا اے۔ ¹⁴ ۱۴۔ایس لئی پئی تُسی بھراؤ رَب دی اوہناں کلیسیاواں دے نمونے اُتّے عمل کرن والے بن گَئے جیہڑیاں یہُودیہؔ وِچ مسِیح یسُوعؔ وِچ نیں۔ کیوں جو تُساں وی اپنے دیس دے بھراواں توں او تکلِیفاں سَہیاں جیہڑیاں اوہناں وی یہُودِیاں کولوں۔ ¹⁵ ۱۵۔جِنھاں خُداوند یسُوعؔ مسِیح تے نبِیاں نُوں وی مار سُٹّیا اَتے ساہنُوں دھکے مار کے باہر کڈھ دِتّا۔ اوہ رَب نُوں پسند نئیں اَتے سارے بندیاں دے خلاف نیں ۔ ¹⁶ ۱۶۔اوہ ساہنُوں غیر قوماں اَگے اوہناں دی نجات لئی کلام سُنان توں ڈَکدے نیں تاں جو اوہناں دے پاپاں دا پیالہ سدا بھریا رہیوے۔ پر اوہناں اُتّے ڈاڈا غضب ہویا۔ ¹⁷ ۱۷۔پر بھراؤ! اَسیں جیہڑے کُجھ چِر تیِک تُہاڈے نالوں نِکھڑ گَئے، دَلوں توں نئیں ساں نِکھڑے۔ اسیں بڑی چاہت نال تُہاڈا چہرا ویکھن دا ہور ودھ کے حیِلہ کیِتا۔ ¹⁸ ۱۸۔ایس لئی اساں (یعنی مَیں پَولُسؔ) اِک وار نئیں سگوں دو واری تُہاڈے کول آؤن دا اِرادہ کیِتا۔ اَتے شَیطان ساہنُوں ڈکیا۔ ¹⁹ ۱۹۔آس، خُوشی اَتے فخر دا تاج کیِہ اے؟ کیہ اوہ ساڈے خُداوند یسُوعؔ دے ساہمنے اوہدے آؤن دے ویلے تُسی نا ہوؤ گے؟ ²⁰ ۲۰۔ کیوں جو ساڈا جلال اَتے ساڈی خُوشی تُسی ای او۔