¹ ۱۔ ارامؔ دے بادشاہ بِن ہَددَ اپنی کُل فوج اکٹھی کیتی تے بتّی بادشاہواں تے اوہناں دے گھوڑیاں تے رتھا ں دے نال سامریہ تے فوجاں چڑھا کے اوہنے گھیر لیا تے لڑائی وِڈ لئی۔ ² ۲۔ تے اوہنے اسرائیؔل دے بادشاہ اخی ابؔ کول شہر وِچ بند یاں ہتھ سنہیا گھلیا پئی بَن ہَددَ ؔ انج آکھدا اے پئی ³ ۳۔ تیری چاندی تے تیرا سونا میرے نیں تیریاں بیویاں تے بالیاں جیہڑے سبھ توں چنگے نیں اوہ وی میرے نیں ۔ ⁴ ۴۔ اِسرائیل ؔ دے بادشاہ نے آکھیاپئی میرے مالک بادشاہ ! تیرے حُکم دے مُطابق میں تے میرے سبھ کُجھ تیرا ہی اے۔ ⁵ ۵۔ تے اوہناں قاصداں نے فیر آکے آکھیا پئی بِن ہدَدَ انج آکھدا اے پئی میں تینوں آکھوایا سی پئی تُوں اپنی چاندی ، سونا اپنیاں زنانیاں تے اپنے مُنڈے میرے حوالے کر دے۔ ⁶ ۶۔ پَر بھلکے ایسے ویلے میں تیرے محل تے تیرے فوجیاں دے گھراں دی تلاشی لین لئی اپنی فوجی گھل رہیا ہاں تے جو کُجھ تینوں مہنگھا لگدا اے اوہ اوہنے اپنے قبضے کر کے لے آن گے۔ ⁷ ۷۔ تد اِسرائیلؔ دے بادشاہ نے دیس دے کُل وڈیرے اکھٹے کر کے آکھیا کہ ذرا دھیان کرو تے ویکھو پئی ایہہ بندہ شرارت لئی کنج تیار کھلوتا اےکیوں جو جد اوہنے میریاں زنانیاں تے میرے بال ، میری چاندی تے میرا سونا منگوا لیا تے میں ڈَکیا نئیں۔ ⁸ ۸۔ تد وڈیریاں تے کُل لوکاں آکھیا پئی اوہدے آکھے نہ لگ تے اوہدی چاہ پوری نہ کر۔ ⁹ ۹۔ سو اوہنے بِن ہَددَؔ دے بندیاں نوں آکھیا پئی میرے مالک بادشاہ نوں دسو پئی جو کُجھ تُوں پہلاں منگیا سی ، تیر ا سیوک اوہ سارا کُجھ تے کرے گا پَر میں تیری ایہہ گل پُوری نئیں کر سکدا۔ سو قاصِد ٹُر گئے تے بِن ہَددَؔ کول جواب لے گئے۔ ¹⁰ ۱۰۔ فیر بِن ہَددَؔ نے اخی ابؔ کول اِک ہور سنہیاں گھلیا پئی جے سامریہ چہ اینی مٹی وی بچ جاوے پئی اوہ میرے بندیا ں لئی اِک اِک مُٹھ بھرن لئی وادھو ہووے تو دیوتا میرے نال انج ہی سگھوں ایہدے توں وی ودھ کے کرے۔ ¹¹ ۱۱۔ شاہ ِ اسرائیلؔ نے آکھیا پئی اوہنوں دَس دئیو پئی جیہڑا زرہ بکتر پاندا اے اوہ اوہدے وانگ گھمنڈ نہ کرے جِنھے زرہ بکتر لا ہ کے دھر دِتا ہووے۔ ¹² ۱۲۔ تد بِن ہَددَؔ نے جیہڑا بادشاہواں نال اپنے تنبواں وِچ شراب پی رہیا سی ایہہ سُنیا تے اپنے بندیاں نُوں حُکم کیتا پئی حملے دی تیاری کرو۔ سو اوہناں شہر تے حملہ کرن لئی سفاں بَن لئیاں ۔ ¹³ ۱۳۔ ایسے دوران اَسرائیلؔ دے بادشاہ اخی ابؔ کول اِک نبی اَپڑیا تے آکھیا پئی رب انج فرماندا اے پئی کیہ تُوں ایس وڈی تے دلیر فوج نوں ویکھ رہیاں ایں؟ اَج میں ایہنوں تیرے ہتھ وِچ کر دیاں گا تے فیر تُوں جان لینگا پئی میں ہی ربّ ہاں۔ ¹⁴ ۱۴۔ فیر اخی ابؔ نے پچھیا: پَر ایہہ کرے گا کون؟ نبی نے آکھیا پئی ربّ انج فرماندا اے: ایہہ کم صوبیاں دے گورنراں دے جوان کرن گے۔ فیر اوہنے پوچھیا پئی لڑائی کون شُروع کرے گا؟ نبی نے آکھیا پئی تُوں ۔ ¹⁵ ۱۵۔ سو اخی ابؔ نے صوبیاں دے گورنراں دے جواناں نوں سَدیا جیہڑے گنتی وِچ دو سو بتی سَن۔ فیر اوہنے باقی اسرائیلیاںؔ نوں اکٹھا کیتا جیہڑے کُل سَت ہزار سَن۔ ¹⁶ ۱۶۔ اوہ دوپہری اوس ویلے روانہ ہوئے جدوں بِن ہَددَؔ تے اوہدے نال دے بتی بادشاہ اپنے تنبواں وِچ پی پی کے دُھت ہو رہے سَن۔ ¹⁷ ۱۷۔ صوبیاں دے گورنراں دے جوان پہلاں روانہ ہوے۔ تے انج ہویا پئی بِن ہَددَؔ نے مُخبر گھلے ہوئے سَن جنہاں دَس پائی پئی کُجھ لوکی سامریہؔ چوں نکل کے آ رہیے نیں۔ ¹⁸ ۱۸۔ اوہنے آکھے جے اوہ صُلح لئی نکلے نیں تے اوہناں نوں جیوندے پھڑ لیا جے تے جے اوہ لڑائی لئی نکلے نیں تاویں اوہناں نوں جیوندے پھڑیا جے۔ ¹⁹ ۱۹۔ صُوبیاں دے گورنراں دے جوان صفاں بَن کے شہروں باہر نکلے تے فوج اوہناں دے پِچھے سی ۔ ²⁰ ۲۰۔ تے ہر اِک نے اپنے مُخالف نوں قتل کیتا۔ ایہہ سُن کے ارامیؔ نس وگے تے اسرا ئیلی اوہناں دا پچھا کرن لئی نَس وگے پَر ارام ؔدا بادشاہ بِن ہَددَ گھوڑے تے بہہ کے اپنے کُجھ گُھڑ سواراں نال بچ کے نکل گیا۔ ²¹ ۲۱۔ اسرائیل دا بادشاہ اگاں ودھیا تے گھوڑیاں تے رتھاں نُوں ہرا کے ارامیاں نوں ڈاڈا جانی نُقصان کیتا۔ ²² ۲۲۔ ایہہدے بعد نبی نے اسرائیل دے بادشاہ کول آکے آکھیا پئی جا تے اپنی حالت نوں ڈاڈھا کر تے ویکھ پئی کیہ کرنا لازمی اے کیوں جو آون والی بہار دی رُت وِچّ شاہِ ارامؔ تیرے تے فیر حملہ کرے گا۔ ²³ ۲۳۔ ایسے دوران ارامؔ دے بادشاہ دے فوجیاں اوہنوں دسیا پئی اوہناں دا ربّ پہاڑی ربّ اے ایسے گلوں اوہ ساڈے توں ڈادے نکلے پَر جے ساہنوں اوہناں نال میدان وِچ لڑن دا موقع ملے تے اسیں اوہناں توں ڈاڈے نکلاں گے۔ ²⁴ ۲۴۔ تُوں انج کر پئی سارے بادشاہواں نوں اوہناں دیاں کُرسیاں توں لاہ دے تے اوہناں دی تھاں گورنر لا دے۔ ²⁵ ۲۵۔ سو جیہڑی فوج تباہ ہو گئی اے اونج دی ہی فوج تیار کرنا ای ضروری اے یعنی گھوڑے دی تھاں گھوڑا تے رتھ دی تھاں رتھ۔ تے فیر اسیں اسرائیل نال میدا ن وِچ لڑاں گے تے اوہناں توں پکا ڈاڈھے نکلاں گے۔ اوہنے اوہناں دی ہاں وِچ ہاں ملائی تے اوہنے دی صلاح دی مُطابق کیتا۔ ²⁶ ۲۶۔ بہار دی اگلی رُت وِچ بِن ہدَدَ نے ارامیاں نوں اکٹھا کیتا تے اَسرائیل نال لڑن لئی افِیقؔ نال ٹُر گیا۔ ²⁷ ۲۷۔ جد اَسرائیلی وی اکھٹے ہوئے تے اوہناں لئی راشن پانی دا بندوبست کیتا گیا تے اوہ اوہناں نال لڑن نوں نکلے ۔ جدوں اسرائیلیاں نے اوہناں دے سامنے تنبو گڈ لئے تے انج وکھالی دیندے سَن پئی جویں بھیڈاں دے دو نِکے نِکے اِ جڑ اکٹھے ہوئے نیں جد کے کُل پِنڈ ارامیاں نال بھرے ہوئے سَن ۔ ²⁸ ۲۸۔ فیر اوہ رب دا بندہ اَپڑیا تے اوہنے اَسرائیل دے بادشاہ نوں آکھیا پئی خُداوند انج آکھدا اے: کیوں جو ارامی سوچ دے نیں پئی خُداوند اِک پہاڑی رب اے تے تراہیاں دا ربّ نیئں ایس لئی میں ایس وڈے تے دلیر لشکر نوں تیرے ہتھ وِچ کر دیاں گا تے تسیں جان لوگے پئی میں ہی ربّ ہاں ²⁹ ۲۹۔ اوہ ست دیہاڑیاں تیک اِک دُوجے دے سامنے تنبواں چہ رہے تے سَتویں دیہاڑے جنگ چھِڑ پئی تے اَسرائیلیاں نے اِکو دِن وِچّ ارامیاں دے اِک لکھ سپاہی قتل کر دِتے۔ ³⁰ ۳۰۔ تے جیہڑے باقی رہ گئے اوہ افیقؔ دے شہر ول نس وگے۔ اوتھے ستائی ہزار تے کند ڈگ پئی تے بِن ہَددَ شہر ول نس وگیا تے اوتھے اِک اندرلی کوٹھڑی وِچ جا لُکیا۔ ³¹ ۳۱۔ فیر اوہدے فوجیاں نے اوہنے آکھیا پئی ویکھ ، اساں سُنیا اے پئی اسرائیل دے ٹَبر بادشاہ بڑے رحم دِل ہوندے نیں سو جے اجازت ہووے تے اسیں اپنے اپنے لکاں دوالے ٹاٹ تے اپنے اپنے سراں تے رسّیاں بنھ کے اِسرائیل دے بادشاہ دے اگے جائیے ۔ خورے اوہ تیری جان بخش دیوے۔ ³² ۳۲۔ سو اوہ اپنے لکاں دوالے ٹاٹ تے اپنے سراں تے رسّیاں بنھ کے اسرائیل دے بادشاہ کول اَپڑے تے آکھیا پئی تیرا سیوک بِن ہَددَ ؔ مِنت کرد ا ایہہ پئی مہربانی کر کے مینوں جِین دے۔ بادشاہ نے آکھیا پئی کیہ اوہ اجے تک جیوندا اے؟ اوہ تے میرا بھرا اے۔ ³³ ۳۳۔ اوہناں بندیاں ایس گل نوں اِک چنگا نشان سمجھیا تے اوہدی گل سمجھ چہ کاہل کیتی تے آکھیا پئی آہو تیرا بھرا بِن ہَددَ ۔ تد بادشاہ نے فرمایا پئی جاو اوہنوں لے آو۔ جد بِن ہدَدَ باہر آیا، اخی ابؔ نے اوہنوں اپنے رتھ تے چاڑھ لیا ۔ ³⁴ ۳۴۔ تے بِن ہَددَ نے پیشکش کیتی پئی جیہڑے شہر میرے پئو نے تیرے پئو کولوں کھو لئے سَن، میں اوہ پرتا دیاں گا۔ تے تُوں دمشقؔ وِچ اپنے پپار لئی منڈیاں لاہ سکنا ایں جنج میرے پئو نے سامریہ وِچ ّ لائیاں سَن۔ اخی ابؔ نے آکھیا ایس لکھت پڑت دیاں شرطاں دے مُطابق میں تینوں چھڈ دیاں گا۔ سو اوہنے لکھت پڑت دے بعد اوہنوں ودِیاں کر دِتا ۔ ³⁵ ۳۵۔ نبیاں دے پُتراں وِچوں اِک نے اپنے نال دے نوں آکھیا پئی اپنے ہتھیار نال مینوں مار۔ پَر اوہ بندہ نہ منیا۔ ³⁶ ۳۶۔ تد اوس نبی نے آکھیا پئی کیوں جو تُوں ربّ دا حُکم نئیں منیا ایس لئی جینج ہی توں میرے کولوں روانہ ہوویں گا، اِک شیر تینوں مار دیوے گا۔ اوس بندے دے جان دے بعد سچ مُچ اوہنے اِک شیر ٹکریا جنہے اوہنوں مار مُکایا۔ ³⁷ ۳۷۔ فیر اوس نبی نوں اِک ہور بندہ ٹکریا جنہوں اوہنوں آکھیا پئی مہربانی کر کے مینوں مار۔ سو اوس بندے اوہنوں مار کے پھٹرڑ کر دِتا۔ ³⁸ ۳۸۔ تد اوہ نبی ٹُر گیا تے بادشاہ دی اُڈیک وِچ راہ تے کھلوتا رہیا تے اپنی انکھاں تے اپنے پگ ولیٹ کے بھیس بدل لیا۔ ³⁹ ۳۹۔ تے جویں ہی بادشاہ اوتھوں لنگیاں ، اوس نبی نے چِلک کے آکھیا پئی جدوں جنگ زوراں دی سی تے تیرا سیوک اوتھے گیا۔ اِک بندہ اِک قیدی نوں میرے کول لے کے آیا تے آکھیا پئی ایس بندے دی راکھی کر۔ تے جے ایہہ کسے طرح نس گیا ا وہدی جان دے بدلے تیری جان لے لئی جاوے گی یا تینوں اِک قِنطار چاندی دینی پوی گی۔ ⁴⁰ ۴۰۔ تے جدوں تیرا سیوک اُراں پراں کِسے کمے لگا سی تے اوہ بندہ سچ مچ نس گیا۔ اسرائیل دے بادشاہ نے آکھیا تیری سزا اوہ ہو ہوے گی جِدی توں آپ چرچا کیتی اے۔ ⁴¹ ۴۱۔ فیر اوس نبی نے جھٹ اپنیاں اکھاں توں پگ ہٹا دِتی تے اسرائیل دے بادشاہ نے اوہنوں سنجھان لیا پئی اوہ نبیاں وِچوں اے۔ ⁴² ۴۲۔ اوہنوں بادشاہ نوں آکھیا پئی خداوند انج آکھدا اے پئی توں اجیہےبندے نوں چھڈ دِتااے جنھوں میں قتل لئی واجب ٹھہرایا سی ۔ سو تینوں اوہدی جان دے بدلے اپنی جان تے اوہدے لوکاں بدلے اپنے لوک دینے پین گے۔ ⁴³ ۴۳۔ ایہہ سُن کے اسرائیل دا بادشاہ بڑا رنج ہویا تے مُنہ وگاڑ کے سامریہؔ وِچ اپنے محل ول ٹُر گیا۔