¹ ۱۔ تے اخی اب اوہ سب کُجھ جیہڑا ایلیاہ نے کیتا سی اوت تے نالے ایہہ پئی اوہنے کیویں اوہنے ساریاں نبیاں نوں تلوار نال قتل کیتا، اِیزبل نوں دَسیا۔ ² ۲۔ سو اِیزبِل نے اِک قاصد نوں ایلیاہ نوں ایہہ کہن لئی گھلیا تے جے کل ایس ویلے تک میں تیری جان اوہناں نبیاں وانگ نہ لے لیواں تے دیوتا میرے نال اجیہا ہی نئیں پرَ ایدوں وی ودھ کے پھیڑا سلُوک کرن۔ ³ ۳۔ تد ایلیاہ ڈر گیاتے اپنی جان بچان لئی بھجیا۔ تے جد اوہ یہوداہ دے بیر سبع وچ اَپٹریاتے اپنے سیوک نوں اوتھے ہی چھڈ گیا۔ ⁴ ۴۔ تے آپ ساری دیہاڑ سفر کردا ہویا بیاباناں نوں نکل گیا تے جھاودے اِک بُوٹے تھلے جا بیٹھا تے دُعا منگی پئی اوہنوں موت آجاوے۔ اوہنے کہیا یا ربا بوہت ہوگیا اے۔ میر ی جان کڈھ لے کیوں جو میں اپنے پئو دادے توں چنگا نئیں آں۔ ⁵ ۵۔ فیر اوہ اوس بُوٹے دے تھلے لیٹ گیا تے سوں گیا۔ یکدم اِک فرشتے نے اوہنوں چھُویا تے آکھیا پئی اُٹھ تے کھا۔ ⁶ ۶۔ اوہنے اپنے دوالے نظر ماری تے اپنے سرہانے کولیاں تے پکی ہوئی اِک روٹی تے پانی دی صُراحی دھری ویکھی ۔ تے اوہ کھا پی کی فیر لما پےَگیا۔ ⁷ ۷۔ ربّ دا فرشیہ فیر آیا تے اوہنوں چُھویا تے آکھیا پئی اُٹھ تے کھا کیوں جو ایہہ پینڈا تیرے لئی واوا وڈّا اے۔ ⁸ ۸۔ سو اوہنے اُٹھ کے کھادا پیتا تے اوس روٹی نال طاقت حاصل کر کے چالی دیہاڑے تے چالی راتاں پینڈا کیتا ایتھوں تیک پئی اوہ خُدا دے پہاڑ حُورب تیک جا اَپڑیا۔ ⁹ ۹۔ اوتھے اوہ اِک کھو وچّ وڑیا تے اوہنے رات اوتھے ہی کٹی ۔ تے خُدا دا ا یہہ کلام اوہدے تے اُتریا ، ایلیاہ ! ایتھے کیہ پیا کرنا ایں؟ ¹⁰ ۱۰۔ اوہنے جواب دِتا پئی خداوند قادرِ مطلق ربّ لئی مینوں بڑی غیرت آئی کیوں جو اِسرائیلیاں نے تیرے عہد نوں چھڈ دِتا اےتے تیرے مذبحے ڈھا دِتے نیں تے تیرے نبیاں نوں تلوار نال قتل کردِتا اے۔ بس میں ہی اکلا بچ گیا ہاں تے ہن اوہ مینوں مارن دا وی چارہ پئے کردے نیں۔ ¹¹ ۱۱۔ خُداوند نے فرمایا پئی باہر نِکل تے پہاڑ تے خُدا وند دے حُضور کھلو کیوں جو خُداوند اوتھوں لنگن والا اے۔ فیر اِک بڑی تیز ہنیری نے خُدا دے اَگے پہاڑاں چیر دِتا تے چِٹاناں دے ٹوٹے کردِتے۔ پَر خُداوند ہنیری وِچ نئیں سی ۔ تے ہنیری دے بعد اِک پُھونچال آگیا پَر خُداوند پھونچال وِچ نئیں سی ۔ ¹² ۱۲۔ تے پھُونچال دے بعد اَگ اُتر پئی پَر خُداوند اَگ وچ وہی نئیں سی۔ تے اَگ دے بعد اِ ک ہولی جیہی آواز آئی۔ ¹³ ۱۳۔ جد ایلیاہ اوہ سُنی تے اوہنوں اپنے جُبّے اپنا مُنہ کَج لیا تے باہر نکلیا تے کھو دے مُنہ تے کھلو گیا۔ فیر اِک آواز ا وہدے نال اینج بولی پئی ایلیاہ! تُوں ایتھے کیہ پیا کرنا ایں؟ ¹⁴ ۱۴۔ اوہنے جواب دِتا پئی خُداوند قادرِ مُطلق رب لئی مینوں بڑی غیرت آئی کیوں جو اِسرائیلیاں نے تیرے عہد نوں چھڈ دِتا۔ تیرے مذبحے ڈھا دِتے تے تیرے نبیاں نوں تلوارنال قتل کر دِتا۔ بس میں ہی اکلا بچیا ہاں تے ہن اوہ مینوں وی قتل کرن دا چارہ پئے کردے نیں۔ ¹⁵ ۱۵۔ خُداوند نے اوہنوں فرمایا پئی جیہڑی راہوں تُوں آیا ایں اوسے راہووں پِچھاں پرت جا تے دمشق دے بیابان ول ٹُر جا۔ جدوں تُوں اوتھے اَپڑ جاویں تے حزائیل نوں مسح کریں پئی ارام دا بادشاہ ہوئے ۔ ¹⁶ ۱۶۔ تے نمسی دے پُتر یاہُونوں مسح کریں پئی اَسرائیل دا بادشاہ ہووے ۔ تے ابیل محولہ دے سافط دے پُتر الیشع نوں مسح کریں تاں جوں اوہ تیری تھاں نبی ہووے۔ ¹⁷ ۱۷۔ تے اینج ہووے گا پئی جیہڑا حزائیل دی تلوار کولوں بچ جاوے گااوہنوں یاہُو قتل کرے گا تے جیہڑا یاہُو دی تلوار کولوں بچ رہوے گا اوہنوں الیشع قتل کر دیوے گا۔ ¹⁸ ۱۸۔ تاویں میں اِسرائیل وِچّ سَت ہزار نر اپنے لئی رکھ چھوڑوں گا یعنی اوہ سارے جنہاں دے گوڈے بعل اَگے نئیں ٹِکدے تے اوہ سبھ جنہاں اوہنوں نئیں چُمیاں۔ ¹⁹ ۱۹۔ سو ایلیاہ اوتھوں ٹُر پیا تے سافط دا پُتر الیشع اوہنوں ٹکریا۔ اوہ جوڑے ٹھگے اپنے اَگے لا کے ہل پیا واندا سی ۔ تے بارہیویں جوڑی نوں اوہ آپ پیا ہِک دا سی ۔ ایلیاہ نے اوہدے نیڑے اَپڑ کے اپنا جُبّہ اوہنوں پویا دِتا۔ ²⁰ ۲۰۔ الیشع اپنے ڈھگے چھڈ کے ایلیاہ مگر نَس پیا تے آکھیا پئی مینوں اجازت دے کہ میں اپنے پئو نوں چُماں لواں تے اپنی ماں نوں رَبّ راکھا آکھ آواں ۔ فیر میں تیرے نال ٹُر پواں گا۔ ایلیاہ نے جواب دتا پئی پِچھاں ٹُر جا۔ میں تیرے نال کیہ کیتا اے؟ ²¹ ۲۱۔ سو الیشع اوہنوں چھڈ کے پِچھاں پرت گیا۔ اوہنے اپنے ڈھگیاں دی جوڑی لئی تے اوہناں نوں حلال کیتاتے ہل و اہن دے سامان نال گوشت رِن ّ کے لوکاں دِتا تےاوہناں اوہنوں کھادا۔ فیر اوہ ایلیاہ دے پِچھے ٹُرن لگ پیا تے اوہدا سیوک بن گیا۔