¹ ۱۔ اِک لمے عرصے دے بعد تَجے ورّے خُدا دا ایہہ کلام ایلیاہ تے اُتریا پئی جا تے اخی اب نال مِل تے میں اوس دیس چہ مینہ پاواں گا۔ ² ۲۔ سو ایلیاہ اخی اب نوں ملن ٹُر گیا۔ تے سامریہ ڈاڈا کال سی۔ ³ ۳۔ تے اخی اب عبدیاہ نوں جیہڑا دا وزیر سی ، سدیا ( تے عبدیاہ ربّ دی بڑی وڈیائی کردا سی۔ ⁴ ۴۔ تے جدوں خُدا دے نبیاں نوں قتل کر رہی سی تے عبدیاہ نے سو نبی دو غاراں وِچّ لُکا دِتے یعنی دونواں غاراں وِچ پنجا پنجا نوں تے اوہ اوہناں نوں ٹُکر پانی وی اپڑاندا سی)۔ ⁵ ۵۔ تے اخی اب نے عبدیاہ نوں آکھیاپئی دیس دے چپے چپے وِچّ گشت کردا ہویا پانی دے کُل چشمیاں تے وادیاں وِچ جا، خوّرے سانوں گھوڑیاں تے خچراں نوں جیوندا رکھن لئی گھا لبھ جا وے تے ساڈے ڈنگڑاں وِچوں کسے دے مرن دی گھڑی نہ آوے۔ ⁶ ۶۔ سو اوہناں نے گشت کرن لئی سارا دیس آپو وِچّ ونڈ لیا۔ اخی اب اِک پاسے گیا تے عبدیاہ دُجے پاسے ٹُر پیا۔ ⁷ ۷۔ تے جدوں عبدیاہ جا رہیا سی تے اوہنوں ایلیاہ مِلیا۔ عبدیاہ نے اوہنوں سنجھیان لیا تے جُھک کے اوہنوں سلام کیتا تے آکھیا: مالکا، کیہ ایلیاہ سچ مُچ تُوں ہی ایں؟ ⁸ ۸۔ اوہنے آکھیا پئی آ ہو، میں ہی ہاں۔ جا تے اپنے مالک نوں دَس پئی ایلیاہ ایتھے ہی اے۔ ⁹ ۹۔ عبدیاہ نے پوچھیا میتھوں کیہ قصور ہویا پئی جہدے بھاروں تُوں مینوں یعنی اپنے سیوک نوں مرن لئی مینوں اخی اب دےحوالے کر رہیاایں؟ ¹⁰ ۱۰۔ خداوند تیرے رب دی حیاتی دی سونہہ ، کوئی اجیہا دیس تے بادشاہی نیئں جتھے میرے مالک نے تینوں لبھن لئی کسے نوں نہ گھلیا ہووے تے جد اوہناں نے آکھیا پئی اوہ ایتھے کوئی نئیں تے اوہنے اوہناں توں سونہہ چُکائی پئی تُوں سچ مُچ نئیں لبھا۔ ¹¹ ۱۱۔ پَر ہُن تُوں مینوں آکھنا ایں پئی میں اپنے مالک کول جا کے آکھاں پئی ایلیاہ ایتھے وے۔ ¹² ۱۲۔ تے جدوں میں تیرے کولوں وِدیاں ہو کے جاواں تے میں نئیں جاندا کہ رَبّ دی رُوح تینوں کِیتھے لے جاوے۔ تے جد میں جا کے اخی اب نوں دساں تے اوہ وتنیوں نہ ویکھے تے اوہ مینوں قتل کر ددیوے گا۔ پرَ میں یعنی تیرے سیوک نے پچپن توں ہن تک بس ربّ نوں ہی پُوجیا اے۔ ¹³ ۱۳۔ مالکا ، کیہ تُوں اے نیئں سُنیا پئی جدوں ایزبِل ربّ دے نبیاں نوں قتل کر رہی سی تے میں کیہ کیِتا؟ میں ربّ دے سو نبیاں نوں دو کھوہاں وِچ لُکا دِتا یعنی دونواں کھوہاں وِچ پنجاہ پنجاہ تے اوہناں نوں ٹُکر پانی وی اَپڑایا۔ ¹⁴ ۱۴۔ تے ہن تے مینوں آکھ رہیاایں پئی جا کے اپنے مالک نوں آکھ پئی ایلیاہ ایتھے وے ۔ اوہ ایہہ سُنے گا تے مینوں قتل کر دے گا! ¹⁵ ۱۵۔ فیر ایلیاہ نے آکھیا پئی قادرِمطلق ربّ دی سونہہ جہدی میں بندگی کرنا ہاں ، اَج میں اپنے آپ نوں پکا اخی اب اَگے پیش کردیاں گا۔ ¹⁶ ۱۶۔ سو، عبدیاہ اخی اب نوں ملن گیا تے اوہنوں خبر پُہنچائی تے اخی اَب ایلیاہ نوں ملن گیا۔ ¹⁷ ۱۷۔ تے جد اوہنے ایلیاہ نوں ویکھیا تے اوہنوں آکھیا کہ اِسرائیل نوں ستان والیاں کیہ اوہ تُوں ہی ایں؟ ¹⁸ ۱۸۔ ایلیاہ نے اوہنوں جواب دِتا پئی اَسرائیل لئی پریشانی میں نئیں بنائی سگھوں تُوں تے تیرے پئو دے ٹبر نے بنائی اےکیوں جو تُساں ربّ دے حُکماں نوں چَھڈ دِتا اے تے بعلیم دے مگر ٹُر ے ہو۔ ¹⁹ ۱۹۔ ایس لئی ہُن تُوں کُل اِسرائیل وِچوں لوکاں نُوں سَد پئی اوہ مینوں کرمِل دے پہاڑ تے مِلن تے توں بعل دے ساڑھے چار سو نبیاں نوں تے یسیرت دے چار سو نبیاں نوں وی جیہڑے اِیزبِل دی تَون توں کھاندے نیں ، اوتھے لے آ ویں۔ ²⁰ ۲۰۔ سو، اَخی اب نے کُل اِسرائیل وِچّ سنہے گھل کے کُل نبیاں نُوں کرمِل دے پہاڑ تے اکٹھا کیِتا۔ ²¹ ۲۱۔ فیر ایلیاہ نے لوکاں کول جا کے آکھیا پئی تسیں کدھوں تک دو سوچاں وِچ ڈانواڈول رہوو گے؟ جے خُداوند ہی رَبّ اے تے اوہدے پِچھے ٹُر پَوو تے جے بعل رَب اے تے اوہدے مگر لگ جاوْ۔ پَر لوکاں کُجھ وی نہ آکھیا۔ ²² ۲۲۔ فیر ایلیاہ اوہناں نوں آکھیا پئی رَبّ دے نبیاں وِچّوں اکلا میں ہی بچیا ہاں پَر بعل تے ساڑھے چار سو نبی نیں ۔ ²³ ۲۳۔ سو ساڑھے لئی دو ڈھگے لے آو۔ تے اِک ڈھگا اوہ چُن لین تے اوہنوں حلال کر کے اوہدے ٹُکڑے لکڑیاں تے دھر دئیو۔ پَر اوہدے تھلے اَگ نہ لان۔ میں دُجّا ڈھگا تیار کرکے لکڑیاں تے دھراں گا پَر تھلے اَگ نئیں بالاں گا۔ ²⁴ ۲۴۔ فیر تُسیں اپنے دیوتا توں دُعا کریا جے تے میں اپنے رب توں دُعا کراں گا تے اوہ معبود جیہڑا اَگ نال جواب دیوے گا اوہ ہو خُدا ہووے گا۔ فیر لوکاں نیں آکھیا جو کُجھ تُوں آکھیا اے ، ٹھیک اے۔ ²⁵ ۲۵۔ فیر بعل دے نبیاں نُوں آکھیا پئی تسیں دونواں وِچّو ں اِک ڈھگا مَل لوو تے پہلاں اوہنوں تیار کرو کیوں جو تسیں واوا سارے ہو تے اپنے دیوتے توں دُعا منگو پَر تھلے اَگ نہ بالیا جَے۔ ²⁶ ۲۶۔ سو اوہناں اوس ڈھکے نوں لے کے جیہڑا اوہناں نوں دِتا گیا سی ، تیار کیِتا۔ تے فیر اوہ سویل توں دوپہراں تیک بعل توں دُعا منگدے رہئے تے چِلک چِلک کے کہندے رہیے پئی یا بعل ساہنوں کوئی ور جواب دے پَر کوئی اثر نہ ہویا۔ کسے نے وی جواب نہ دِتا۔ تے اوہ اوس مذبحے دے دوالے جیہڑا اوہنا ں بنایا سی ، ٹَپ دے تے کُددے رہیے۔ ²⁷ ۲۷۔ فیر دوپہراں نوں ایلیاہ نے اوہناں نوں چِڑانا شروع کیتا تے آکھیا پئی ہور اُچّی چیِکو کیوں جو اوہ تے دیوتا اے۔ خورے اوہ کسی ڈوہنگی سوچ وِچّ ڈُبیا ہووے یا کیتے آرے لگا اےیا کیتے راہے پیا اے۔ خورے اوہ سُتا ہووے سو ااوہنوں نیندروں جگانا ضروری اے۔ ²⁸ ۲۸۔ سو اوہ ہور اُچّی پُکارن لگ پئے تے اپنے رواج دے مُطابق تلواراں تے نیزیاں نال اپنے آپ نوں پھٹڑ کر لگ پئے، ایتھوں تک پئی اوہناں دی رَت وگن لگ پئی ۔ ²⁹ ۲۹۔ دوپہر ٹل گئی تے اوہناں نے شام دے چڑھاوے دے ویلے تیک اپنی بک بک کر دے رہے پَر کُجھ حاصل نہ ہویا ، نہ کسے نے جواب دِتا تے نہ کسے نے دھیان کیتا۔ ³⁰ ۳۰۔ فیر ایلیاہ نے سارے لوکاں نوں آکھیا پئی اُراں میرے کول آ جاو۔ سو سارے لوک اوہدے کول آ گئے تے اوہنے خُدا دے مذبحے دی ، جیہڑا ڈھایا گیا سی ، مرمت کیتی۔ ³¹ ۳۱۔ ایلیاہ نے اِسرائیل دے بارہ قبیلیاں دے حصاب نال بارہ پتھر لئے۔ یعقوب تے خُدا دا کلام اُتریا سی پئی تیرا ناں اِسرائیل ہووے گا۔ ³² ۳۲۔ تے اوہناں پتھراں نال اوہنے ربّ دے ناں دا اِک مذبح بنایا تے اوہدے آل دوالے ایڈا ڈُوہنگا گھڈا مروایا پئی اوہدے وِچ دو پیمانے بیہ بیجیا جا سکدا سی ۔ ³³ ۳۳۔ فیر اوہنے لکڑیاں نوں طریقے نال دھریا تے ڈھگے دے ٹوٹے ٹوٹے کرکے اوہنوں لکڑاں تے دھر دِتا تے فیر اوہنے اوہناں نوں آکھیا پئی چار وڈّے کھڑے پانی دے بھر کے سوختنی قُربانی اُتے تے لکڑیاں تے روہڑ دئیو۔ ³⁴ ۳۴۔ فیر اوہنے آکھیا پئی دُبارہ فیراینج ہی کرو تے اوہناں نے دُجی وار وی اینج ہی کیتا۔ تےفیر اوہنوں آکھیا پئی تِجی وارووہی اینج ہی کرو۔ ³⁵ ۳۵۔ فیر پانی مذبح دے آل دوالے ترن لگ پیا ایتھوں تیک کے سارا گحڈا وی بھر دِتا۔ ³⁶ ۳۶۔ شام دی قُربانی چڑھان ویلے ایلیاہ نے اَگاں وہو کے ایہہ دُعا منگی : اے خُداوند، ابرہام ، اِضحاق تے اِسرائیل دے خُدا ! اَج لگ پتا جائے پئی اِسرائیل وِچّ تُوں ہی خُدا ایں تے میں تیرا بندہ ہاں تے میں ایہہ سارے کم تیرے ہی حُکم نال کیتے نیں۔ ³⁷ ۳۷۔ مینوں جواب دے یا ربّا ، مینوں جواب دے تاں جو ایں لوک جانن پئی یا ربا توں ہی خُدا ایں تے تُوں اوہناں دے دِلاں نوں فیر پھیر دِتا اے۔ ³⁸ ۳۸۔ تد خُدا دی اَگ اُتری تے اوہنے اوس سوختنی قُربانی نوں ، لکڑاں نوں ، پتھر تے مِٹی نوں سوا کر دِتا تے اوس پانی نوں جیہڑا گھڈے وِچ سی ، چٹ لیا۔ ³⁹ ۳۹۔ جد سارے لوکاں نے اے ویکھیا تے مُنہ پرَنے ڈِگے تے اُچی اُچی کہن لگے کہ خُداوند ہی رَبّ اے! خُداوند ہی ربّ اے۔ ⁴⁰ ۴۰۔ تد ایلیاہ نے اوہناں نوں حُکم دِتا پئی بعل دے نبیاں نوں پھڑلو۔ اوہناں وِچوں اِک وی بچ کے نَس نہ سکے۔ سو اوہناں نے اوہناں نوں پھڑ لیا تے ایلیاہ اوہناں نوں قیسون دی وادی وِچّ لے آیا تے اوتھے اوہناں نوں قتل کردِتا۔ ⁴¹ ۴۱۔ فیر ایلیاہ نے اخی اب نوں آکھیا پئی اُتاں جا، کھا تے پی کیوں جو چوکھا مینہ پین والا اے۔ ⁴² ۴۲۔ سو اخی اب کھان پین لئی ٹُر گیا، پر ایلیاہ کرمِل دی ٹیسی تے چڑھ گیا تے اوہنے تے سجدہ کرکے اپنا مُنہ اپنے گھوڈیاں وِچ لُکا لیا۔ ⁴³ ۴۳۔ تے اپنے سیوک نوں آکھیا پئی جا تے سمندر وَل ویکھ۔ سو اوہنے اُتے جاکے ویکھیا تے آکھیا پئی اوتھے کُجھ نئیں ۔ فیر ایلیاہ نے آکھیا: فیر سَت واری واپس جا۔ ⁴⁴ ۴۴۔ تے سَتویں وار سیوک نے دَسیا پئی بندے دے ہتھ جِڈّا اِک نِکّا جیہا بدل سمندروں اُٹھ رہیااے۔ فیر ایلیاہ نے کہیا پئی جا تے اخی اب نوں دس پئی اپنا رتھ تیار کرکے تھلے اُتر جا ایدوں پہلاں پئی مینہ تینوں ڈکے ۔ ⁴⁵ ۴۵۔ اینے وِچّ اَسمان بدلاں نال کالا ہوگیا، ہوا وگن لگ پئی تے زور و زور مینہ وَسن لگ پیا۔ اخی اب اپنے رتھ تے بہہ کے یزرعیل ٹُر پیا۔ ⁴⁶ ۴۶۔ تے خُدا وند دی قوت ایلیاہ تے اُتری تے اوہ اپنا جُبّہ اپنے لک دوالے ولیٹ کے اخی ابؔ دے اَگے اَگے یزرعیلؔ تیک نَسدا گیا۔