¹ من پھر بہ بنداں بِلّے تِری پائیدگ ئے نیست، نوں من چہ ھداوند ئے نیمگ ءَ رَستگیں الھام ءُ شُبینگانی گپ ءَ کناں۔ ² من یک مسیھی ایماندارے زاناں کہ چاردہ سالے بوتگ سیمی آزمان ءَ برگ بوتگ، بلے من چو نہ زانا کہ گوں جسم ءَ یا ابید جسم ءَ برگ بوتگ، بس اِے گپا ھدا زانت۔ ³ من ایشی ھم زاناں کہ آ مرد (گوں جسم ءَ یا بَگیر جسم ءَ ایشی بس ھدا زانت)۔ ⁴ بھشت ءَ سر بوھگ ءَ پد انچیں گپ ایش کنت آ گُشَگی نہ اَنت ءُ پہ بنی آدم ءَ رواہ نہ اِنت آیانی گُشتگ۔ ⁵ من وَا انچیں مردمے سرا پھر بنداں، بلے وتی سرا نہ بلکیں وتی نِزوریانی سرا۔ ⁶ اگاں پھر بندگ بلوٹاں ھم نادانے نہ باں، چیاکہ راستی ءَ گُشاں بلے انگت پھریز کناں کہ مردم منا چوں گِند اَنت ءُ ایش کن اَنت، کسے منا اِے گپاں چہ مستر مہ لیک ایت۔ ⁷ بل تُری منا اِے الھام ءِ گیشتری ءِ وجہ ءَ کُنٹگ جتگ بِزاں شیتان ءِ کاسد، تانکہ منا مُشتے بہ جنت تانکہ من گوات مہ گِراں۔ ⁸ من سے بر گوں ھُدایا پریات کُت کہ ایشی چہ من دور بکن۔ ⁹ بلے آئی منا گُشت منی پزل ترا وت بس اِنت چیاکہ منی کُدرت نِزوریئے تہ ءَ اِنت، گڑا من پہ بازیں گلے ءَ وتی نِزوریانی سرا پھر بنداں تانکہ مسیھے زور ءُ واک گوں منا بہ بیت۔ ¹⁰ پمیشکا من مسیھے ءِ واستا بے اِزّاتی، نِزوری، سکّی ءُ سوری ءُ مُشکِلاتانی تہ ءَ گَل آں، چیاکہ وھدے نِزور باں گُڑا زورمند باں۔ ¹¹ من نادان تو بوت آں بلے تو منا مجبور کت، چیاکہ ترا منی ستا کنگی اَت، پمیشکا کہ من چہ آ ٹوھیں کاسداں کمتر نہ آں، بل تُری ھِچّے نہ آں۔ ¹² کاسد بوھگے نشانی گوں کمال ءُ اوپار ءَ پہ شما زاھر بوت اَنت۔ ¹³ شما چہ اِیندگا کلیسایا اں چے پیم کمترے؟ پمیشکا کہ من شمے سرا گرانیں بار ایر نہ کتگ، اے نا اِنساپی ءَ منا پھل کن اِت۔ ¹⁴ من سیمی برا شمے گورا پیداک آں، شمے سرا گرانیں بار ایر نہ کناں، چیاکہ من شمے مال ءُ مڈُی ءِ نہ بلکیں شمے جنداں لوٹاں، چیاکہ چُکّانی زمہ واری نہ اِنت کہ پہ مات ءُ پتاں بہ چِن اَنت ءُ ایر بکن اَنت بلکیں مات ءُ پتانی زمہ واری اِنت کہ پہ چُکّاں بہ چِن اَنت ءُ ایر بکن اَنت۔ ¹⁵ من پہ شمے روھاں پہ گَل ءُ شات ھرچ کناں بلکیں وتی جندا ندر کناں، اگاں من شمارا باز دوست بہ داراں گُڑا شما منا کم دوست دارے؟ ¹⁶ بلے ممکن اِنت من وت شمے سرا گرانیں بار ایر نہ کت، بلے انگت شما سمجت من مکّار آں پہ ھنر شمارا گپتگ۔ ¹⁷ اِے کہ من شمے کرّا دیم داتگ اَنت آیاں پہ لُچّی چہ شما چیزے پچ گِپتگ؟ ¹⁸ من تیتوس ءَ سمجارینت کہ شمے کرّا بئیت گوں آئی ھما برات ھم راہ داتگ آیا تیتوس پہ لُچّی چہ شما چیزے زُرتگ؟ ¹⁹ شما سمجت بلکیں ما وتارا شمے دیما وشنام کنگ لوٹیں ما ھدایا آزر ءُ نازر کنے ءُ گپ کنیں، او دُردانگاں ! اِے تیوگیں پہ شمے رُست ءُ رُدوما کنگائیں۔ ²⁰ چیاکہ من تُرساں وھدے شمے کرّا بیایاں شما آ نہ اِت کہ من لوٹتگ ءُ شما بگندے کہ من آ نہ آں کہ شما لوٹتگ، من شمے کرّا اڑ ءُ کُڑ، ھسد ، زھر گِرگ بُھتام جنی، باپُشت گُشی ءُ گرور ءُ بے نزمی نہ لوٹاں۔ ²¹ وھدے من بیایاں تو منی ھدا منا شمے دیما شرمندگ بہ کنت، من پہ بازین ءَ گمگین بہ باں، کہ آیاں گناہ کرتگ، ناپاکی ءُ بے ننگی ھرام کاری کتگ، انگت توبہ اِش نہ کتگ۔