¹ E o primeiro día da semana María Magdalena foi cedo ao sepulcro, cando aínda estaba escuro, e viu que a pedra xa fora quitada do sepulcro. ² Entón correu e foi a Simón Pedro e ao outro discípulo a quen Xesús amaba, e díxolles: -Leváronse o Señor do sepulcro, e non sabemos onde o puxeron. ³ Saíron, pois, Pedro e o outro discípulo, e foron cara o sepulcro. ⁴ Os dous corrían xuntos, pero o outro discípulo correu máis a presa ca Pedro, e chegou primeiro ao sepulcro; ⁵ e abaixándose para mirar adentro, viu as envolturas de liño alí estiradas, pero non entrou. ⁶ Entón chegou tamén Simón Pedro que ía tras del, e entrando no sepulcro viu as envolturas de liño alí estiradas, ⁷ e o sudario que estivera na cabeza de Xesús, non colocado coas envolturas de liño, senón enrolado nun lugar aparte. ⁸ Entón entrou tamén o outro discípulo, o que chegara primeiro ao sepulcro, e viu e creu. ⁹ Porque aínda non creran a Escritura, que lle era necesario resucitar de entre os mortos. ¹⁰ Os discípulos entón volveron cos seus. ¹¹ Pero María estaba fóra, chorando a carón do sepulcro; e mentres choraba, abaixouse e mirou dentro do sepulcro; ¹² e viu dous anxos vestidos de branco, sentados onde estivera o corpo de Xesús, un á cabeceira e outro aos pés. ¹³ E eles dixéronlle: -Muller por que choras? Ela díxolles: -Porque leváronse ao meu Señor, e non sei onde o puxeron. ¹⁴ Ao dicir isto, volveuse e viu a Xesús que estaba alí, pero non sabía que era Xesús. ¹⁵ Xesús díxolle: -Muller por que choras? A quen buscas? Ela, pensando que era o xardineiro, díxolle: -Señor, se o levaches ti, dime onde o puxeches, e eu levareino. ¹⁶ Xesús díxolle: -María! Ela, volvéndose, díxolle en arameo: -Raboni! (que quere dicir, Mestre). ¹⁷ Xesús díxolle: -Sóltame porque aínda non subín ao Pai; pero vai aos meus irmáns, e dilles: subo para o meu Pai e para o voso Pai, para o meu Deus e para o voso Deus. ¹⁸ Foi María Magdalena e anunciou aos discípulos: -Vin o Señor! E que El lle dixera estas cousas. ¹⁹ Entón, no solpor daquel día, o primeiro da semana, e estando pechadas as portas do lugar onde os discípulos estaban por medo dos xudeus, Xesús veu e púxose en medio deles, e díxolles: -Paz a vós. ²⁰ E dicindo isto mostroulles as mans e o costado. Entón os discípulos alegráronse ao ver o Señor. ²¹ Xesús entón, díxolles outra vez: -Paz a vós; como o Pai me mandou, así vos mando Eu. ²² Despois de dicir isto, soprou e díxolles: -Recibide o Espírito Santo. ²³ A quen perdoedes os pecados, fóronlle perdoados; a quen reteñades os pecados, fóronlle retidos. ²⁴ Tomás, un dos doce, chamado o Dídimo, non estaba con eles cando Xesús veu. ²⁵ Entón os outros discípulos dixéronlle: -Vimos o Señor! Pero el dixo: -Se non vexo nas súas mans o sinal dos cravos, e meto o dedo no lugar dos cravos, e poño a miña man no seu costado, non crerei. ²⁶ Oito días despois, os seus discípulos estaban outra vez dentro, e Tomás con eles. E estando as portas pechadas, Xesús veu e púxose no medio deles, e dixo: -Paz a vós. ²⁷ Logo, dixo a Tomás: -Achega aquí o teu dedo, e olla as miñas mans; estende aquí a túa man e métea no meu costado; e non sexas incrédulo, senón crente. ²⁸ Respondeu Tomás e díxolle:-Meu Señor e meu Deus! Xesús díxolle: -Porque me viches, criches? ²⁹ Felices os que non viron, e porén creron. ³⁰ E moitos outros sinais fixo tamén Xesús en presenza dos seus discípulos, que non están escritas neste libro; ³¹ pero escribíronse estas cousas para que creades que Xesús é o Unxido, o Fillo de Deus; e para que crendo, teñades vida no seu nome.