¹ Худо Нуҳ ва у билан бирга кема ичида бўлган ҳайвонлару чорвани эсга олди. Худо ерга шамол юборди ва сувлар тўхтади. ² Тубсизликнинг манбалари ва осмон деразалари ёпилди, осмондан ёмғир ёғиши тўхтади. ³ Сувлар аста-секин ердан қайтиб, бир юз эллик кундан сўнг камайди. ⁴ Кема еттинчи ойнинг ўн еттинчи кунида Арарат тоғларининг устида тўхтади. ⁵ Сувлар эса ўнинчи ойгача аста-секин камайиб бораверди. Шундай қилиб, ўнинчи ойнинг биринчи кунида тоғ тепалари кўринди. ⁶ Қирқ кун ўтганидан сўнг Нуҳ ясаган кемасининг деразасини очиб, ⁷ қарғани чиқариб юборди. Қарға эса ердаги сувлар қуригунича учиб кетиб, кемага келиб тураверди. ⁸ Сўнгра Нуҳ ер юзидан сувлар кетганини кўриш учун каптарни чиқариб юборди. ⁹ Лекин каптар ўз оёғи учун ором жойи топа олмай, Нуҳнинг олдига, кемага қайтиб келди, чунки ҳали бутун ер юзида сувлар бор эди. Нуҳ қўлини узатиб, каптарни ўз ёнига, кемага олди. ¹⁰ Етти кун кутиб, у яна каптарни кемадан чиқариб юборди. ¹¹ Каптар кечки пайтда унга қайтиб келганида, мана, унинг тумшуғида янги зайтун барги бор эди. Шунда Нуҳ сув ер юзидан кетганини билди. ¹² Яна етти кун кутиб, у каптарни кемадан чиқариб юборди, лекин бу сафар каптар унга қайтиб келмади. ¹³ Олти юз биринчи йил, биринчи ойнинг биринчи кунида ердаги сув қуриди. Нуҳ кеманинг томини олиб қўйиб, ташқарига қаради ва, мана, ер юзи қуриган эди. ¹⁴ Иккинчи ойнинг йигирма еттинчи кунида ер тўлиқ қуриди. ¹⁵ Худо Нуҳга деди: ¹⁶ “Сен ва сен билан бирга хотининг, ўғилларинг ва ўғилларингнинг хотинлари кемадан чиқинглар. ¹⁷ Барча жониворлардан сен билан бирга бўлган ҳайвонларнинг ҳаммасини: қушларни, чорваларни, ерда судралиб юрадиган судралувчиларни олиб чиқ. Улар ер юзида серпушт бўлиб, серҳосил бўлсинлар ва ер юзида кўпайсинлар”. ¹⁸ Шунда Нуҳ ўз ўғиллари ва хотини ҳамда ўғилларининг хотинлари билан бирга чиқди. ¹⁹ Ҳайвонлар, судралувчилар, қушлар, ер юзида ҳаракат қилувчиларнинг ҳаммаси ўз турига кўра кемадан чиқишди. ²⁰ Нуҳ эса Раббийга қурбонгоҳ қурди. Сўнг у ҳар бир ҳалол ҳайвондан, ҳар бир ҳалол қушдан олиб, қурбонгоҳ устида уларни тамоман ёндирилиш қурбонлиги сифатида куйдирди. ²¹ Раббий хушбўй ҳидни ҳидлади. Шунда Раббий Ўз юрагида деди: “Энди Мен ерни инсон туфайли бошқа лаънатламайман, чунки инсоннинг юрагидаги фикру хаёли ёшлигидан бузуқдир. Мен энди қилганимдек, ҳамма жонзодни бошқа нобуд қилмайман. ²² Бундан буён, ҳали ер турар экан – экиш ва йиғиш, совуқ ва иссиқ, ёз ва қиш, кун ва тун ҳеч тугамайди”.