¹ Шунда Юсуф унинг қаршисида турган барча одамларнинг олдида ўзини бошқа тутиб тура олмади ва қичқириб юборди: “Ҳамма менинг олдимдан чиқиб кетсин”. Юсуф ўзини акаларига очганида, у ерда ҳеч ким йўқ эди. ² У ўкириб йиғлади ва мисрликлар ҳамда фиръавннинг хонадони буни эшитди. ³ Юсуф ўз акаларига: “Мен Юсуфман, отам ҳали тирикмилар?”- деди. Унинг акалари унга жавоб бера олмадилар, чунки улар унинг ҳузурида саросимага тушиб қолган эдилар. ⁴ Юсуф акаларига яна: “Менга яқинроқ келинглар”,- деди. Улар яқинлашдилар. У эса уларга шундай деди: “Мен сизлар Мисрга сотиб юборган биродарингиз Юсуфман. ⁵ Энди мени сотиб юборганингиз учун ўзларингиздан ғазабланманглар ва қайғурманглар. Чунки Худо ҳаётларингизни сақлаб қолиш учун мени сизлардан олдин юборди. ⁶ Чунки ҳозир икки йилдан буён ерда очарчилик, яна беш йил ерга ишлов бериб бўлмайди ва ҳосил йиғиб бўлмайди. ⁷ Худо эса сизларнинг авлодларингизни ерда қолдириш ва сизларнинг жонларингизни буюк нажот билан сақлаб қолиш учун мени сизлардан олдин юборди. ⁸ Шундай қилиб, мени бу ерга сизлар эмас, балки Худо юборди. У мени фиръавнга ота, унинг бутун хонадонига эга ва бутун Миср ери узра ҳукмрон қилиб қўйди. ⁹ Шошилинглар, менинг отамнинг олдига бориб унга денглар: “Ўғлингиз Юсуф шундай дейди: Худо мени бутун Миср ери узра ҳукмрон қилиб қўйди. Менинг олдимга келинг, кечиктирманг”. ¹⁰ Сизлар Гошен ерида яшайсизлар. Сизлар ўз фарзандларингиз билан, фарзандларингизнинг фарзандлари билан, кичик ва катта қорамолларингиз билан, хуллас, сизлар эга бўлган ҳамма нарса билан менга яқин бўласизлар. ¹¹ Ҳали яна беш йил очарчилик бўлади. Шунинг учун сизлар ҳамда сизларнинг хонадонингиз қашшоқлашмаслиги учун мен сизларни ўша ерда боқаман. ¹² Мана, сизларнинг кўзларингиз ва укам Беняминнинг кўзлари сизларга гапираётган менинг оғзим эканини кўряпти. ¹³ Отамга менинг Мисрдаги бор шуҳратимни ва сизлар кўрган ҳамма нарсани сўзлаб бериб, отамни тезроқ бу ерга олиб келинглар”. ¹⁴ У укаси Беняминнинг бўйнига ташланиб йиғлади, Бенямин ҳам унинг бўйнига осилиб йиғлади. ¹⁵ Сўнг барча акаларини ўпиб, уларни қучоқлаганча йиғлади. Шундан кейин акалари у билан сўзлаша бошладилар. ¹⁶ “Юсуфнинг ака-укалари келибди”,- деган гап-сўз фиръавннинг хонадонига етиб борди. Бу фиръавнга ва унинг қулларига ёқди. ¹⁷ Фиръавн Юсуфга деди: “Акаларингга айт: Мана, бундай қилинглар: ҳайвонларингни юклаб йўлга тушинглар ва Канъан ерига етиб боринглар, ¹⁸ отангизни ва уй аъзоларингизни олиб, менинг олдимга келинглар. Мен сизларга Миср ерининг энг яхшисини бераман ва сизлар мойли ердан озиқланасизлар. ¹⁹ Сенга эса шундай дейишни буюраман: Бундай қилинглар – болаларинг учун ва хотинларинг учун Миср еридан от-аравалар олинглар ва отангизни олиб келинглар. ²⁰ Шунингдек, мулкларингга ачинманглар, чунки бутун Миср ерининг энг яхшисини сизларга бераман”. ²¹ Исроил фарзандлари шундай қилдилар. Юсуф фиръавннинг буйруғига биноан уларга от-аравалар ва йўл учун озуқа берди. ²² Уларнинг ҳар бирига бир жуфтдан кийим-бош берди, аммо Беняминга уч юз танга кумуш ва беш жуфт кийим-бош берди. ²³ Худди шундай отасига ҳам Мисрнинг энг аъло мол-мулки юкланган ўнта эшак ҳамда дон, нон ва отасига сафарга чиқиши учун озуқа юкланган ўнта урғочи эшакни юборди. ²⁴ Шундай қилиб, у акаларини қўйиб юборди ва улар жўнаб кетдилар. У уларга: “Йўлда жанжаллашманглар”,- деди. ²⁵ Улар Мисрдан кетиб, Канъан ерига, оталари Ёқубнинг олдига келдилар. ²⁶ Унга шуни хабар қилиб: “Юсуф тирик ва у бутун Миср ери узра ҳукмрон экан!”- дедилар. Аммо Ёқубнинг юраги шув этиб кетди, чунки у уларга ишонмади. ²⁷ Улар Юсуфнинг уларга айтган барча сўзларини унга айтиб берганларида, Юсуф уни олиб келиш учун юборган от-араваларни кўрганида, уларнинг отаси Ёқубнинг руҳи жонланди. ²⁸ Сўнг Исроил: “Етар, бас, менинг ўғлим Юсуф тирик. Мен ўлишимдан олдин бориб, уни кўраман”,- деди.