¹ Ёқуб эса отаси мусофир бўлган ерда, Канъан ерида яшади. ² Мана, бу Ёқубнинг насл-насаби: Юсуф ўн етти ёшлигида акалари билан подани боқаётган эди. Ўсмир отасининг хотинлари Билхаҳнинг ўғиллари ҳамда Зилпаҳнинг ўғиллари билан бирга эди. Юсуф отасига улар ҳақида ёмон гаплар олиб келар эди. ³ Исроил Юсуфни бошқа барча фарзандларидан кўра кўпроқ яхши кўрар эди, чунки у унинг кексалик ёшидаги фарзанди эди ва унга ранг-баранг кўйлак қилиб берди. ⁴ Отаси уни ҳамма акаларидан кўра кўпроқ яхши кўришини кўрганларида, акалари ундан нафратланиб, у билан дўстона гаплаша олмай қолдилар. ⁵ Юсуф эса туш кўрди ва тушини акаларига айтиб берди. Шунда улар ундан янада кўпроқ нафратланишди. ⁶ У уларга деди: “Мен кўрган тушни эшитинглар. ⁷ Мана, биз далада буғдой боғлаётган эдик. Мана, менинг буғдой боғламим кўтарилди ҳамда тик турди. Сўнг сизларнинг буғдой боғламларингиз унинг атрофини ўрадилар ва менинг буғдой боғламимга таъзим қилдилар”. ⁸ Шунда унинг акалари унга: “Наҳотки, сен бизнинг устимиздан ҳукмронлик қиласан? Наҳотки, сен бизнинг устимиздан ҳокимлик қиласан?”- дейишди. Шунда унинг тушлари ҳамда сўзлари учун ундан янада кўпроқ нафратланишди. ⁹ У яна бошқа бир туш кўрди ва буни акаларига айтиб бериб деди: “Мана, мен яна бир туш кўрдим: қуёш, ой ҳамда ўн битта юлдузлар менга таъзим қилишди”. ¹⁰ У буни отаси ва акаларига айтиб берди. Отаси уни койиб: “Бу кўрган тушинг нима? Мен ва онанг, ҳамда акаларинг сенга ергача таъзим қилгани келамизми?”- деди. ¹¹ Акалари ундан нафратланишди. Аммо отаси бу сўзни эътиборга олиб қўйди. ¹² Сўнг акалари отасининг подасини боққани Шеқемга кетишди. ¹³ Исроил Юсуфга: “Акаларинг Шеқемда пода боқмаяптиларми? Кел, мен сени уларнинг олдига юбораман”,- деди. У унга жавобан: “Мана, менман”,- деди. ¹⁴ Исроил унга: “Бор, кўр-чи, акаларинг соғ-саломатми, подалар омонми, менга хабар келтир”,- деди. Шундай қилиб, уни Хеброн водийсидан жўнатди. У Шеқемга келди. ¹⁵ Бир киши уни далада дайдиб юрган ҳолда топди ва у одам ундан: “Нимани излаяпсан?”- деб сўради. ¹⁶ У: “Мен акаларимни излаяпман, айтингчи, улар подани қаерда боқишяпти?”- деди. ¹⁷ У одам деди: “Улар бу ердан кетишди, мен уларнинг: Дотанга юринглар,- деганларини эшитдим”. Юсуф акаларининг ортидан бориб, уларни Дотанда топди. ¹⁸ Акалари уни узоқдан кўришди. У уларга яқинлашишидан олдин, уни ўлдиришга қасд қилишиб, ¹⁹ бир-бирларига дейишди: “Мана, туш кўрувчи келмоқда. ²⁰ Келинглар энди, уни ўлдирамиз ва бирор бир чуқурга ташлаб: Қандайдир ёввойи ҳайвон уни еб кетди,- деб отамизга айтамиз. Шунда кўрамиз, унинг тушларидан нима чиқар экан”. ²¹ Буни Рубен эшитиб, уни уларнинг қўлидан қутқарди. У: “Уни ўлдирмаймиз”,- деди. ²² Рубен уларга: “Қон тўкманглар, уни саҳродаги чуқурга ташланглар, унга қўл тегизманглар”,- деди. У уларнинг қўлидан уни қутқармоқчи ва отасининг қўлига қайтармоқчи эди. ²³ Юсуф акаларининг олдига келганида, улар Юсуфнинг кўйлагини, унинг эгнида бўлган ранг-баранг кўйлагини ечиб олишди. ²⁴ Сўнг уни олиб чуқурга ташлашди. Ўша чуқур бўш бўлиб, унда сув йўқ эди. ²⁵ Сўнг улар нон ейишга ўтирдилар ва нигоҳини кўтариб қарашдики, мана, исмоилликлар карвони хушбўйликлар, мойлар ва ладан ортган туялари билан Гилъаддан келишар, буларни Мисрга олиб бормоқчи эдилар. ²⁶ Шунда Яҳудо ака-укаларига деди: “Ўз укамизни ўлдириб, унинг қонини яширишдан нима фойда? ²⁷ Келинглар, уни исмоилликларга сотамиз, бизнинг қўлимиз унда бўлмасин, чунки у бизнинг укамиз ва бизнинг танамиздир”. Ака-укалари унга қулоқ солдилар. ²⁸ Мидианлик савдогарлар ўтаётганларида, акалари Юсуфни чуқурдан тортиб чиқариб, уни исмоилликларга йигирма кумуш тангага сотдилар. Улар эса Юсуфни Мисрга олиб кетдилар. ²⁹ Рубен чуқурга қайтиб келди-да, мана, чуқурда Юсуф йўқ эди. Шунда у кийимларини йиртиб ташлади. ³⁰ У укаларининг олдига бориб: “Ўсмир жойида йўқ, энди мен қаерга қочай?”- деди. ³¹ Улар эса Юсуфнинг кўйлагини олишди, эчки боласини сўйиб, кўйлакни қонига ботиришди. ³² Сўнг ранг-баранг кўйлакни олиб бориб, уни оталарига келтириб: “Буни биз топиб олдик, қараб кўринг-чи, бу ўғлингизнинг кўйлагими ёки йўқми”,- дедилар. ³³ У буни таниб: “Бу ўғлимнинг кўйлаги, ёввойи ҳайвон уни еб кетган, шубҳасиз Юсуф тилка-пора қилинган”,- деди. ³⁴ Ёқуб кийимларини йиртиб ташлади ва белига қанор кийими ўраб, узоқ кунлар ўғли учун мотам тутди. ³⁵ Унинг барча ўғиллару қизлари уни юпатишга йиғилдилар, аммо у юпанишни истамас эди. У: “Бу мотам билан ўғлимнинг олдига гўрга кираман”,- деди. Ёқуб у учун шундай деб йиғлар эди. ³⁶ Мидианликлар эса Юсуфни Мисрда фиръавннинг сарой аъёни ва унинг қўриқчиларининг бошлиғи бўлмиш Пўтифарга сотишди.