¹ Худо Ёқубга: “Ўрнингдан тур, Бейт-Элга бориб, ўша ерда яша ва аканг Эсовдан қочиб кетаётганингда, сенга зоҳир бўлган Худога қурбонгоҳ қур”,- деди. ² Шунда Ёқуб ўз хонадонига ва ўзи билан бирга бўлганларнинг барчасига деди: “Орангизда бўлган бегона худоларни улоқтириб ташланглар, покланинглар ва кийимларингни алмаштиринглар. ³ Биз Бейт-Элга борамиз. Мен у ерда кулфатли кунимда менга жавоб берган ҳамда юрган йўлимда менга ҳамроҳ бўлган Худога қурбонгоҳ қураман”. ⁴ Улар қўлларида бўлган барча бегона худоларни ва қулоқларидаги сирғаларини Ёқубга бердилар. Ёқуб уларни Шеқем ёнидаги эман остига яширди. ⁵ Шундай, қилиб, улар сафарга чиқдилар. Уларнинг атрофларидаги шаҳарларни Худонинг даҳшати қоплаб, улар Ёқубнинг ўғилларини таъқиб қилмадилар. ⁶ Ёқуб эса ўзи билан бирга бўлган барча одамлар билан Бейт-Эл бўлмиш Канъан еридаги Лузга келди. ⁷ У ўша ерда қурбонгоҳ қуриб, бу жойнинг номини Эл-Бейт-Эл, деб атади. Чунки у акасининг олдидан қочиб кетаётганида, Худо унга шу ерда зоҳир бўлган эди. ⁸ Ривқонинг энагаси Дебораҳ оламдан ўтди, у Бейт-Элдан пастроқда, эман остида кўмилди. Унинг номини Аллон-бакут (“Йиғи эмани”), деб аташди. ⁹ Ёқуб Паддон-Орамдан чиққанида, Худо унга яна зоҳир бўлиб, уни дуо қилди. ¹⁰ Худо унга: “Сенинг исминг Ёқуб, бироқ сенинг исминг бошқа Ёқуб, деб аталмайди, балки исминг Исроил бўлади”,- деди. Шундай қилиб, унинг исмини Исроил, деб атади. ¹¹ Сўнг Худо унга деди: “Мен Қодир Худоман, серпушт бўлгин ва кўпайгин. Сендан халқ ва кўплаб халқлар келиб чиқади ҳамда сенинг белингдан подшоҳлар келиб чиқади. ¹² Мен Иброҳимга ва Исҳоққа берган ерни, шу ерни сенга ва сендан кейин келадиган уруғингга бераман”. ¹³ Худо унинг олдидан, унга сўзлаган жойидан кетди. ¹⁴ Ёқуб У билан суҳбатлашган жойига тош устун ўрнатиб, унга қурбонлик суюқлиги қуйди ва унга мой қуйди. ¹⁵ Ёқуб Худо билан суҳбатлашган жойнинг номини Бейт-Эл (“Худонинг Уйи”), деб атади. ¹⁶ Сўнг улар Бейт-Элдан жўнадилар. Эфратаҳга келишларига оз йўл қолганида, Роҳиланинг кўзи ёриди, унинг туғруғи қийин кечди. ¹⁷ У туғруқда қийналаётганида, туғдирувчи аёл унга: “Қўрқма, буниси ҳам ўғил”,- деди. ¹⁸ Унинг жони чиқиб, ўлаётганида, унинг исмини Бенони (“Ғамим ўғли”), деб атади. Аммо отаси уни Бенямин (“Ўнг қўлим ўғли”), деб атади. ¹⁹ Роҳила ўлди ва Эфратаҳ йўлида, яъни Бейт-Леҳемда кўмилди. ²⁰ Ёқуб унинг қабри устига ёдгорлик қўйди. Бу ёдгорлик ҳозирги кунларгача Роҳиланинг қабртошидир. ²¹ Исроил сафарга чиқиб, Эдер минораси ёнида чодир ёйди. ²² Исроил шу ерда яшаётганида, Рубен бориб, отасининг чўриси Билхаҳ билан ётди. Исроил буни эшитди. Ёқубнинг ўғиллари эса ўн икки нафар эди. ²³ Леаҳнинг ўғиллари: Рубен – Ёқубнинг тўнғичи, Шимўн, Леви, Яҳудо, Иссохор ва Забулун. ²⁴ Роҳиланинг ўғиллари: Юсуф ва Бенямин. ²⁵ Роҳиланинг чўриси Билхаҳнинг ўғиллари: Дан ва Нафтали. ²⁶ Леаҳнинг чўриси Зилпаҳнинг ўғиллари: Гад ва Ашер. Булар Ёқубнинг Паддон-Орамда туғилган ўғилларидир. ²⁷ Ёқуб Мамрега, Иброҳим ва Исҳоқ мусофир кезган Қиръат-Арбага, яъни Хебронга, отаси Исҳоқнинг олдига келди. ²⁸ Исҳоқнинг ҳаёти кунларининг сони бир юз саксон йил эди. ²⁹ Исҳоқ жон бериб ўлди. У қариб, ҳаётдан қониб ўз халқига қўшилди. Унинг ўғиллари Эсов ва Ёқуб уни кўмдилар.