¹ Исҳоқ қариганида, унинг кўзи хиралашиб кўрмай қолди. У тўнғич ўғли Эсовни чақириб, унга: “Ўғлим Менинг!”- деди. У эса: “Мана, мен”,- деди. ² Исҳоқ деди: “Мана, мен қаридим, ўлиш кунимни билмайман. ³ Шунинг учун қурол-аслаҳангни, ўқдонингни ва камонингни олиб, далага бор-у, менга ов қилиб кел ⁴ ва мен ёқтирадиган овқатни тайёрлаб, менга ейишга келтир, токи ўлишимдан олдин жоним сени дуо қилсин”. ⁵ Исҳоқ ўғли Эсовга сўзлаётганида, Ривқо эшитиб қолди. Эсов ов қилиб келиш учун далага кетганида, ⁶ Ривқо ўғли Ёқубга деди: “Мана, мен отангнинг аканг Эсовга шундай деганини эшитдим: ⁷ Менга ов қилиб келиб овқат тайёрла, мен уни еб, сени ўлимим олдидан Раббим қаршисида дуо қиламан. ⁸ Энди, ўғлим, мен сенга буюрадиган сўзларимга қулоқ сол. ⁹ Подага бориб, у ердан менга иккита яхши улоқча олиб кел. Мен улардан отангга у яхши кўрадиган овқатни пишираман. ¹⁰ Сен эса уни отангга олиб кирасан, токи у еб олсин ва сени ўлими олдидан дуо қилсин”. ¹¹ Ёқуб онаси Ривқога деди: “Акам Эсов сержун одам, мен эса териси силлиқ одамман. ¹² Балки отам мени пайпаслар ва унинг нигоҳида ёлғончи бўламан-у, ўзимга дуо ўрнига лаънат орттираман”. ¹³ Онаси эса унга: “Сенинг лаънатинг менга бўлсин, ўғлим, фақат менинг сўзларимга қулоқ сол ва бориб, менга айтганимни олиб кел”,- деди. ¹⁴ У бориб улоқчаларни онасига олиб келди. Онаси отаси ёқтирган овқатни тайёрлади. ¹⁵ Ривқо катта ўғли Эсовнинг уйдаги ҳашаматли кийимини олиб келиб, кичиқ ўғли Ёқубга кийдирди, ¹⁶ унинг қўллари ва силлиқ бўйнини эса улоқчаларнинг териси билан қоплади. ¹⁷ Сўнг ўзи тайёрлаган овқат ва нонни ўғли Ёқубнинг қўлига берди. ¹⁸ У отасининг олдига кириб: “Отам менинг”,- деди. У: “Мана, менман. Кимсан ўғлим?”- деди. ¹⁹ Ёқуб отасига: “Мен – Эсов, сизнинг тўнғичингизман. Мен сиз айтганингиздек қилдим, туриб ўтиринг ва менинг овимдан енг, токи жонингиз мени дуо қилсин”,- деди. ²⁰ Исҳоқ ўғлига: “Қандай қилиб шу қадар тез тутдинг, ўғлим?”- деди. У эса: “Раббий Худойингиз ўлжани менинг олдимга юборди”,- деди. ²¹ Шунда Исҳоқ Ёқубга деди: “Олдимга кел, мен сени пайпаслаб кўрай, ўғлим. Сен ўғлим Эсовмисан ёки йўқми?” ²² Ёқуб отаси Исҳоқнинг олдига келди. Исҳоқ уни пайпаслаб: “Овоз – Ёқубнинг овози, қўллар эса Эсовнинг қўллари”,- деди. ²³ У уни танимади, чунки унинг қўллари акаси Эсовнинг қўлларидек сержун эди. Шу тариқа, уни дуо қилиб, ²⁴ деди: “Ўғлим Эсов, сенмисан?” У жавоб бериб: “Мана, мен”,- деди. ²⁵ Исҳоқ: “Менинг олдимга олиб кел, мен ўғлимнинг овидан ейман, токи жоним сени дуо қилсин”,- деди. Ёқуб унга олиб борди ва у еди. Унга шароб ҳам олиб келди ва у ичди. ²⁶ Шунда отаси Исҳоқ унга: “Яқин келиб, мени ўпгин, ўғлим”,- деди. ²⁷ У яқинлашиб, отасини ўпди. Исҳоқ унинг кийимининг ҳидини сезди ва уни дуо қилиб деди: “Мана, ўғлимнинг ҳиди, Раббий дуо қилган даланинг ҳидидек. ²⁸ Худо сенга осмон шудрингидан, ернинг мўл ҳосилидан, шароб ва нондан тўла-тўкис қилиб берсин. ²⁹ Сенга халқлар хизмат қилсинлар ва қабилалар сенга тиз чўксинлар. Ака-укаларинг устидан хўжайин бўл ва онангнинг ўғиллари сенга тиз чўксинлар. Сени лаънатлайдиганлар лаънатлидир, сени дуо қиладиганлар баракалидир”. ³⁰ Исҳоқ Ёқубни дуо қилган ва Ёқуб отаси Исҳоқнинг олдидан чиққан лаҳзадаёқ акаси Эсов овдан қайтиб келди. ³¹ У ҳам овқат тайёрлади ва отасига олиб келиб, унга: “Отам менинг, ўрнингиздан туринг, ўғлингизнинг овидан енг, токи жонингиз мени дуо қилсин”,- деди. ³² Отаси Исҳоқ эса ундан: “Сен кимсан?”- деб сўради. У: “Мен – сизнинг ўғлингиз, сизнинг тўнғичингиз Эсовман”,- деди. ³³ Исҳоқ жуда қаттиқ титраб: “Унда менга ов қилиб келган ким? Сен келишингдан олдин ҳаммасини едим ва мен уни дуо қилдим. У баракали бўлади”,- деди. ³⁴ Эсов отасининг сўзларини эшитди-да, баланд ва ўта аччиқ фарёд қилиб, ўз отасига: “Отам менинг! Мени ҳам дуо қилинг”,- деди. ³⁵ Аммо Исҳоқ: “Сенинг уканг айёрлик билан келиб, сенинг дуойингни олди”,- деди. ³⁶ У эса: “Шунинг учун у Ёқуб, деб аталган эмасми? У мени иккинчи марта алдади. У тўнғичлигимни олган эди, энди эса, мана, дуойимни ҳам олди”,- деди. Сўнг яна: “Наҳотки, сиз менга дуо қолдирмадингиз?”- деди. ³⁷ Исҳоқ Эсовга жавоб бериб: “Мана, мен уни сенинг устингдан хўжайин қилиб қўйдим ва унинг барча ака-укаларини унга қул қилиб бердим. Уни нон ва шароб билан таъминладим, сен учун нима қилай ўғлим?”- деди. ³⁸ Аммо Эсов отасига: “Наҳотки, отам, сизнинг дуойингиз бир дона бўлса? Мени ҳам дуо қилинг, отам!”- деб айтиб, баланд овозда йиғлаб юборди. ³⁹ Отаси Исҳоқ унга жавоб бериб деди: “Мана, сенинг яшаш жойинг серҳосил ердан ва юқоридан осмон шудрингидан бўлади. ⁴⁰ Сен қиличинг билан яшайсан ва укангга хизмат қиласан. Шундай вақт келадики, қаршилик қилиб, унинг бўйинтуруғини бўйнингдан узиб ташлайсан”. ⁴¹ Эсов Ёқубдан отаси уни дуо қилгани учун нафратланди. Шунинг учун Эсов ўз юрагида: “Отам учун мотам тутиш кунлари яқинлашяпти, сўнг мен укам Ёқубни ўлдираман”,- деди. ⁴² Ривқога катта ўғли Эсовнинг сўзларини айтиб бердилар. Шунда у одам юбориб, кичик ўғли Ёқубни чақиртирди ва унга деди: “Мана, аканг Эсов сени ўлдирмоқчи бўлиб, ўзига таскин бериб юрган экан. ⁴³ Шунинг учун, ўғлим, менинг сўзларимга қулоқ сол, ўрнингдан туриб Харан юртига, акам Лабаннинг олдига қочиб кет. ⁴⁴ Акангнинг қахри қайтгунича, бир қанча вақт уникида яшаб тур. ⁴⁵ Акангнинг жаҳли қайтгунича, сен унга қилган ишни унутгунича, ўша ерда тур. Сўнгра мен сенинг олдингга одам юбораман ва сени у ердан олиб келаман. Менга бир кунда иккаловларингдан ҳам ажралиш нима керак?” ⁴⁶ Сўнгра Ривқо Исҳоққа: “Мен хетлик қизлари туфайли ҳаётдан тўйганман. Агар Ёқуб ўзига шуларга ўхшаш хетлик қизларидан, шу ернинг қизларидан хотин олса, менга ҳаётнинг нима кераги бор?”- деди.