¹ Шунда Ибромнинг ўзи, унинг хотини ва Лўт бор мол-мулклари билан Мисрдан чиқиб жануб томонга кетди. ² Ибром чорвага, кумуш ва олтинга жуда бой эди. ³ У сафарида давом этиб, жанубдан Бейт-Элга, яъни Бейт-Эл билан Ғай орасида илгари чодири бўлган жойга келди. ⁴ У илгари қурбонгоҳ қурган ўша жойда Раббийнинг номини чақирди. ⁵ Ибром билан келган Лўтнинг ҳам қўйлари, сигирлари ва чодирлари бор эди. ⁶ Улар бирга яшашлари учун ер уларни сиғдира олмас эди. Чунки уларнинг мол-мулклари ўта кўп бўлиб, улар бирга яшай олмас эдилар. ⁷ Ибром билан Лўтнинг чўпонлари орасида жанжал юз берди. Ўша пайтда у ерларда канъанликлар ва перизликлар яшар эдилар. ⁸ Ибром Лўтга деди: “Менинг чўпонларим билан сенинг чўпонларинг ўртасида жанжал бўлмасин. Биз – қариндошлармиз! ⁹ Мана, бутун ер юзи сенинг олдингда эмасми? Мендан ажрала қолгин. Агар сен чап томонга кетсанг, мен ўнг томонга бораман. Агар сен ўнг томонга кетсанг, мен чап томонга бораман”. ¹⁰ Лўт нигоҳини кўтариб Йордан текисликларига қаради. Раббий Садўм ва Ғамўрани вайрон қилишидан олдин, ўша ер Раббийнинг боғидек, Миср еридек бўлиб, то Тсўарга боргунча жуда серсув эди. ¹¹ Шундай қилиб, Лўт ўзига бутун Йордан текислигини танлади ва шарқ томонга кетди. Шу тариқа улар бир-бирларидан ажралдилар. ¹² Ибром Канъан ерида яшаб қолди. Лўт эса текисликдаги шаҳарларда яшаб, Садўмга қадар чодир қурди. ¹³ Садўм аҳолиси Раббий қаршисида ёвуз ва ўта гуноҳкор эдилар. ¹⁴ Лўт Ибромдан ажралганидан сўнг, Раббий Ибромга деди: “Нигоҳингни кўтариб, турган жойингдан шимолга, жанубга, шарққа ва ғарбга қарагин. ¹⁵ Ана шу, сен кўриб турган барча ерни Мен сенга ва сенинг уруғингга то абад бераман. ¹⁶ Сенинг уруғингни эса ернинг қумидек кўпайтираман. Агар бирор киши ернинг қумини санай олса, сенинг уруғингни ҳам санаб бўлади. ¹⁷ Ўрнингдан тургин, бу ернинг узунлигидан кенглигигача юргин, чунки уни Мен сенга бераман”. ¹⁸ Шундан сўнг Ибром чодирларини кўчириб, Хеброндаги Мамре текислигида яшай бошлади. Ўша жойда у Раббийга қурбонгоҳ қурди.