¹ Pero a fame empeoraba na terra. ² E cando comeron todo o gran que trouxeran de Exipto, seu pai díxolles: volvede alí e mercade máis comida para nós." ^{3 4 5} E Xudá respondeulle: "Aquel home foi claro adirvitíndonos: "Non veredes o meu rostro se non está o voso irmán convosco." Se envías con nós ao noso irmán, iremos alí e mercaremos comida, pero se non o envías, non iremos, pois aquel home díxonos: "Non veredes o meu rostro se o voso irmán non está convosco." ⁶ Entón Israel contestoulle "Por que me tratastes tan mal dicíndolle a ese home que tiñades outro irmán?" ⁷ Máis eles dixéronlle: "O home preguntounos por nós e pola nosa familia, dicindo: "Voso pai aínda vive? Tedes outro irmán?" E nós respondemos ás súas preguntas. Como ibamos saber nós que el diría: "Treade a voso irmán"." ⁸ Xudá respondeulle ao seu pai Israel. "Envía o rapaz comigo, e erguerémonos e iremos para que vivamos e non morramos, nin nós, nin ti, nin os nosos fillos. ⁹ Eu serei responsable del, da miña man o demandarás. Se nón cho traio de volta diante de ti, serei eu culpable para sempre. ¹⁰ Porque se non nos tivésemos atrasado, xa teríamos ido e volto dúas veces." ¹¹ Entón seu pai Israel díxolles: "Se ten que ser así, facede isto: collede dos mellores productos da terra nas vosas bolsas, e levádelle a aquel home coma agasallo un poco bálsamo e mel, resina aromática, mirra, noces e améndoas. ¹² E levade o dobre de diñeiro, e os cartos que foron devoltos nos vosos sacos. Tal vez foi un erro." ¹³ Levade tamén a voso irmán, erguédevos e volvede onda ese home, ¹⁴ e que IAHVEH Todopoderoso vos conceda misericordia diante daquel home para que poña en liberdade ao voso outro irmán e a Benxamín. En canto a mín, se hei de ser privado dos meus fillos, que así sexa." ¹⁵ Entón os homes leváronse os obsequios e o dobre de cartos, xunto a Benxamín, e erguéronse e foron a Exipto e presentáronse diante de Xosé. ¹⁶ Cando Xosé mirou a Benxamín con eles, díxolle ao mordomo da súa casa: "Fai entrar estes homes na casa, mata un animal e prepárao, porque eles comerán comigo ao mediodía." ¹⁷ O mordomo fixo como lle dixo Xosé e levou os homes á casa de Xosé. ^{18 19 20} Os homes tiñan medo porque foron levados á casa de Xosé e dixeron: "Trouxéronnos aquí polo diñeiro que foi devolto nos nosos sacos a primeira vez, para ter pretexto contra nós, arrestarnos e tomarnos como escravos cos nosos burros." Entón acercáronse ao mordomo da casa de Xosé, e faláronlle á entrada da casa, dicindo: "Oh meu señor, nós viñemos a primeira vez para mercar alimentos. ²¹ E sucedeu que cando chegamos á pousada e abrimos os nosos sacos, velaí estaban os cartos de cada un de nós, todo o noso diñeiro. Nós viñemos traelo de volta, ²² e tamén trouxemos máis cartos para mercar comida, pero non sabemos quen puxo o diñeiro nos nosos sacos." ²³ E o mordomo respondeu: "Paz a vós, non temades. O voso Deus e o Deus do voso pai puxo ese tosero nos vosos sacos. Eu recibín os vosos cartos." Entón o mordomo troúxolles a Simeón. ²⁴ Despois o mordomo levou os homes á casa de Xosé, e deulles auga, e lavaron os pés, e deulle comida aos seus burros. ²⁵ Entón prepararon o agasallo para a chegada de Xosé ao mediodía, porque oíran que ían comer alí. ^{26 27} Cando Xosé volveu á casa, trouxéronlle o obsequio que tiñan e postráronse diante del en terra. Entón el preguntoulles como estaban, e díxolles. "O voso pai está ben, o ancián do que me faláchedes? Segue vivo?" ²⁸ E eles dixeron: "o teu servo, o noso pai, está ben, aínda vive." E fixeron reverencia e inclináronse. ²⁹ Cando levantou a mirada viu a seu irmán Benxamín, fillo da súa nai, e dixo: "Este é o voso irmán máis novo do que me faláchedes?" E engadiu: "Que a graza de Deus sexa contigo, meu fillo". ³¹ E Xosé apresurouse a saír dalí, pois estaba profundamente conmovido a causa do seu irmán, e buscou onde chorar, e entrou na súa recámara e chorou alí. ³⁰ Despois lavouse a cara e saiu, e controlouse a sí mesmo ordenando: "Traede a comida." ³² Pero servíronlles a comida por separado aos irmáns e aos exipcios que comían con Xosé, porque os exipcios non podían tomar alimentos cos hebreos, xa que facer isto era algo detestable para os exipcios. ³³ Os irmáns sentáronse diante del, o primoxénito de acordo aos seus dereitos de primoxenitura, e o máis novo conforme a súa menor idade. E estaban atónitos, mirándose os uns aos outros. ³⁴ Xosé envioulles porcións da comida que tiña diante, mais a porción de Benxamín era cinco veces maior cás porcións deles. E beberon e embriagáronse con el.