¹ Vendo Xacob que había gran en Exipto, díxolle aos seus fillos: ¿por que vos estades mirando os uns aos outros? ² E dixo: "Mirade, oín que hai alimento en Exipto. Ide alí e mercade un pouco para nós, para que podamos vivir e non morramos." ³ Entón os dez irmáns de Xosé foron mercar gran a Exipto. ⁴ Pero a Benxamín, irmán de Xosé, Xacob non o enviou cos seus irmáns, porque dixo: "Non sexa que suceda algo malo." ⁵ E os fillos de Israel foron cos que ían mercar gran, pois había fame na terra de Canaán. ⁶ E Xosé era o gobernador daquela terra, quen lle vendía a todo o pobo da terra. Viñeron os irmáns de Xosé e postráronse diante del, rostro en terra. ⁷ Cando Xosé viu aos seus irmáns recoñeceunos, pero finxiu non coñecelos e faloulles con rudeza. E díxolles: "¿De onde viñeron?" Elles dixeron: "Da terra de Canaán para mercar comida." ⁸ Xosé recoñeceu aos seus irmáns pero eles non o recoñeceron a el. ⁹ Entón Xosé lembrou os soños que tivera acerca deles, e díxolles: "¡Vos sodes espías! Viñéchedes ver as partes indefensas da nosa terra." ¹⁰ Entón eles dixeron: "Non, meu señor. Os teus servos viñeron para mercar comida. ¹¹ Todos nós somos fillos dun mesmo home. Somos homes honrados. Teus servos non son espías." ¹² Pero el díxolles: "Non, vos viñestes ver as partes indefensas da nosa terra." ¹³ Entón eles dixéronlle: "Nós os teus servos somos doce irmáns, fillos do mesmo pai na terra de Canaán. O irmán máis novo está agora co noso pai, e o outro xa non está vivo." ¹⁴ Xosé respondeulles: "É o que vos dixen: sodes espías. ¹⁵ Nisto seredes probados. Pola vida de Faraón que non vos iredes de aquí a menos que o voso irmán menor veña a este lugar. ¹⁶ Enviade a un de vós a buscar ao voso irmán. Namentres vós quedaredes presos, para que sexan probadas as vosas palabras, a ver se hai verdadde en vós. ¹⁷ E senón, ¡pola vida de Faraón que sodes espías!" ^{18 19 20} Xosé díxolles ao terceiro día: "Facede isto e viviredes, pois eu temo a IAHVEH". Se sodes homes honrados, que un de vós quede nesta prisión, pero vós ide, e levade o gran para a fame das vosas casas. E trádeme ao voso irmán menor para que as vosas palabras sexan verificadas, e non morrades." E así fixeron eles. ²¹ Entón dixéronse os uns aos outros: "Nós somos verdadeiramente culpables respecto ao noso irmán menor, porque vimos a angustia da súa alma cando nos rogaba, e non o escoitamos. Por iso viu sobre nós esta angustia." ²² Rubén respondeulles, dicindo: "Acaso non volo dixen: "Non pequedes contra o rapaz", pero non me escoitastes? Agora temos que rendir contas polo seu sange." ²³ Eles non sabían que Xosé os entendía, xa que había un tradutor polo medio. ²⁴ Xosé apartouse deles e chorou. Despois volveu onda eles e faloulles, tomou de entre eles a Simeón, e atouno á vista dos seus irmáns. ²⁵ E mandou Xosé aos seus servintes que enchesen os sacos deles de gran, e que lles devolvesen a cada un deles os cartos poñéndoos nos seus sacos, e que lles desen provisións para o camiño. E así se fixo con eles. ^{26 27 28} Os irmáns cargaron os burros co seu gran e marcharon dalí. Pero cando un deles abriu os seu saco para darlle de comer ao seu burro na pousada, viu que os cartos estaban na boca do seu saco. E díxolle aos seus irmáns: "Devolvéronme o meu diñeiro, está aquí no meu saco." Entón deulles unha volta o corazón, e tremendo dicíanse os uns aos outros: "Que está facendo IAHVEH con nós?" ^{29 32} Cando chegaron onda seu pai Xacob na terra de Canaán, contáronlle todo o que lles sucedera, dicindo: ³⁰ "Aquel home, o señor daquela terra, falounos con dureza e pensou que eramos espías." ³¹ Pero nós dixémoslle: "Somos homes honrados, non espías. Nós somos doce irmáns, fillos do noso pai. Un xa non vive, e o máis novo está agora co noso pai na terra de Canaán". ³³ E aquel home, o señor daquela terra, díxonos: "Así saberei sue sodes homes honrados: deixade un dos vosos irmáns comigo e tomade o gran para a fame das vosas casas, e ídevos. ³⁴ Pero traédeme a voso irmán menor para que eu sepa que non sodes espías, senón homes honrados. Entón devolvereivos a voso irmán e poderedes comerciar na terra." ³⁵ E mentres valeiraban os seus sacos, decatáronse de que as súas bolsas cos cartos estaban nos sacos de cada un deles. Cando eles e o seu pai viron as bolsas cos cartos tiveron temor. ³⁶ E o seu pai Xacob díxolles: "Vós privástesme dos meus fillos: Xosé non está, Simeón tampouco está, e queredes levarvos a Benxamín. Todo está na miña contra." ³⁷ Rubén falou co seu pai, respondéndolle: "Podes matar aos meus dous fillos se non cho traio. Pono baixo o meu coidado, e devolvereicho." ³⁸ Máis Xacob replicoulle: "Meu fillo non vai ir convosco, porque seu irmán morreu e só me queda el. Se algún dano lle acontece polo camiño, ides facerme descender con dor ao Seol."