अध्याय १९

1 अपोलोस कोरिन्थमा भएको बेला पावल माथिल्लो भूभाग हुँदै एफिसस सहर आइपुगे, र त्यहाँ कतिपय चेलाहरूलाई भेटे । 2 पावलले तिनीहरूलाई भने, “के तिमीहरूले विश्‍वास गर्दा पवित्र आत्मा पायौ त?” तिनीहरूले तिनलाई भने, “होइन, हामीले त पवित्र आत्माको बारेमा सुनेका समेत छैनौं ।” 3 पावलले भने, “त्यसो भए तिमीहरूले केमा बप्‍तिस्मा लियौ त?” तिनीहरूले भने, “यूहन्‍नाको बप्‍तिस्मामा ।” 4 त्यसैले पावलले जवाफ दिए, “यूहन्‍नाले दिने बप्‍तिस्माचाहिं पश्‍चात्तापको बप्‍तिस्मा थियो । तिनले मानिसहरूलाई भनेका थिए कि तिनीहरूले तिनीभन्दा पछि आउनुहुनेमाथि अर्थात् येशूमाथि विश्‍वास गर्नुपर्छ ।” 5 मानिसहरूले यो कुरा सुनेपछि तिनीहरूले प्रभु येशूको नाउँमा बप्‍तिस्मा लिए । 6 त्यसपछि जब पावलले तिनीहरूमाथि हात राखे, पवित्र आत्मा तिनीहरूमाथि आउनुभयो अनि तिनीहरूले अन्यभाषाहरूमा बोले र अगमवाणी गरे । 7 तिनीहरू जम्मा बाह्र जना जति मानिसहरू थिए । 8 पावल सभाघरमा गए र परमेश्‍वरको राज्यको बारेमा बहस गर्दै र मानिसहरूलाई मनाउँदै, तीन महिना साहससाथ बोले । 9 तर जब केही यहूदीहरूले हृदय कठोर पारे र अनाज्ञाकारी भए, तिनीहरूले यस मार्गको विरुद्धमा भीडको सामु दुष्‍ट कुरा बोल्न थाले । त्यसैले पावलले तिनीहरूलाई छोडे र चेलाहरूलाई लिएर गई तिनले टुरान्‍नसको प्रवचन कक्षमा हरेक दिन बहस गर्न थाले । 10 यो प्रक्रिया दुई वर्षसम्म चल्यो, जसले गर्दा एसियामा बसोबास गर्ने सबै अर्थात्, यहूदी र ग्रीकहरू दुवैले प्रभुको वचन सुने । 11 पावलको हातबाट परमेश्‍वरले महान् कामहरू गर्दै हुनुहुन्थ्यो, 12 यतिसम्म कि तिनलाई छुवाइएका रुमाल र कपडालाई बिरामीहरूकहाँ लगिन्थ्यो र तिनीहरूका बिमारीले तिनीहरूलाई छोड्थ्यो र दुष्‍ट आत्माहरू तिनीहरूबाट निस्कन्थे । 13 तर यहूदी झारफुकहरू त्यस इलाका भएर यात्रा गर्दै थिए । दुष्‍ट आत्माहरूमाथि शक्ति प्राप्त गर्न तिनीहरूले प्रभु येशूको नाउँलाई लिएर यसो भने, “पावलले प्रचार गरेको येशूको नाउँमा निक्ली जान म तँलाई आज्ञा गर्छु ।” 14 स्केवाका नाउँ भएका एक जना यहूदी प्रधान पूजाहारीका सातजना छोराहरू थिए जसले यसो गर्दै थिए । 15 एउटा दुष्‍ट आत्माले तिनीहरूलाई जवाफ दियो, “येशूलाई म चिन्छु, र पावललाई म चिन्छु; तर तिमीहरूचाहिं को हौ?” 16 त्यो मानिसभित्र भएको दुष्‍ट आत्माले तिनीहरूलाई झम्ट्‍यो र तिनीहरूलाई पिट्‍यो । तब तिनीहरू त्यस घरबाट नाङ्गै र घाइते भएर भागे । 17 यो कुरा एफिससमा बस्‍ने सबै अर्थात्, यहूदी र ग्रीक दुवैले थाहा पाए । तिनीहरूमा धेरै भयभीत भए, र प्रभु येशूको नाउँको ठूलो सम्‍मान भयो । 18 साथै विश्‍वासीहरूमध्ये धेरै जना आए र आफूले गरेका दुष्‍ट कामहरू स्वीकार गरे । 19 टुनामुना गर्नेहरू धेरै जनाले आफ्ना पुस्तकहरू एकसाथ ल्याए र सबैको सामुन्‍ने ती जलाए । तिनीहरूले ती सबैको मूल्याङ्कन गर्दा, त्यो पचास हजार चाँदीका सिक्‍का बराबर थियो । 20 त्यसैले प्रभुको वचन शक्तिशाली तरिकाले व्यापक रूपमा फैलियो । 21 अब पावलले एफिससमा आफ्नो सेवा-कार्य पूरा गरिसकेपछि तिनले माकेडोनिया र अखैया हुँदै यरूशलेमतर्फ जान आत्मामा निर्णय गरे; तिनले भने, “त्यहाँ पुगेपछि म रोममा पनि जानै पर्छ ।” 22 पावलले आफ्ना दुई जना सहयोगीहरू तिमोथी र एरास्तसलाई माकेडोनिया पठाए । तर पावल आफैंचाहिं केही समय एसियामै बसे । 23 त्यसैबेला एफिससमा यो मार्गको विषयमा ठुलो खैलाबैला मच्‍चियो । 24 डायनाको चाँदीका मूर्तिहरू बनाउने चाँदीका शिल्पकार डेमेत्रियसले कारीगरहरूलाई धेरै व्यापार जुटाइदिन्थ्यो । 25 त्यसैले त्यसले ती मानिसहरूलाई भेला गरे र भने, “साथीहरू, यो व्यापारबाट हामीले धेरै पैसा कमाउँछौं । 26 तिमीहरू देख्छौ र सुन्छौ कि एफिससमा मात्र नभएर एसियाका लगभग सबै ठाउँहरूमा यस पावलले धेरै मानिसहरूलाई मनाएको छ र यी कुराहरूबाट फर्काएको छ । त्यसले हातले बनाएका कुराहरूलाई ईश्‍वरहरू होइनन् भनिरहेछ । 27 त्यसले गर्दा हाम्रो व्यापार अनावश्यक हुने जोखिम मात्र होइन तर महान् देवी डायनाको मन्दिरलाई समेत मूल्यहीन ठानिन सक्छ । तब तिनले आफ्नो महानता पनि गुमाउनेछिन्, जसलाई सारा एसिया र संसारले पुज्छ ।” 28 यो कुरा सुनेपछि, तिनीहरू रिसले भरिए र यसो भन्दै चिच्याए, “एफिसीहरूकी देवी डायना महान् छिन् ।” 29 सारा सहर अलमलमा परे, र मानिसहरू एकैमनका भएर रङ्गशालाभित्र दौडे । तिनीहरूले पावलसँग यात्रा गर्ने, माकेडोनियाबाट आएका, गायस र अरिस्तार्खसलाई समाते । 30 पावल मानिसहरूको भीडमा प्रवेश गर्न चाहन्थे, तर चेलाहरूले तिनलाई रोके । 31 साथै केही एशिया प्रान्तका अधिकारीहरू जो पावलका मित्र थिए तिनीहरूले तिनलाई रङ्गशालामा प्रवेश नगर्न अनुरोध गर्दै खबर पठाए । 32 केही मानिसहरू एउटा कुरा, र कोही अर्कै कुरा गरी चिच्याउँदै थिए, किनकि भीड अलमलमा थियो । तिनीहरूमध्ये धेरैलाई त तिनीहरू त्यहाँ किन भेला भएका थिए भन्‍ने कुरा समेत थाहा थिएन । 33 भीडका केहीले एलेक्जेन्डरलाई सल्लाह दिए जसलाई यहूदीहरूले अगाडि धकेलिरहेका थिए । त्यसैले एलेक्जेन्डरले आफ्नो बचाउमा सभालाई जवाफ दिने इच्छा गर्दै आफ्ना हातद्वारा इशारा गरे । 34 तर जब तिनीहरूले अलेक्जेन्डर यहूदी थिए भन्‍ने थाहा पाए, तब तिनीहरू सबैले एउटै स्वरमा दुई घण्टासम्म यसो भन्दै चिच्याए, “एफिसीहरूकी देवी डायना महान् छिन् ।” 35 जब नगर-सचिवले भीडलाई शान्त गराए, तिनले भने, “एफिससका मानिसहरू हो, एफिसीहरूको सहर महान् डायनाको मन्दिर र आकाशबाट खसेको तिनको मूर्तिको रक्षक हो भन्‍ने कुरा कुन मानिसलाई थाहा छैन र? 36 तब यी कुराहरूलाई इन्कार गर्न सकिँदैन भन्‍ने देखेर, तपाईंहरू शान्त रहनुपर्छ र हतारमा केही गर्नुहुँदैन । 37 किनकि तपाईंहरूले यी मानिसहरूलाई यस अदालतमा ल्याउनुभएको छ, जसले न त मन्दिर लुटेका छन् न त हाम्री देवीको विरुद्धमा ईश्‍वरनिन्दा नै गरेका छन् । 38 त्यसकारण यदि डेमेत्रियस र त्यसका साथमा भएका कारीगरहरूसँग कसैको विरुद्धमा केही दोष छ भने, अदालतहरू खुल्ला छन् र त्यहाँ न्यायाधीशहरू छन् । तिनीहरूले एक अर्काको विरुद्ध उजुरी दिऊन् । 39 तर यदि अरू विषयमा कुनै कुरा खोजी गर्नुहुन्छ भने, त्यसको नियमित सभामा निर्णय लिइनेछ । 40 किनकि आजको यस खैलाबैलाको दोष हामीलाई लाग्‍ने खतरा छ । यो गडबडीको कुनै कारण छैन, र हामीले यसको व्याख्या गर्न सक्नेछैनौं ।” 41 यति भनेपछि तिनले सभालाई विसर्जन गरे ।