¹ Cando Xesús rematou todo o que estaba dicíndolle á xente, entrou en Cafarnaúm. ² Un centurión tiña un servo moi prezado por el que estaba enfermo e a punto de morrer. ³ Cando o centurión oíu falar sobre Xesús, envioulle uns anciáns dos xudeos, pedíndolle que viñera e sanara ao seu servo. ⁴ Cando eles chegaron a Xesús rogáronlle ferventemente dicindo: "Merece que fagas isto por el, ⁵ porque ama ao noso pobo e foi quen nos construíu a sinagoga." ⁶ Xesús foi en camiño con eles. Pero cando xa non estaba lonxe da casa, o centurión enviou uns amigos para dicirlle: "Señor non te molestes, porque non son digno de que entres baixo o meu teito." ⁷ Nin tan sequera considereime digno de ir canda ti, pero tan só di unha verba e o meu servo sandará. ⁸ Pois eu tamén son un home que está baixo autoridade, e teño soldados baixo o meu mando. Dígolle a este "Vai", e el vai; e ao outro "ven", e el vén; e ao meu servo, "Fai isto" e el faino. ⁹ Cando Xesús escoitou isto, estaba abraiado e virándose á multitude que o seguía dixo: Dígovos que nin sequera en Israel atopei unha fe tal. ¹⁰ E cando os que foron enviados regresaron á casa, atoparon san ao servo. ¹¹ Pouco despois disto Xesús foi a unha aldea chamada Naín, e ían con El os seus discípulos e unha gran multitude. ¹² Segundo se acercaba á entrada da aldea, sacaban fora a un home que morrera, fillo único da súa nai (que era unha viúva), e unha grande multitude da vila estaba con ela. ¹³ Ao vela, o Señor compadeceuse dela e díxolle: "Non chores". ¹⁴ Entón tocou o ataúde, e aqueles que o levaban pararon. El díxolle: "Mozo, dígoche a ti, levántate." ¹⁵ O morto incorporouse e comezou a falar e Xesús entregoullo á súa nai. ¹⁶ Entón todos eles cheos de temor louvaban a Deus, dicindo: "Un gran profeta levantouse entre nós", e "Deus revelouse ao seu pobo". ¹⁷ Esta nova sobre Xesús difundiuse por Xudea enteira e todas as rexións veciñas. ¹⁸ Os discípulos de Xoán informáronlle sobre todas estas cousas. ¹⁹ Entón Xoan chamou a dous dos seus discípulos e enviounos ao Señor para dicirlle: Es ti o que ía vir, ou agardaremos a outro? ²⁰ Cando os homes chegaron a Xesús dixéronlle: "Xoán o bautista enviounos a preguntarche: Es ti o que ía vir ou agardaremos a outro?" ²¹ Nese intre El sandou a moita xente de enfermidades e afliccións e de espíritos malos, e a moitos cegos deulles vista. ²² Xesús respondeulles e dixo: "Ide e contádelle a Xoan o que vistes e oístes: Os cegos recobran a vista, os coxos andan, os leprosos quedan limpos, os xordos oen, os mortos resucitan, e aos pobres se lle está anunciando o evanxelio. ²³ E ditoso é quen non se escandaliza de min." ²⁴ Despois que os mensaxeiros de Xoán marcharon, Xesús empezou a falar sobre Xoán ás multitudes: Que saístes a ver no deserto? Unha cana abaneada polo vento? ²⁵ Pero qué saístes a ver? Un home vestido con roupas finas? Mirade, eses que visten con roupas espléndidas e viven con luxo, están nos pazos dos reis. ²⁶ Pero, que saístes a ver? Un profesta? Si, eu vos digo, e moito maior que un profeta. ²⁷ Este é de quen se escribiu: Velaquí eu envío ao meu mensaxeiro diante túa, quen preparará o teu camiño diante de ti. ²⁸ Dígoche que entre aqueles nacidos de muller, ninguén é máis grande que Xoán. Así e todo, o máis pequeno no reino de Deus, é maior ca el. ²⁹ Cando toda a xente e os recadadores de impostos escoitaron isto, declararon que Deus é xusto, bautizándose co bautismo de Xoán. ³⁰ Pero os fariseos e os intérpretes da lei xudía, rexeitaron o propósito de Deus para eles, ao non ser bautizados por Xoán. ³¹ A qué podo eu comparar á xente desta xeración? Como son? ³² Son coma nenos xogando no mercado, que sentan e chaman uns por outros e din: "Tocamos a frauta para vós e non bailastes. Lamentámonos, e non chorastes." ³³ Porque veu Xoán o Bautista que nin come pan nin bebe viño, e vós dicides: "Ten un demo." ³⁴ E veu o Fillo do Home que come e que bebe e vós dicides: "Mira, é un papador e bebedor, amigo de recadadores de impostos e pecadores! ³⁵ Pero a sabiduría é xustificada por todos os seus fillos." ³⁶ Un dos fariseos convidou a Xesús a comer con el e entrando na casa do fariseo tomou o seu lugar na mesa. ³⁷ Había unha muller na cidade que era pecadora. Cando soubo que El estaba na mesa da casa do fariseo, ela trouxo un frasco de alabastro con aceite perfumado. ³⁸ E poñéndose detrás del, chorando ao carón dos seus pes, comezou a regarlos coas súas bágoas, e secáballos co cabelo da súa cabeza e bicaba tenramente os pés, unxíndoos con aceite perfumado. ³⁹ Ao ver isto o fariseo que invitara a Xesús, dixo para si: "Se este fose un profeta sabería que tipo de muller o está tocando, sabería que ela é unha pecadora." ⁴⁰ Xesús respondeulle dicindo: "Simón, teño algo que che dicir." El contestou: "Di, Mestre." ⁴¹ Certo prestamista tiña dous debedores. Un debía cincocentos denarios e o outro cincuenta. ⁴² Non tendo eles como pagar, perdoou xenerosamente a ámbolos dous. Así que, Cal deles o amará máis? ⁴³ Simón respondeulle e dixo: "Eu coido que ao que máis se lle perdoou." Xesús dixo: Xulgaches correctamente. ⁴⁴ E volvéndose cara a muller díxolle a Simón: "Ves a esta muller. Eu entrei na túa casa. Ti non me deches auga para os meus pés, pero ela regou os meus pés coas súas bágoas e secounos cos seus cabelos. ⁴⁵ Ti non me deches un bico, pero dende que cheguei, ela non parou de bicar con tenrura os meus pés." ⁴⁶ Non unxiches a miña cabeza con aceite, pero ela unxiu os meus pés con aceite perfumado. ⁴⁷ Polo tanto dígoche que os seus pecados, que son moitos, foron perdoados pois ela amou moito. Pero a que pouco se lle perdoa, ama pouco. ⁴⁸ Logo díxolle a ela: "Os teus pecados son perdoados." ⁴⁹ E os que estaban á mesa comezaron a dicirse entre eles: Quen é este que ata perdoa pecados? ⁵⁰ Entón Xesús díxolle á muller: "A túa fe salvouche. Vai en paz."