¹ Entón toda a asemblea de eles levantouse, e levaron a Xesús fronte a Pilato. ² E comezaron a acusalo dicindo: Achamos que este pervirte á nosa nación, prohibindo pagar imposto ao César, e dicindo que El mesmo é Cristo, un Rei. ³ Pilato entón, preguntoulle dicindo: Es ti o rei dos xudeus? E Xesús respondéndolle dixo: "Ti o dis". ⁴ Pilato dixo aos principais sacertotes e á multitude: Non atopo delito neste home. ⁵ Pero eles insistían dicindo: El incita ao pobo, ensinando por toda Xudea, comezando dende Galilea hasta aquí. ⁶ Cando Pilato oíu isto, preguntou se o home era galileo. ⁷ E ao saber que Xesús pertencía á xurisdicción de Herodes, remitiuno a Herodes, que tamén estaba en Xerusalén naqueles días. ⁸ Herodes ao ver a Xesús alegrouse moito, pois había moito tempo que quería velo polo que oíra falar del, e agardaba ver algunha milagre del. ⁹ E interrogouno polo miúdo, pero Xesús nada lle respondeu. ¹⁰ Os principais sacerdotes e os escribas tamén estaba alí, acusándoo ferozmente. ¹¹ Entón Herodes, cós seus soldados, despois de tratalo con desprezo e burlarse de El, vestiuno cun espléndido manto e enviouno de novo a Pilato. Naquel mesmo día ¹² Herodes e Pilato fixéronse amigos, pois antes estaban enemistados o un co outro. ¹³ Entón Pilato convocou aos principais sacerdotes, aos gobernantes e ao pobo ¹⁴ e díxolles: Presentáchedesme a este home coma un que incita ao pobo á rebelión, pero despois de interrogalo eu diante de vós, non achei ningún delito neste home das acusacións que facedes contra El. ¹⁵ Nin tampouco Herodes, pois nolo remitiu de novo, e nada fixo que mereza a morte. ¹⁶ Eu, Polo tanto, despois de castigalo, soltareino. ¹⁷ E tiña a obriga de soltarlles un preso en cada festa. ¹⁸ Pero todos eles gritaron a unha dicindo: Fora con este e sóltanos a Barrabás! ¹⁹ (Este fora botado no cárcere por un levantamento na cidade e por homicidio). ²⁰ Pilato, querendo soltar a Xesús, volveu a falarlles ²¹ pero eles seguían berrando dicindo: Crucifícao! Crucifícao! ²² E el díxolles por terceira vez: Por qué? Qué mal fixo este? Non achei nel ningún delito que mereza a morte, polo tanto, castigareino e soltareino. ²³ Pero eles insistían, pedindo a grandes voces que fose crucificado. E as súas voces comezaron a predominar. ²⁴ Entón Pilato decidiu que se lles concedera a súa demanda. ²⁵ E soltou ao que eles pedían, ao que fora botado no cárcere por sedición e homicidio, pero a Xesús entregouno á vontade de eles. ²⁶ Namentres o levaban fora, colleron a un tal Simón de Cirene que viña do campo e lle puxeron a cruz enriba para que a levase detrás de Xesús. ²⁷ E seguíao unha gran multitude do pobo e de mulleres que choraban e se laiaban por El. ²⁸ Pero Xesús, volvéndose a elas, dixo: Fillas de Xerusalén, non choredes por min, chorade máis ben por vos mesmas e polos vosos fillos. ²⁹ Porque veñen días nos que se dirá "Ditosas as estériles, e os ventres que nunca concebiron, e os peitos que nunca criaron". ³⁰ Entón comenzarán a dicir aos montes: "Caede sobre nós"; e aos outeiros: "Cubrídenos" ³¹ Pois se fan estas cousas namentres a árbore está verde, Que pasará cando esté seca? ³² E levaban tamén a outros dous, que eran malfeitores, para ser mortos con Él. ³³ Cando chegaron ao lugar chamado: "A Caveira", crucificaron alí a Xesús e aos malfeitores, un á dereita e outro á esquerda. ³⁴ E Xesús dicía: Pai, perdónaos, porque non saben o que fan. E botaron sortes, repartíndose entre eles os seus vestidos. ³⁵ O pobo estaba mirando; e aínda os gobernadores facían riso del dicindo: A outros salvou, que se salve a sí mesmo se este é o Cristo de Deus, o seu Escollido. ³⁶ Os soldados tamén se burlaban del, acercándose e ofrecéndolle vinagre, ³⁷ e dicindo: Se ti es o rei dos xudeos, sálvate a ti mesmo. ³⁸ Había tamén unha inscripción enriba del: "Este é o rei dos xudeos". ³⁹ Un dos malfeitores que estaban colgados lanzáballe inxurias dicindo: Non es ti o Cristo? Sálvate a ti mesmo e a nós! ⁴⁰ Pero o outro contestoulle, e rifándolle dixo: Nin tan sequera temes ti a Deus a pesares de que estás baixo a mesma condea? ⁴¹ Nós sen dúbida estamos recibindo xustamente o que merecemos polos nosos feitos, pero este nada malo fixo. ⁴² E engadiu: Xesús, acórdate de min cando veñas no teu reino. ⁴³ Entón El díxolle: Asegúrocho: Hoxe estarás comigo no paraíso. ⁴⁴ Era como a hora sexta, cando descenderon tebras sobre toda a terra ata a hora novena ⁴⁵ ao eclipsarse o sol. A cortina do Templo rachou en dous. ⁴⁶ E Xesús, clamando a gran voz, dixo: Pai, nas túas mans encomendo o meu espirito. E dito isto, expirou. ⁴⁷ Cando o centurión veu o que sucedera, glorificaba a Deus dicindo: Verdareiramente, este home era inocente. ⁴⁸ E cando a s multitudes que re reuniran para presenciar este espectáculo, ao observar o que acontecera, volveron dándose golpes no peito. ⁴⁹ Pero todos os seus coñecidos e as mulleres que o acompañaran dende Galilea, estaban a certa distancia vendo estas cousas. ⁵⁰ E había un home chamado Xosé, membro do concilio, varón bo e xusto ⁵¹ (que non estivera de acordo co plan e o proceder dos demáis) de Arimatea, cidade dos xudeos e que agardaba o reino de Deus. ⁵² Este foi a Pilato e pediulle o corpo de Xesús, ⁵³ e baixándoo, envolveuno nun lenzo de lino, e puxoo nun sepulcro excavado na rocha onde ninguén fora posto aínda. ⁵⁴ Era o día da preparación, e estaba para comezar o día de repouso. ⁵⁵ As mulleres que viñeran con El dende Galilea seguiron detrás (a Xosé), e viron o sepulcro e como foi colocado o corpo. ⁵⁶ E cando regresaron, prepararon especias aromáticas e perfumes. E no día de repouso descansaron conforme o mandamento.