¹ Pero o primeiro día da semana, na madrugada, viñeron ao sepulcro traendo as especias aromáticas que prepararan. ² E atoparon a pedra removida do sepulcro, e cando ³ entraron non atoparon o corpo do Señor Xesús. ⁴ E aconteceu que estando elas abraiadas por isto, de pronto puxéronse canda elas dous varóns en vestiduras resplandecentes; ⁵ e estando elas aterrorizadas e inclinadas as súas facianas a terra, eles dixéronlles: Por qué buscades entre os mortos ao que vive? ⁶ Non está aquí, senón que resucitou. Lembrádevos cómo vos falou cando aínda estaba en Galilea, ⁷ dicindo que o Fillo do Home debía ser entregado en mans de homes pecadores, e ser crucificado, e ao terceiro día resucitar. ⁸ Entón elas lembráronse das súas palabras ⁹ e regresando do sepulcro, anunciaron todas estas cousas aos once e a tódolos demáis. ¹⁰ Eran María Magdalena e Xoana e María, a nai de Xacobo; tamén as demáis con elas referían estas cousas aos apóstolos. ¹¹ E a eles estas palabras parecéronlle andrómenas, e non as creron. ¹² Pero Pedro levantouse e correu ao sepulcro e abaixándose viu só as envolturas de liño; e foise á súa casa marabillado do que acontecera. ¹³ Aquel mesmo día dous deles ían a unha aldea chamada Emaús, que estaba como a once kilómetros de Xerusalén. ¹⁴ E falaban entre si sobre todas estas cousas que sucederan. ¹⁵ E ocorreu que namentres falaban e discutían, Xesús mesmo acercouselles e camiñaba con eles. ¹⁶ Pero os seus ollos estaban velados para que non o recoñecesen. ¹⁷ Xesús díxolles: Que discusións son estas que tendes entre vós namentres que camiñades? E eles detivéronse, con rostro triste. ¹⁸ Respondendo un chamado Cleofas díxolle: Es ti o único visitante de Xerusalén que non sabe as cousas que nela sucederon nestes días? ¹⁹ Entón El díxolles: Que cousas? E eles dixéronlle: As refrentes a Xesús o Nazareno, que foi un profeta poderoso en obra e palabra diante de Deus e todo o pobo; ²⁰ e como os principais sacerdotes e os nosos gobernantes entregáronno a sentencia de morte e o crucificaron. ²¹ Pero nós agardábamos que el era o que ía redimir a Israel. Pero ademais de todo isto, este é o terceiro día dende que estas cousas aconteceron. ²² E tamén algunhas mulleres de entre nós asombráronnos ²³ cando foron de madrugada ao sepulcro e ao non atopar o seu corpo, viñeron dicindo que tamén viran unha aparición de anxos que dicían que El vivía. ²⁴ Algúns dos que estaban connosco foron ao sepulcro e non o atoparon tan e como tamén as mulleres dixeran, pero a El non o viron. ²⁵ Xesús díxolles: Que parvos e tardos de corazón en crer en todo o que os profetas dixeron! ²⁶ Non era preciso que o Cristo sufrira estas cousas e entrara na súa gloria? ²⁷ E comezando por Moisés e con todos os profetas, explicoulles o referente a El en tódalas Escrituras. ²⁸ Acercáronse á aldea onde ían, e El fixo como que ía máis lonxe. ²⁹ Eles instáronlle dicindo: Quédate connosco, porque está atardecendo e xa o día declinou. E entrou a quedarse con eles. ³⁰ E sucedeu que ao sentarse á mesa con eles, tomou o pan e bendeciuno e partíndoo deullelo. ³¹ Entón foronlles abertos os seus ollos e recoñecéronno; pero el desapareceu da presencia deles. ³² E dixéronse o un ao outro: Non ardía dentro de nós o noso corazón namentras nos falaba no camiño, cando nos explicaba as Escrituras? ³³ E levantáronse nesa mesma hora, regresaron a Xerusalén, e atoparon reunidos aos once e aos que estaban con eles que ³⁴ dicían: É verdade que o Señor resucitou e apareceuse a Simón. ³⁵ E eles contaban as súas experiencias no camiño, e como lle recoñeceran ao partires o pan. ³⁶ Namentres eles relataban estas cousas, Xesús púxose en medio deles e lles dixo: Paz a vós. ³⁷ Pero eles, aterrorizados e anguriados, pensaron que vían un espírito. ³⁸ E el díxolles: Por que estades asustados, e por que xorden dúbidas no voso corazón? ³⁹ Mirade as miñas mans e os meus pés, que son eu mesmo, apalpádeme e vede, porque un espírito non ten carne nin osos como vedes que eu teño. ⁴⁰ E cando dixo isto, ensinoulles as mans e os pés. ⁴¹ Como eles aínda non o crían por mor da alegría e que estaban abraiados, díxolles: Tendes aquí algo de comer? ⁴² Entón eles déronlle parte dun peixe asado. ⁴³ E El tomouno e comeu diante deles. ⁴⁴ E díxolles: Isto é o que eu vos dicía cando aínda estaba convosco: que era preciso que se cumprira todo o que sobre min está escrito na lei de Moisés, nos profetas e nos salmos. ⁴⁵ Entón abriulles a mente para que comprenderan as Escrituras, ⁴⁶ e díxolles: Así está escrito, que o Cristo padecera e resucitara de entre os mortos ao terceiro día, ⁴⁷ e que no seu nome se predicara o arrepentimento para o perdón dos pecados a tódalas nacións, comezando dende Xerusalen. ⁴⁸ Vós sodes testemuña destas cousas. ⁴⁹ Mirade, Eu enviarei sobre vós a promesa do meu Pai, pero vós permanecede na cidade ata que sexades investidos co poder do alto. ⁵⁰ Entón levounos fora, ata preto de Betania, e levantando as súas mans bendeciunos. ⁵¹ E aconteceu que namentres os bendecía, separouse deles e foi levado arriba ao ceo. ⁵² Eles, despois de adoralo, voltaron a Xerusalen con gran gozo, ⁵³ e estaban sempre no templo bendecindo a Deus.