¹ Achegábase a festa dos ácimos, a Pascua. ² E os principais sacerdotes e os escribas buscaban cómo matar a Xesús, porque tiñan medo da xente. ³ Pero entrou Satanás e Xudas o Iscariote, un dos 12; ⁴ e indo onde estaban os principais sacerdotes e os capitáns, falou con eles para ver como llelo podía entregar. ⁵ Eles enchéronse de alegría, e acordaron en darlle cartos. ⁶ El comprometeuse con eles, e andaba buscando a mellor oportunidade para entregalo, cando non houbera moita xente polo medio. ^{7 9} Chegou o día dos ácimos, no que debía sacrificarse o cordeiro da Pascua. ⁸ Enviou, entón, Xesús, a Pedro e a Xoan dicindo: Ide e preparade a Pascua para que podamos comela xuntos. Eles dixeron: Onde queres que a preparemos? ¹⁰ Respondeulles: Cando entredes na vila, sairá na vosa procura un home que leva un cántaro de auga; seguídeo á casa donde entre. ¹¹ Diredes ao dono da casa: O Mestre mándache dicir: Onde está o cuarto de hóspedes, no que poida comer a Pascua cos meus discípulos? ¹² El amosaravos un cuarto no piso superior, que xa está listo; facedea alí. ¹³ E foron e atoparon todo como El lles dixera, e prepararon a Pascua, ¹⁴ Cando chegou a hora, sentou á mesa xunto cos apóstolos, ¹⁵ e díxolles: Moito dexesei comer convosco esta Pascua antes de que empecen os meus sufrimentos; ¹⁶ pois dígovos que endexamais a volverei comer ata que se cumpra o reino de Deus. ¹⁷ E recibindo a copa, dou as gracias por ela, dixo: Tomade e repartidea entre vós; ¹⁸ porque vos digo que de agora en diante non beberei do fruto da vide, ata que veña o reino de Deus. ¹⁹ E tomando o pan, logo de dar gracias por el, partiuno, e doullelo dicindo: Esto é o meu corpo que se entrega por vós; facede isto en memoria de min. ²⁰ Do mesmo xeito fixo coa copa tomándoa despois da cea dicindo: Esta copa é a nova alianza no meu sangue, que é derramado por vós. ²¹ Pero, mirade que vos digo, que a man do que me ha entregar está aquí nesta mesma mesa, ao meu carón. ²² Porque o Fillo do Home, vaise como foi determinado, pero ai daquel que o entrega! ²³ Entón eles empezaron a discutir entre eles a ver quen sería o que tal faría. ²⁴ Tiveron unha boa agarrada por ver quen debía ser o de maior relevancia entre eles. ²⁵ E Xesús díxolles: os reis das nacións gobernan sobre eles, e os que teñen autoridade sobre eles, son considerados como benfeitores. ²⁶ Pero entre vós non ha ser así: mais ben, o maior entre vós chegue a ser como o menor, e o que lidera como o servente. ²⁷ Quen é o maior, o que se senta á mesa ou o que a serve? Non será o que se senta á mesa? Mais entre vós, eu son como o servente. ²⁸ Vós sodes os que estuvestes sempre ao meu carón en todas a miñas probas; ²⁹ Así como meu Pai dispuxo un reino para min, ³⁰ eu concédovos que comades e bebades na mesa do meu reino; e sentaredes nos tronos xulgando ás 12 tribos de Israel. ³¹ Simón, Simón, mira que Satanás puxo unha demanda na vosa contra para zarandearvos coma a trigo; ³² pero eu roguei por ti para que a túa fe non che falte; e cando volvas, fortalece a teus irmáns. ³³ Pero el díxolle ao Señor: estou listo para ir contigo á cadea ou mesmo á morte. ³⁴ Pero Xesús díxolle: Ai Pedro, antes que o galo cante, xa terás negado coñecerme por 3 veces. ³⁵ E díxolles; cando vos mandei ir sen cartos, nen privisións, nen con calzado de reposto, pasastes necesidade de cousa algunha? Eles dixeron: De nada. ³⁶ El díxolles: pois agora, o que teña cartos, que os leve, e se ten provisións ,que as leve tamén, e o que non teña espada, que venda o seu abrigo e merque unha. ³⁷ O que vos estou a dicir é que é preciso que se cumpra en min aquilo que está escrito: " E foi contado cos malfeitores"; e no tocante a min, ten o seu cumprimento. ³⁸ Eles dixeron: Señor, mira, velaquí dúas espadas. El dixo: Xa está ben. ³⁹ E coma de costume encamiñouse cara o monte das Oliveiras, e os discípulos sairon tras del. ⁴⁰ E cando chegaron alí díxolles: non deixedes de orar para que non entredes en tentación. ⁴¹ E afastouse deles coma a un tiro de pedra ^{de 40-50 metros 42} dicindo: Pai, se é a túa vontade, afasta de min esta copa; mais non sexa feita a miña vontade, senón a túa. ⁴³ Entón, puido ver a un anxo do ceo que veu para darlle forza. ⁴⁴ E nesa loita interna, oraba máis intensamente, e chegou a ser a súa suor coma callóns caendo na terra. ⁴⁵ Erguéndose da oración, foi onde os discípulos e atopounos durmindo da tristeza que tiñan. ⁴⁶ E díxolles: por que durmides? Erguédevos e orade para que non entredes en tentación. ⁴⁷ E ainda estab falando el, cando unha morea de xente apareceu e adiantóuselles Xudas, un dos 12, e achegouse a Xesús e bicouno. ⁴⁸ Pero Xesús díxolle: con este bico entregas ao Fillo do Home? ⁴⁹ E os que estaban do seu redor, vendo o que pasaba dixeron: Ferirémolos coas espadas? ⁵⁰ E un deles feriu ao escravo do sumo sacerdote e levoulle por diante a orella dereita. ⁵¹ Respondeu Xesús dixo: basta xa con esto! E tocando a orella do escravo, sanouno. ⁵² Entón Xesús dixo aos principais sacerdotes e aos oficiais do templo, e aos anciáns que viñeran na súa contra: Viñestes prenderme con espadas e con paus coma se eu fose un ladrón? ⁵³ Non me puxestes a man enriba cando estaba convosco no templo, senón que este é o voso momento , o tempo no que reina sobre vós a escuridade. ⁵⁴ Arrestándoo, levárono e metérono na casa do sumo sacerdote; pero Pedro seguíalles o rastro. ⁵⁵ Prenderon o lume no medio do patio, e sentaron, e pedro sentou no medio deles. ⁵⁶ E ao velo sentado onda o lume, fixándose ben nel, dixo unha criada: tamén este estaba con El. ⁵⁷ Mais el negouno, dicindo: muller, se ti nen me coñeces. ⁵⁸ Pero pouco despois véndoo outro dixo: Ti tamén eres un deles! Pero Pedro dixo: home, que dis? iso non é certo! ⁵⁹ Como despois de unha hora, outro insistía, dicindo: En verdade que es dos que estaba con El, pois tamén es galileo. ⁶⁰ Pero Pedro dixo: Home, eu non sei do que falas. E aínda estaba falando cando un galo cantou. ⁶¹ O Señor volveuse e mirou a Pedro. Pedro lembrou a palabra do Señor, que lle dixera: Antes que o galo cante, negarás coñecerme por 3 veces. ⁶² E saíndo para fora chorou amargamente. ⁶³ Os homes que tiñan a Xesús baixo custodia, mofábanse del e batían nel; ⁶⁴ e tapándolle os ollos, preguntábanlle: profetiza! a ver se sabes quen de nós está a bater en ti? ⁶⁵ Tamén dicían moitas cousas na súa contra, insultándoo. ⁶⁶ Cando se fixo de día, reuniuse o consello dos anciáns da vila, tanto os principais sacerdotes coma os escribas, e levaron a Xesús perante o seu consello, dicindo: ⁶⁷ Se es ti o Cristo, dínolo. Pero El díxolles: Se volo digo, non creeredes; ⁶⁸ e se vos pregunto, non me daredes resposta. ⁶⁹ Pero de agora en diante, O Fillo do Home estará sentado á destra do poder de Deus. ⁷⁰ Dixeron todos: Daquela, es ti o Fillo de Deus? E el díxolles: Sodes vós os que o estades dicindo. ⁷¹ E eles dixeron: Que necesidade temos de testemuña? Pois nós mesmos o escoitamos da súa boca.