¹ E Xesús ensináballes por parábola que lles era preciso estar orando sempre e non desanimarse, ² dicindo: Había un xuíz nunha vila, que nin tiña temor de Deus, nin respetaba a persoa algunha. ³ Naquela vila había unha viúva, que ía de seguido canda el dicíndolle: Faime xustiza diante do meu contrario. ⁴ El non quixo facelo, pero logo acordou: Mesmo que nin lle temo a Deus, nin respeto a ningúen, ⁵ como esta viúva non deixa de molestar, fareille xustiza, non vaia ser que me faga esgotar a paciencia. ⁶ E dixo o Señor: entendede á resposta do xuíz inxusto. ⁷ E non será, que Deus lle fará xustiza aos seus escollidos cando lle piden axuda de día ou de noite? Non será paciente con eles? ⁸ Dígovos que pronto lles ha facer xustiza. Pero, cando veña o Fillo do Home, realmente atopará fe na terra? ⁹ Falou tamén esta parábola a uns que se tiñan por xustos e menosprezaban aos demáis. ¹⁰ Subiron 2 homes a orar no templo, un fariseo e o outro, un recadador de impostos. ¹¹ O fariseo, en pé, oraba deste xeito: Deus, douche as grazas porque non son un estafador coma outros, nin adúltero, nin inxusto; nin como este recadador de impostos. ¹² Fago xaxún dúas veces á semana, dou a décima parte de todo o que gaño. ¹³ Pero o recadador de impostos, en pé , a certa distancia, non quería nin levantar os ollos ao ceo, senón que petaba sobre o seu peito dicindo: Deus, ten piedade de min, que son un pecador. ¹⁴ Dígovos que o recadador baixou á súa casa como inocente, pero o outro non; porque todo o que se gabe será abaixado, pero o que se abaixa, será gabado. ¹⁵ Levábanlle aos bebés para que os tocara, pero os discípulos vendo esto, amoestábanos. ¹⁶ Máis Xesús, chamándoos ao seu carón, dixo: Deixade aos meniños achegarse a min, non llo impedir, porque dos que son semellantes a eles, é o reino de Deus. ¹⁷ De certo vos digo: calquera que non reciba o reino de Deus coma se fose un meniño, non entrará nel. ¹⁸ Un home importante preguntoulle: Mestre bo, que teño que facer para acadar a vida eterna? ¹⁹ Xesús contestoulle: Por que me dis bo? Ninguén e bo senón só un, Deus. ²⁰ Ti sabes os mandamentos: Non cometas adulterio, Non mates, Non roubes, Non deas falso testemuño, honra a teu pai e a túa nai. ²¹ El dixo: Levo obedecendo todo iso dende novo. ²² Cando Xesús escoitou isto dixo: Aínda che queda unha cousa: vende todo o que posúes e repárteo entre os pobres, e terás tesouro nos ceos; ven e sígueme. ²³ Pero oindo estas cousas, quedou apesarado, pois era moi rico. ²⁴ Vendoo Xesús dixo: Que difícil é que os que posúen riquezas, entren no reino de Deus. ²⁵ É máis doado para un camelo entrar polo ollo dunha agulla, que para un rico entrar no reino de Deus. ²⁶ Os que escoitaban dixeron: Daquela, quen poderá salvarse? ²⁷ El respondeu: o que é imposible para as persoas con Deus é posible. ²⁸ Dixo Pedro: Velaquí, nós deixámolo todo, e seguímoste. ²⁹ El díxolles: De certo vos digo que calquera que deixando casa, ou muller, ou irmáns, ou pais ou fillos polo reino de Deus, ³⁰ recibirá moito máis neste tempo, e no futuro terá a vida eterna. ³¹ Xuntou aparte aos 12 e díxolles: Mirade, subimos a Xerusalén, e vanse cumprir todas as cousas escritas polos profetas sobre o Fillo do Home. ³² Vai ser entregado aos xentiles, e burlaranse del, aldraxarano e cuspirán nel, ³³ e logo de ser azoutado, vano matar, e resucitará ao terceiro día. ³⁴ Eles non puideron comprender nada do que lles dicía, pois o verdadeiro significado estaba oculto para eles e non entendían de que estaba a falar. ³⁵ E aconteceu que chegando a Xericó, un cego estaba pedindo sentado á beira do camiño. ³⁶ Escoitando o barullo, preguntaba que era o que estaba pasando. ³⁷ Dixéronlle que Xesús o Narareno pasaba por alí. ³⁸ Entón berrou dicindo: Xesús, Fillo de David, ten compaixón de min! ³⁹ E os que ían por diante prohibianlle que berrara; pero el aín berraba con máís forza: Fillo de David, ten compaixón de min! ⁴⁰ Xesús detívose e mandou que llo trouxeran; e cando estivo preto del, preguntoulle: ⁴¹ Que queres que faga por ti? El dixo: Señor, que recobre a vista. ⁴² Xesús dixolle: Recibe a vista, a túa fe foi a que te sanou. ⁴³ E instantaneamente recuperou a vista, e seguíao dándolle a gloria a Deus, e a xente do pobo vendo o que pasara, louvaba a Deus.