57 ¹ ای خدا مرَه رَحم بوکون، مرَه رَحم بوکون چون ترَه پناه اَورم. تی بالانِ سایه جیر پناه اَورم تا اَ بلایانِ توفان بوگذرد. ² من خدایِ مُتعالِ درگاه دوعا کونم، خدایی کی می همۀ احتیاجاتَ برآوردَه کونه. ³ اون جی آسمان می دوعایَ ایشتَأوه و مرَه نجات دِهه. اون می دوشمنانَ سخت شکست دِهه. خدا خو رَحمت و راستی یَ اوسه کونه. ⁴ می دوشمنان شیرانِ مَأنستَأن مرَه محاصره بوکوده دَأرد، آدمیانی میَأن خوسم کی اوشَأنِ دندانان نیزه و تیرَه مَأنه، اوشَأنِ زبان شمشیرِ بُرانِ مَأنه. ⁵ خدایا، تی عظمت و شکوه بوجُرتر جی آسمانان قرار بیگیره و تی جلال همۀ زمینِ رو آشکارَه بِه. ⁶ می دوشمنان مرِه دام بنَأد تا مرَه گرفتارَه کوند، می جان، غم و غصه جَه خمَ بوسته دَأره. اوشَأن می راه سر چاهی بکدد ولی خودشَأن دکفدد اونِ دورون. ⁷ خدایا می دیل اُستوار و مُحکمه، سرود خَأنم و ترَه ستایش کونم. ⁸ ای می جان بیدارَه بون، ای می عود و ای می بربط بیدارَه بید، سپیده دم من خورشیدَ بیدارَه کونم. ⁹ خداوندا، ترَه همۀ اُمتانِ ورجَه حمد گویم، ترَه قؤمَأنِ ورجَه ستایش کونم. ¹⁰ چره کی تی رَحمت بی نهایت عظیمه تا آسمانان، و تی وفاداری بوجُرتره جی اَبران. ¹¹ خدایا، مُتعال بوبون و تی عظمت بوجُرتر جی آسمانان قرار بیگیره و تی جلال همۀ زمینِ رو آشکارَه بِه.