55
1
خدایا می دوعایَ گوش بوکون و وختی گریه و زاری کودَأن درم، خودتَ می جَه جیگا ندن.
2
می دوعایَ گوش بوکون و مُستجاب بفرما، چره کی جی پریشانی نَنم چی بوکونم.
3
می دوشمنانِ تهدیدِ جَه ترسم و مردمِ بدکارِ ستمِ جَه آشفته یم، اوشَأن می جَه نفرت دَأرد و مرَه عذاب دِهد.
4
می دیلِ و می دورون پیچ و تاب خوره، مرگِ ترس و وَحشت مرَه بیگیفته دَأره.
5
مرَه ترس بیگیفته و وحشت بوکودم.
6
خودمَه گویم: کاش کبوترِ مَأنستَأن بال بدَأشتِه بِم تا بتَأنستِه بِم پرواز بوکونم ایتَه جای آرام، و هویَ مرِه استراحت بوکوده بِم.
7
اگر بال بدَأشتمه شوئِم صحرا میَأن و هویَ آرام گیفتم.
8
جی اَ بلایانِ توفان شوئِم ایتَه پناهگاه طرف تا اویَ در اَمان بوبوم.
9
ای خداوند اوشَأنَ هلاکَ کون و کاری بوکون کی همدیگرِ زبانَ نفهمد، چون اوشَأن شهرَه به آشوب فَأکشه دَأرد.
10
شب و روز شهرِ حصارانِ دؤرَه گردد و شرارت و جنایت کوند.
11
فساد و شرارت همه جایَ بیگیفته و شهرِه خیابانان جی حیله و فریب پورَه بوسته.
12
اگر دوشمن مرَه ملامت بوکوده بو، تاب اَوردم، و اگر می حریف بر ضدِ من ویریشته بو، خودمَه جی اونِ چوم جیگا دَئِم،
13
ولی اَن تویی ای می شریک و می همکار، ای می صمیمی رِفِق.
14
اَمَأن همدیگرِ اَمرَه دوستانه گب زَئیم، اَمَأن دردِ دیل کودیم و با هم عبادتِ رِه شوئیم خدا خانه.
15
ناخبره مرگ اوشَأنَ فوتورکه و زنده به گور بوبود. چره کی اوشَأنِ دیلَأن و خانه یان پوره جی شرارت و جنایت.
16
ولی من خدا جَه کمک خَأیم و خداوند مرَه نجات دِهه.
17
صبح و ظهر و شب خدا درگاه آه و ناله کونم و اون می آوازَه ایشتَأوه.
18
هر چند می دوشمنان زیادد ولی وختی اوشَأنِ اَمرَه جنگ کودَأن درم اون مرَه پیروزَه کونه و مرَه به سلامت وَأگردَأنه.
19
خدا کی پادشاهه اَزلیه، می دوعایَ ایشتَأوه و اوشَأنَ شکست دِهه، چره کی اوشَأن خدا جَه نترسد و خوشَأنِ راهَ عوضَ نوکوند.
20
می سابقِ رِفق خو دسَ خو دوستانِ رِه راستَ کوده و خو دوستی عَهد و پیمانَ بیشکینه دَأره.
21
چرب زبانی کونه، ولی اونِ دیلِ میَأن نفرت و کینه نَهَه. اونِ گبان ظاهراً شیریند ولی شمشیرِ مَأنستَأن تیزد و وَأویند.
22
خودتِ مشکلاتَ خداوندَه بیسپار و اون ترَه محافظت کونه. اون هیچموقع وَأنَأله کی آدمِ دوروستکار شکست بوخوره و بکفه.
23
اما تو ای خدا جان، تو آدمای حیله گر و قاتلَ هلاکَ کونی و روانَه کونی قبرِ میَأن، قبلِ اَنکی خوشَأنِ عُمرَه نصفَه کوند، ولی من ترَه توکل دَأرم.