35 ¹ خداوندا، می دوشمنانِ اَمرَه دوشمن بوبون و جنگ بوکون اوشَأنی اَمرَه کی می اَمرَه جنگ کوند. ² تی سِپرَ اوسَأن و می یاور بوبون. ³ تی نیزه یَ راستَ کون و می دوشمنانِ راهَ دود و می جانَ بوگو: من تی نجاتم. ⁴ شرمنده و رسوا بوبود اوشَأنی کی می جانِ قصدَه دَأرد، اوشَأنی کی می بدخواهد وَأگردد و سرافکنده بوبود. ⁵ کولوش مَأنستَأن بادِ میَأن پراکنده بود و خداوندِه فرشته اوشَأنَ دورَ کونه. ⁶ وختی کی خداوندِه فرشته اوشَأنَ تعقیب کونه اوشَأنِ راه تاریک و لغزنده بیبه. ⁷ چره کی هَطو هَچین مرِه دام پهنَ کودد و می راه میَأن ایتَه عمیقِ چاه بکدد تا اونِ دورون گرفتارَ بوم. ⁸ اُمیدوارم بلایی اوشَأنِ سر بَأیه و اون دامی میَأن کی مرِه بنَه دَأرد خودشان گرفتارَه بود، و دکفد اون چاهی میَأن کی مرِه بکده دَأرد. ⁹ اونموقع می جان خداوندِه کارانِ رِه شادمان بِهه، و اونِ نجاتِ وَسی شادی کونم، ¹⁰ و می همۀ وجودِ اَمرَه گویم: خداوندا، هیچکی تی مَأنستَأن نیه، ای کی ضعیفانَ زورگویانِ دسِ جَه و مظلومانَ ظالمانِ چنگِ جَه نجات دهی. ¹¹ شاهدانِ بی رَحم ویریزد و مرِه چیزایی رِه بازخواست کوند کی می روح اوشَأنِ جَه خبر نَئره. ¹² می خوبی یَ بدی مرَه جبران کوند و باعث بوبُستِد بی کس و تنها بوبوم. ¹³ ولی من وختی اوشَأن مریض بود عزا رختَ دوکودم و جی غصه هیچی نوخوردم و روزه گیفتم و همش اوشأنِ ره دوعا کودم. ¹⁴ کسی مَأنستَأن کی خو برأر یا خو رِفِقِ رِه غُصه خوره، یا کسی مَأنستَأن کی خو مارِ رِه ماتم بیگیفته دَأره، من اَطو اوشَأنِ رِه ماتم بیگیفتم. ¹⁵ ولی وختی مرِه مشکل پیش بأمو اوشَأن همه تَه خوشحالَ بوستد و می دؤر جمعَ بوسته بود تا مرَه مسخره بوکوند، حتی کسانی کی نشناختم هم می مرَه بدرفتاری کودد. ¹⁶ بی شرمی اَمرَه مرَه مسخره بوکودد و نفرتِ اَمرَه مرَه خیره بوسته بود و فَأندرستد. ¹⁷ ای خداوند تا کِی فقط خَأیی فَأندری؟ می جانَ اوشَأنِ شرِ جَه نجات بدن و مرَه جی شیرایِ درنده دسِ جَه خلاصَ کون. ¹⁸ بازن من ترَه جمعیتِ زیادِ ورجَه ستایش کونم و مردمِ ورجَه ترَه حمد گویم. ¹⁹ وَأنَأل اوشَأنی کی هَچین می اَمرَه دوشمنی کوند خوشحالی اَمرَه مرَه مسخره بوکوند، و اوشَأنی کی هَچین می جَه کینه دَأرد بتَأند مرَه خوارَ کوند. ²⁰ اوشَأنِ رفتار دوستانه نییِه، اوشَأن کسانی یَ کی صُلحَ دوست دَأرد و آرامش میَأن زندگی کوندَه اِفترا زند. ²¹ اوشَأن خوشَأنِ دهنَ وازَ کوند و مرَه گوید؛ هَه هَه، اَمی چومِ اَمرَه بیده ایم تو چی بوکودی! ²² اما ای خداوند، تو همه چیزِ جَه خبر دأری و اونَ بیده ای، پس ساکت نِئس و ای خداوند مرَه تنها ننن. ²³ ای می خدا و ای می خداوند، می وَسی ویریز و می داد فَأرس و می حقِ جَه دفاع بوکون. ²⁴ ای یَهوَه می خدا، تو عادلی، پس می بی گوناهی یَ ثابت بوکون، وَأنَأل مرِه خنده بوکوند. ²⁵ وَأنَأل خوشَأنِ دیلِ میَأن بوگوید؛ اَمَأن اَمی خَأسته یَ برسِه ایم، یا بوگوید؛ اَمَأن اونَ شکست بدَأئیم. ²⁶ هر کی می بدبختی جَه شادی کونه، شرمنده و سرافکنده بیبه و اوشَأنی کی خوشَأنَ می جَه بوجُرتر دَأند خجالت زده و رسوا بوبود. ²⁷ و کسانی کی خَأید من می حقَ فَأرسم، شادی اَمرَه همش بوگوید؛ خداوند عظیمه کی خو بنده سلامتی و موفقیتَ خَأیه. ²⁸ اونموقع می زبان تی عدالتِ جَه گویه و تمامِ روز ترَه ستایش کونم.