¹ Naqueles días, houbo de novo unha grande multitude que non tíña que comer, Xesús chamou a seus discipulos e díxolles ² Teño compaixión desta xente, porque levan xa tres días conmigo e non teñen que comer; ³ e se os dispido sen comer as suas casa desmaíarasen no camiño, pois alguns viñeron de lonxe. ⁴ Os discípulos respondéronlle: ¿onde poderá alguén atopar o suficiente, para fartar de pan a estos aquí no deserto? ⁵ El preguntóulles:: cantos pans tedes? Eles respostaron, sete. ⁶ Entón mandou a multitude recostarse no chan e collendo os sete pans, depois de dar grazas, partiunos é dáballos aos discípulos para que os repartiran, e eles déronllos a multitude ⁷ Tamén tíñan uns poucos peixíños e despois de bendecilos , mandou que tamén os repartiran. ⁸ Todos comeron e sé fartaron e recolleron do que sobrou dos cachos, sete canastos. ⁹ Os que comeron eran coma uns catro mil, e despediunos. ¹⁰ E subindo de seguido a barca,cos seus discípulos, foi a rexión de Dalmanuta ¹¹ Entón sairon os fariseos e comenzaron a discutir con Él, pedíndolle unha sinal do ceo para poñelo a proba. ¹² e sospirando profundamente no seu espírito, dixo: Porque pide sinal esta xeneración? Asegúrovos que non se lle dará ningún sinal a esta xeneración. ¹³ E deixándoos, embarcouse de novo e foise á outra ribeira. ¹⁴ E esquecéronse de traer pan con eles. e non tiñan maís cun pan na barca. ¹⁵ E Él ordenoulles dicindo: coidadiño! Gardarbos do fermento dos fariseos e do fermento de Herodes. ¹⁶ ( e descutián entre eles que non tíñan pans.) Decatandose Él díxolles: ¹⁷ :Por qué discutides que non tedes pan? Aínda non comprendeste nin entendedes? Tendes o corazón duro? ¹⁸ Tendo ollos , non vedes? Tendo oidos, non escoitades? Non lembrádes ¹⁹ cando partín os cinco pans entre os cinco mil, cantas cestas cheas de cachos recollestes? eles dixeron doce. ²¹ E cando partín os sete pans entre os catro mil, cantos cestos cheos dos cachos recollestes? Eles dixeron sete. ²⁰ El dixolles: ainda non entendedes? ²² Chegaron a Betsaida, e lle trouxeron aun cego e rogáronlle que o tocara. ²³ E tomando da man ao cego, sacouno fora da aldea; e despois de escupirlle nos ollos e poñer as mans sobre él, preguntoulle. Ves algo? ²⁴ E alzando os seus ollos, dixo: vexo aos homes , pero miroos como árbores que camiñan . ²⁵ Entón Xesús puxo outra vez as mans sobre os seus ollos, e el mirou fixamente e foi restaurado;, de tal xeito que miraba todo con claridade e dende lonxe. ²⁶ E mandóuno á sua casa dicindolle: Nin siquera entres na aldea. ²⁷ Saiu Xesús cos seus discípulos cara as aldeas de Cesarea de Filipo; e no camiño preguntou a seus discípulos, dicindolles: Quen din os homes que sou eu? ²⁸ E respondéronlle: Uns Xoán o Bautista, outros, Elías; e outros un dos profetas. ²⁹ El preguntóulles de novo: e vos , quen dicides que son Éu. Respondendp Pedro, díxolle. Tí es o Mesías!. ³⁰ e El advirtiulles severamente que non falaran del. ³¹ E comezou a ensinarlles que o Fillo do Home tiña que fofrir moiyas cousas e ser rexeitado polos ancians, os principais sacerdotes e os esctibas, e ser morto e despois de tres días resucitar. ³² E lle dicia estas verbas claramente, mais Pedro collendoo aparte comenzou a rifarlle. ³³ Entón Él,.reviróuse e ollando cara os seus discípulos reprendeu a Pedro e díxolle: arreda de mín Satanas! pois non tes a mira nas cousas de Deus, senón nas dos homes. ³⁴ E chamando á xente e aos seus discípulos díxolles: ei alguen quere vir comigo, neguese así mesmo colla a súa cruz e sigame. ³⁵ Porque o que queira salvar a súa vida, perderaa , pero quen perda súa vida pola miña causa e a do evanxelio, salvaraa. ³⁶ Pois de qué lle serve a alguén gañar o mundo enteiro sé perde a sua alma.? ³⁷ Pois que dara unha persoa en troques da súa alma? ³⁸ Porque aquel que se avergoñe de min e das miñas palabras nesta xeneración adúltera e pecadora, o F illo do Home tamén se avergoñará de el, cando veña na gloria do seu Paí cos anxos santos..