¹ Saiu dali e recgresou á súa terra, e os seus descípolos o siguiron. ² Cando chegou o sabado, comezou a ensinar na sinagoga e moitos co escoitaban maravillabanse o oílo dicindo_ De onde saca estas cousas e qué sabeduría é esta que lle foi dada? Qué significan eses milagres que fai coas mans? ³ Non e éste o carpinteiro, o fillo de María, e irmán de Xacobe e de Xosé. de Xudas e de Simón?. Non están suas irmas conosco?. E escandalizábanse por causa del. ⁴ Xesús dixolles: non hai profeta sen honra, agas no súa propia terram e entre os seus parentes e na sua casa , ⁵ El non foi quén de facer alí ningunha obra poderosa, agas de impoñer as suas mans a alguns poucos enfermos e curalos, ⁶ E estaba sorprendido da incredulidade deles ; e así, percorria as aldeas dos arredores ensinando. ⁷ Entón El chamou aos doce e comenzou a envialos de dos en dous, dándolles autoridade sobre os espítitos inmundos, ⁸ e ordeolles ca non levaran nada para o camiño, so un bastón; nin pan, nin alforxa, nin diñeiro no cinto; ⁹ calzados con sandalias, e levando una soa túnica. ¹⁰ Díxolles tamén: En calquer lugar que entredes nunha casa, quedádebos alí ata que marchedes. ¹¹ E en calquer lugar que non vos reciban nin vos escoiten, ídevos sacudindo o po da planta dos vosos para testemuña contra deles. ¹² En saíndo eles procamaban que todos se arrepintiran. ¹³ E botaban fora moitos demos é unxian con aceíte a moitos enfermos e os sandaban. ¹⁴ O rei Herodes escoitou isto, pois o nome de Xesús fixose moi coñecido, pero a xente dicia: Xoan o Bautista, resucitou dentre os mortos, por iso actúan nel estes poderes. Mais outros dicían: é Elias. ¹⁵ E outros: e un profeta, coma calquera dos profetas. ¹⁷ O escoitar isto Herodes, dicia: Xoán, a quen eu decapitéi, resucitou. ¹⁶ Pois Herodes mesmo mandara prender a Xoán e o encadenou na prisión pola causa de herpdías, muller do seu irmán Filipe, pois Herodes casarase con ela. ¹⁸ Porque Xoán decíalle a Herodes: non te está permitido ter a muller do teu irmán. ¹⁹ E Herodias tiñalle xenreira e queria matalo , pero non podia, ²⁰ porque Heredes tiña medo de Xoán, sabendo quera un home xusto e santo, e o protexía. e cando o escoitaba quedaba desacougado , pero gostaballe escoitalo. ²¹ Pero chegou un día axeitado, cando Herodes no día que facía anos, ofreceu un convite para os oficiais, os nobles e a xente importante de Galilea. ²² A filla de Herodías chegou e bailou para eles e gostoulle moito a Herodes e a os convidados que estaban a carón del na mesa. E o rei dixolle a rapaza; Pideme o que queiras que cho daréi! ²³ E xuroille; Dareiche o que me pidas ata a metade do meu reino! Ella saliu e díxolle a súa nai: Que podo pidirlle? ²⁴ E ela respostoulle: a cabeza de Xoán o Bautista! ²⁵ Deseguida ela presentouse diante do rei coa súa pitición , dicindo: quero que me des agora mesmo a cabeza de Xoán o Bautista nunha bandexa! ²⁶ O rei púxose triste, mais por mor seu xuramento e dos que se sentaban con el a mesa non quixo desairala. ²⁷ E de contado o rei mandou a un verdugo que lle trouxera a cabeza de Xoán. El foi e decapitouno na cadea, ²⁸ e trouxo a cabeza nuha bandexa e déullela a moza e a moza, e a moza deullela a nai. ²⁹ Cando os discípulos o souberon, viñeron e colleron o corpo e fóronno enterrar. ³⁰ Os apóstolos reunironse con Xesús e lle contaron todo o que tiñan feito e ensinado. ³¹ El dixolle: vinde afastarvos dos demaís a un lugar solitario e descansade un tempo, ( pois eran moitos os que iban e viñan e eles non tiñan tempo nin para comer) ³² e foron na barca a un lugar arredado e so. ³³ Pero a xente mirounos marchar e moitos os recoñeceron, e xuntos correron dende os pobos e chegaron primeiro queles. ³⁴ O desembarcar Xesús mirou unha grande multitude e tivo compasión deles , porque eran como ovellas sen pastor. E comenzou a ensinarlle moitas cousas. ³⁵ Cando xa era moi tarde, os seus discípulos vieñeron a El e dixreonlle; este e un lugsr solitario e a hora xa avanzou moito ³⁶ despideos para que poidan ir aos campos e aldeas arredor e merquen algo de comer. ³⁷ Pero Él costestou dicindo: dádekkes vos de comer. Eles lle dixeron : Queres que merquemos douscentos denarios de pan e darllos para que coman? ³⁸ Entón Él díxolles: canto pan tedes? ide mirar. Cando o souperon, dixéronlle: cinco pans e dous peixes. ³⁹ E lles mandou a todos que se sentaran en grupos na herba verde. ⁴⁰ E recostáronse en grupos de cen e de cincoenta. ⁴¹ E colleu os cinco pans e os dous peixes, e alzando os ollos ao ceo bendíxoos. e partindo os pans ía dándollos aos discipulos para que os levaran diante deles. Tamén repartíu os dous peixes para todos. ⁴² Todos comeron a fartar.. ⁴³ E recolleron doce capachos cheas de cachos de pan, e tamén dos peixes. ⁴⁴ E os que comeron. eran cinco mil homes. ⁴⁵ De seguida fixo que os seus discipulos subiran á barca e foran diante del á outra orilla de Betsaida, mentres El despidia a multitude. ⁴⁶ E despois de despedirse deles, foi ao monte a orar. ⁴⁷ Fíxose noite e barca estaba no medio do mar, e El estaba so en terra. ⁴⁸ E véndoos fatigados vogando contra o vento, como a cuarta vixilia da noite foi a eles camiñando enriba do mar. como querendo pasar de largo. ⁴⁹ Pero cando eles o viron camiñar sobre o mar pensaron: É un pantasma! E comezaron a berrar, ⁵⁰ porque todos o viron e estaban espantados, pero deseguido El falou con eles e díxolles: Tede ánimo; son eu ,non teñades medo! ⁵¹ E subiu a barca con eles, e acañmou o vento, e eles estaban ademirados en gran maneira, ⁵² pois non entenderan o dos pans, xa que o seu corazón estaba pechado. ⁵³ Cando atravesaron para a outra banda, chegaron á terra en Xenesaret e desembarcaron. ⁵⁴ Cando saliron da barca a xente rexoñeceu a Xesús de contado, ⁵⁵ e percorrendo todas aquelas comarcas trouxeron aos enfermos nas padíolas a onde escoitaban que Él estaba. ⁵⁶ A todos os lugares que Él entraba nas aldeas, cidades, ou campos, puñan aos enfermos nos mercados , e rogábanlle que poideran tocar tan sequera a orla do seu manto. e; todos os que o tacaban curaban.