¹ Que toda persoa nos considere deste xeito: coma servidores de Cristo e administradores dos misterios de Deus. ² Agora ben, ademáis requírese dos administradores que cada un sexa confiable. ³ En canto a min, é de pouca importancia que eu sexa xulgado por vós ou por tribunal humano; de feito nen mesmo eu son quen de xulgarme a min mesmo. ⁴ Porque aínda que a miña conciencia non me acusa de nada; non por iso son xustificado, pois é o Señor quen me xulga. ⁵ Polo tanto, non xulguedes antes de tempo, senón agardade ata que o Señor veña, quen sacará á luz as cousas ocultas nas tebras e tamén porá de manifesto as intencións dos corazóns; e entón cada un recibirá o seu loubor de parte de Deus. ⁶ Pero estas cousas, irmáns, expliquéivolas en sentido figurado a min mesmo e a Apolos, por amor a vós, para que en nós aprendades a non sobrepasar o que está escrito, para que ningún de vós se volva arrogante a favor do un contra o outro. ⁷ Pois, quen te distingue? Que tés que non recibiches? E se o recibiches, porque te enches coma se non o tiveras recibido? ⁸ Xa estades fartos, xa vos fixestes ricos, xa chegastes a reinar sen nós, e ogallá chegarades reinar, para que nós reinasemos tamén con vós. ⁹ Porque penso que Deus exhibiunos a nós os apóstolos en derradeiro lugar, coma a sentenciados a morte; pois chegamos a ser espectáculo para o mundo, os anxos e as persoas. ¹⁰ Nós somos necios por amor de Cristo, mais vós sodes prudentes en Cristo; nós somos febles, mais vós, fortes; vós sodes distinguidos, mais nós, sen honra. ¹¹ Ata este momento pasamos fame e sede, andamos mal vestidos, somos maltratados e non temos onde vivir; ¹² Esgotamos traballando coas nosas propias mans; sendo ofendidos, bendecimos; sendo perseguidos, aguantamos; ¹³ sendo difamados, consolamos; ata agora, non somos máis que a escoria do mundo, o desperdicio de todos. ¹⁴ Non vos escribo isto para causarvos vergoña, senón para chamarvos a atención coma aos meus fillos amados. ¹⁵ Porque anque teñades dez mil de mestres en Cristo, non tedes moitos pais; pois eu vos enxendrei en Cristo Xesús por medio do evanxeo. ¹⁶ Polo tanto, prégovos, que me sigades imitando. ¹⁷ Por mor disto envieivos a Timoteo, que é meu fillo amado e fiel no Señor, quen vos fará lembrar os meus camiños en Cristo, tal coma ensino en todas partes, en cada igrexa. ¹⁸ Mais algúns de vós tornaron arrogantes, como se eu non fora volver a vós. ¹⁹ Pero irei a vós axiña, cando o Señor queira, e coñecerei, non as palabras senón o poder dos que tornaron arrogantes. ²⁰ Porque o reino de Deus non consiste en palabras, senón en poder. ²¹ Que queredes? Irei a vós con vara, ou en amor e con espírito de mansedume?