¹ Cando fon onda vós, irmáns, proclamándovos o testemuño de Deus, non fun con superioridade de palabra ou de sabedoría, ² pois non me propuxen saber nada entre vós, agás a Xesús o Mesías, e a este crucificado. ³ E cheguei a vós con fraqueza, e con temor e moito tremor. ⁴ Nen a miña mesaxe nen a miña predicación foron con palabras persuasoras de sabedoría, senón con demostración do Espírito e de poder, ⁵ para que a vosa fe non estea na sabedoría das persoas, senón no poder de Deus. ⁶ Con todo, falamos sabedoría entre os que acadaron madureza; peron non unha sabedoría deste século, nen dos gobernantes deste tempo, que van desaparecendo, ⁷ senón que falamos sabedoría de Deus en misterio, a sabedoría oculta, que dende antes dos tempos, Deus predestinou para nosa gloria; ⁸ sabedoría que ningún dos gobernantes deste tempo entendeu, porque si a entenderan non tiveran crucificado ao Señor da gloria; ⁹ senón como está escrito: cousas que ollo non viu, nen oido oiu, nen entraron ao corazón das persoas, son as cousas que Deus preparou para os que o aman. ¹⁰ Mais Deus déunolas a coñecer por medio do Espírito, porque o Espírito escudriñao todo, mesmo as profundidades de Deus. ¹¹ Porque entre as persoas, quen coñece os pensamentos dunha persoa senón o espírito da persoa que está nela? Do mesmo xeito , ninguén coñece os pensamentos de Deus, senón o Espírito de Deus. ¹² E nós recibimos, non o espírito do mundo, senón o Espírito que ven de Deus, para que saibamos o que Deus nos deu de balde, ¹³ do que tamén falamos, non con palabras ensinadas por sabedoría humana, senón coas ensinadas polo Espírito, acomodando as cousas espirituais ás cousas espirituais. ¹⁴ Pero a persoa natural non acepta as cousas do Espírito de Deus, porque para el son loucura; e non pode comprendelas, porque hai que diferencialas espiritualmente. ¹⁵ Pola contra, o que é espiritual xulga tódalas cousas; pero el non é xulgado por ninguén. ¹⁶ Porque, quen coñeceu a mente do Señor? quen o ha instruir? Mais nós temos a mente de Cristo.