Capítulo 44

Para o director do coro. Masquil para os fillos de Coré 1 Ó Deus!, cos nosos ouvidos ouvimos, os nosos pais contáronnos as obras que fixeches nos seus días, en tempos antigos. 2 Ti, coa túa man botaches fora as nacións e a eles plantáchelos; aflixiches os pobos e a eles fichéchelos medrar. 3 Pois non tomaron nen posuíron a terra pola súa espada

nen os salvou o seu brazo,

senón a túa destra e o teu brazo,

e a luz da túa presenza

porque te agradaches neles.

4 Ti es o meu rei, ó Deus!;

manda vitorias a Xacob!

6 Contigo rexeitaremos os nosos adversarios;

no teu nome pisaremos os que se nos opoñen.

5 Porque eu non confiarei no meu arco

nen a miña espada me salvará;

7 pois ti salváchesnos dos nosos adversarios e confundiches os que nos aborrecen. 8 Gloriámonos no Señor todo o día e por sempre, louvaremos o teu nome. 9 Porén ti rexeitáchesnos e confundíchesnos,

e non saes cos nosos exércitos.

10 Fasnos recuar ante o noso adversario

e os que nos odian tomáronos como despoxos.

11 Entrégasnos como ovellas para ser devorados

e espalláchesnos entre as nacións.

12 Vendes o teu pobo a baixo prezo e non te enriqueciches co seu prezo 13 Fixéchesnos o oprobio dos nosos veciños, escarnio e burla dos que nos rodean. 14 Ti posnos por proverbio entre as nacións, os pobos abanean a cabeza sobre nós. 15 Cada día a miña deshonra está sobre min, e a vergoña cobre a miña face, 16 pola voz de quen me afrenta e deshonra, pola presenza do inimigo e do vengativo. 17 Todo isto nos aconteceu sen te ter esquecido, sen faltarmos ao teu pacto, 18 Non se volveu atrás o noso corazón,

nen se apartou dos teus vieiros,

19 para que nos quebrantaras no lugar da aflición,

e nos cubriras coa sombra da morte.

20 Se nos esquecéramos do nome do noso Deus,

ou erguéramos as mans a un deus alleo,

21 non se decataría o Señor diso?

Pois el coñece os segredos do corazón.

22 Pero pola túa causa mátannos a cotío,

considérasenos como ovellas para matar.

23 Esperta! Por que dormes Señor? Érguete, non nos rexeites para sempre.

24 Por que agachas a túa face e te esqueces da nosa aflición e da nosa opresión? 25 Por que a nosa alma se fundiu no po? e o noso corpo pegado á terra? 26 Érguete! Sé a nosa axuda, e líbranos pola túa misericordia.