Salmo 17 Oración de David

1 Escoita, ó Iahveh, unha causa xusta; atende o meu clamor;

inclina o teu ouvido á miña oración,

feita con labios sen engano.

2 Que a miña defensa veña da túa presenza,

que os teus ollos vexan a rectitude.

3 Ti probaches o meu corazón, visitáchesme de noite; puxéchesme a proba, e nada topaches; resolvín que a miña lingua non peque. 4 Das obras dos homes, pola palabra dos teus labios,

gardeime das sendas dos violentos.

5 Os meus pasos foron firmes nos teus sendeiros.

Os meus pés non esvararon.

6 Eu invoqueite, ó Iahveh, porque ti me responderás;

inclina o teu ouvido, escoita a miña palabra.

7 Mostra a túa fabulosa misericordia,

ti que salvas os que se refuxian á túa destra,

dos que contra eles se levantan.

8 9 10 Gárdame como a meniña dos teus ollos, agóchame á sombra das túas ás, dos malos que me oprimen, dos inimigos mortais que me rodean. Pecharon o seu corazón graxento, falan con orgullo na súa boca. 11 Cercan agora nos nosos pasos,

fixan en nós os seus ollos para botarnos por terra,

12 como león ansioso pola presa,

como leonciño que aseita nos escondedoiros.

13 Érguete, Iahveh, vai ao seu encontro, derríbaos;

libra coa túa espada, a miña alma do impío,

14 dos homes, coa túa man, ó Iahveh,

dos homes do mundo, que teñen a herdanza nesta vida,

enches o seu ventre do teu tesouro;

énchense de fillos,

e deixan o que lles sobra aos seus pequenos.

15 Respecto a min, contemplarei o teu rostro en xustiza; ao espertar, saciareime cando vexa a túa imaxe.