¹ A sabedoría edificou a súa casa, labrou as súas sete columnas; ² preparou o seu alimento, mesturou o seu viño, puxo tamén a súa mesa; ³ mandou as súas servas a pregoalo por tódalas partes da cidade; ⁴ O simple que veña aquí! Quero falarlle a quen non ten entendemento: ⁵ Vinde, comede dos meus manxares, e bebede do viño que mesturei! ⁶ Deixade a tolería e viviredes, e andade polo camiño da intelixencia! ⁷ O que corrixe o cínico, atrae sobre si mesmo insultos, e o que reprende o malvado é desprezado. ⁸ Non reprendas o escarnecedor, para que non te aborreza; reprende o sabio, e el ha te amar. ⁹ Dá instrución ao sabio, e será aínda máis sabio, ensina ao xusto, e aumentará o seu coñecemento. ¹⁰ O principio da sabedoría é o temor de Iahveh, e o coñecemento do Santo é a intelixencia. ¹¹ Pois por min multiplicaranse os teus días, e anos de vida seranche engadidos. ¹² Se ti es un sabio, es sabio para proveito teu, e se es un escarnecedor, só ti o sufrirás. ¹³ A muller necia é alborotadora, é simple e non sabe o que é avergoñarse. ¹⁴ Senta á porta da súa casa, ou nun asento nos lugares altos da cidade, ¹⁵ chamando aos que pasan, aos que van dereitos polos seus vieiros: ¹⁶ Todos os simples, vinde onda min! E dille aos incautos: ¹⁷ A auga roubada é mais doce!, O pan comido en segredo sabe mellor! ¹⁸ Pero el non sabe que na súa casa moran as sombras, que os seus convidados están nas profundidades do Sheol.