¹ Non clama a sabedoría, e levanta a súa voz a intelixencia? ² No cumio das alturas, xunto o camiño, onde se cruzan os vieiros, é alí que se coloca, ³ xunto ás portas, á entrada da cidade, á entrada das portas, dá voces: ⁴ Escoitade todos, a vós clamo, para os fillos de Adán é a miña voz. ⁵ Vós os simples, aprendede prudencia; e vós, os necios, sede de corazón intelixente. ⁶ Escoitade, porque falarei cousas excelentes, e hei abrir os meus beizos para falar cousas rectas. ⁷ A miña boca falará verdades, porque a maldade é abominación para os meus beizos. ⁸ Conforme á xustiza son tódalas palabras da miña boca, non hai nelas nada torto nin perverso. ⁹ Todas son claras para o que as entende, e rectas para os que atopan coñecemento. ¹⁰ Recibide a miña instrución e non a prata, e o coñecemento antes que o ouro fino; ¹¹ porque a sabedoría é mellor que as perlas, e tódalas cousas desexables non se poden comparar con ela. ¹² Eu, a sabedoría, vivo coa prudencia, e atopo o coñecemento e a discreción. ¹³ O temor de Iahveh é aborrecer o mal. Eu aborrezo o orgullo, a arrogancia, o mal camiño e a boca perversa. ¹⁴ Meu é o consello e a intuición, miña é a intelixencia e a fortaleza. ¹⁵ Por min reinan os reis, e os gobernantes administran a xustiza. ¹⁶ Por min gobernan os príncipes, e os nobres que xulgan con xustiza. ¹⁷ Eu amo os que me aman, e os que dende cedo me buscan, hanme atopar. ¹⁸ Comigo están as riquezas e a honra. Si, a fortuna e a xustiza que perdura! ¹⁹ O meu froito é mellor que o ouro, que o ouro puro, e a miña ganancia é mellor que a prata escollida. ²⁰ Eu fago andar no camiño da xustiza, polo medio dos vieiros do dereito, ²¹ para dar herdanza aos que me aman e así encher os seus tesouros. ²² Iahveh posuíume no principio, antes das súas obras dos tempos pasados. ²³ Dende a eternidade fun establecida, dende o principio, antes das orixes da terra. ²⁴ Cando non había abismo fun enxendrada, cando non había mananciais abundantes nas augas. ²⁵ Antes que os montes foran asentados, antes dos outeiros, eu fun enxendrada, ²⁶ cando El non fixera aínda a terra nin os campos, nin o primeiro pó do mundo. ²⁷ Cando estableceu os ceos, alí estaba Eu; cando trazou un círculo sobre a face do abismo, ²⁸ cando afirmou os ceos no alto, cando afirmou as fontes do abismo, ²⁹ cando puxo os seus límites ao mar para que as augas non transgrediran o seu mandamento, cando estableceu os alicerces da terra, ³⁰ Eu estaba ao seu carón como arquitecto, e era a súa ledicia día tras día, alegrándome todo o tempo na súa presenza, ³¹ xogando na parte habitada da terra, e tendo as miñas delicias cos fillos dos homes. ³² Agora pois, fillos, escoitádeme, porque felices son os que gardan os meus camiños. ³³ Escoitade o consello e sede sabios, e non a desprecedes. ³⁴ Que feliz é a persoa que me escoita, velando ás miñas portas día a día, agardando á porta das miñas entradas! ³⁵ Porque o que me atopa, atopa a vida, e alcanza o favor de Iahveh. ³⁶ Pero o que peca contra min, defrauda a súa propia alma; todos os que me aborrecen, aman a morte.