¹ Meu fillo, garda as miñas palabras, e atesoura os meus mandamentos dentro de ti. ² Garda os meus mandamentos e vivirás! Si! Garda a miña ensinanza coma a nena dos teus ollos! ³ Átaos aos teus dedos, escríbeos na táboa do teu corazón. ⁴ Di á sabedoría: ti es a miña irmá, e chama á intelixencia a túa mellor amiga, ⁵ para que te protexan da muller estraña, da descoñecida que te adula coas súas palabras. ⁶ Porque dende a fiestra da miña casa miraba polas celosías, ⁷ mirei entre os simples, e distinguín entre os raparigos un mozo sen xuízo, ⁸ pasando pola rúa preto da súa esquina; ía camiño da súa casa, ⁹ á tardiña, cando xa escurecía, no medio da noite e das tebras. ¹⁰ E velaquí, unha muller sae ao seu encontro, vestida coma unha prostituta e astuta de corazón, ¹¹ alborotadora e desenfreada, os seus pés non saben quedar na casa; ¹² unhas veces nas rúas, outras nas prazas, e axexa por tódalas esquinas. ¹³ Agárrase a el e bícao, e dille ben descarada: ¹⁴ prometín ofrendas de paz, e hoxe cumprín os meus votos; ¹⁵ por iso saín a atoparte, ansiosa por verte, e atopeite. ¹⁶ Estendín a miña cama con fermosas colchas, con liños de Exipto de cores; ¹⁷ perfumei a miña cama con mirra, áloes e canela. ¹⁸ Vén, embebedamos dos amores ata a mañá, deleitémonos con caricias. ¹⁹ Porque o meu marido non está na casa, foise a unha longa viaxe; ²⁰ levou na man a bolsa dos cartos, volverá a casa para a lúa chea. ²¹ Atráeo coas súas palabras persuasoras, sedúceo cos seus beizos aduladores. ²² El axiña vai tras ela, como vai o boi ao matadoiro, ou coma un cervo que se enredou no lazo, ²³ coma ave que se precitipa na rede, sen saber que iso lle costará a vida. Ata que unha frecha lle atravese o fígado. ²⁴ Agora pois, meus fillos, escoitádeme, e prestade atención ás palabras da miña boca. ²⁵ Non deixes ir o teu corazón cara os seus camiños, non te extravíes nos seus vieiros. ²⁶ Porque moitas son as vítimas feridas por ela, e aínda matou ela os máis fortes. ²⁷ A súa casa é o camiño ao Sheol, que baixa ás cámaras da morte.