¹ E Xosué, fillo de Nun, enviou en segredo dende Sitim dous espías, dicindo: Ide, recoñecede a terra, especialmete Xericó. Foron, pois, e entraron na casa dunha rameira que se chamaba Rahab e alí aloxáronse. ² E déuselle aviso ao rei de Xericó, dicindo: Velaquí uns homes dos fillos de Israel viñeron aquí esta noite para recoñecer toda a terra. ³ Entón o rei de Xericó mandou dicir a Rahab: Saca aos homes que viñeron a ti, que entraron na túa casa, porque viñeron para recoñecer toda a terra. ⁴ Pero a muller collera aos dous homes e escondéraos; e dixo: Si, os homes viñeron onda min, pero eu non sabía de onde eran. ⁵ E sucedeu que á hora de pechar a porta, ao anoitecer, eses homes saíron; non sei onde foron; seguídeos axiña e alcanzarédelos. ⁶ Mais ela fixéraos subir á azotea e acocháraos entre feixes de liño que puxera en orde na azotea. ⁷ E eles perseguíronos polo camiño ao Xordán, ata os vaos, e en canto saíron os que os perseguían , foi pechada a porta. ⁸ E antes que se deitaran, ela subiu á azotea onde eles estaban, ⁹ e dixo aos homes: Sei que Iahveh vos deu a terra e que o terror voso caeu sobre nós e que todos os habitantes da terra acovardáronse ante vós. ¹⁰ Porque oímos como Iahveh secou a auga do mar Vermello diante de vós cando saístes de Exipto e do que fixestes aos dous reis dos amorreos que estaban alén do Xordán, a Sehón e a Og, a quen destruístes por completo. ¹¹ E cando o oímos, acovardouse o noso corazón, non quedando xa valor en home algún por causa de vós; porque Iahveh o voso Deus, El é Deus arriba nos ceos e abaixo na terra. ¹² Agora pois, xurádeme por Iahveh, xa que vos tratei con bondade, que vós trataredes con bondade á casa do meu pai e dádeme promesa segura, ¹³ que deixaredes vivir o meu pai e a miña nai, aos meus irmáns e ás miñas irmás con todos os seus, e que libraredes as nosas vidas da morte. ¹⁴ E os homes dixéronlle: a nosa vida responderá pola vosa, se non revelades o noso propósito; e sucederá que cando Iahveh nos dea a terra, tratarémoste con bondade e lealdade. ¹⁵ Entón ela fíxoos descender cunha corda pola xanela, porque a súa casa estaba na muralla da cidade, e ela vivía na muralla. ¹⁶ E díxolles: Ide á rexión montañosa, non sexa que os perseguidores vos atopen, e acochádevos alí durante tres días ata que os perseguidores regresen. Entón podedes seguir o voso camiño. ¹⁷ E os homes dixéronlle: Nós quedaremos ceibes deste xuramento que nos fixeches xurarte, ¹⁸ a non ser que, cando entremos na terra, ates este cordón de fío escarlata á xanela pola que nos deixas baixar, e reúnas contigo na túa casa a teu pai e a túa nai, aos teus irmáns e a toda a casa do teu pai. ¹⁹ E sucederá que calquera que saia das portas da túa casa á rúa, o seu sangue caerá sobre a súa propia cabeza e quedaremos libres, Pero o sangue de calquera que estea na casa contigo caerá sobre as nosas cabezas se alguén pon a súa man sobre el. ²⁰ Pero se divulgas o noso propósito, quedaremos libres do xuramento que nos fixeches xurar. ²¹ E ela respondeu: Conforme ás vosas palabras , así sexa. E enviounos e marcharon; e ela atou o cordón escarlata á fiestra. ²² E eles marcharon e chegaron á rexión montañosa, e permaneceron alí durante tres días, ata que os perseguidores regresaron. E os perseguidores buscáranos por todo o camiño, pero non os atoparan. ²³ Entón os dous homes regresaron e baixaron da rexión montañosa, e pasaron e viñeron a Xosué, fillo de Nun, e contáronlle todo o que lles acontecera. ²⁴ E dixeron a Xosué: En verdade Iahveh entregou toda a terra nas nosas mans, e ademais, todos os habitantes da terra acovardáronse ante nós.