¹ Esta foi a sorte que lle caeu á tribo de Manasés, porque el era o primoxénito de Xosé: a Maquir, primoxénito de Manasés, pai de Galaad, pois era un home de guerra, foille concedido Galaad e Basán; ² E botaron sortes para o resto dos fillos de Manasés segundo as súas familias: para os fillos de Abiezer, para os fillos de Helec, para os fillos de Asriel, para os fillos de Siquem, para os fillos de Hefer e para os fillos de Semida. Estes son os descendentes varóns de Manasés, fillo de Xosé, segundo as súas familias. ³ Pero Zelofead, fillo de Hefer, fillo de Galaad, fillo de Maquir, fillo de Manasés, non tiña fillos, senón só fillas; e estes son os nomes das súas fillas: Maala, Noa, Hogla, Milca e Tirsa. ⁴ E achegáronse diante do sacerdote Eleazar, diante de Xosué, fillo de Nun, e diante dos príncipes, dicindo: -Iahveh mandou a Moisés que nos dese herdade entre os nosos irmáns. E así como Iahveh mandara, el deulles herdade entre os irmáns do seu pai. ⁵ E a Manasés correspondeulle dez porcións, ademais da terra de Galaad e de Basán que está alén do Xordán; ⁶ Porque as fillas de Manasés recibiron herdade entre os seus fillos; pero a terra de Galaad era dos demais fillos de Manasés. ⁷ E o límite de Manasés estendíase dende Aser ata Micmetat, que está ao oriente de Siquem; e o límite ía cara o sur ata os habitantes de En-tapua. ⁸ A terra de Tapua pertencía a Manasés, pero Tapua no límite con Manasés pertencía aos fillos de Efraín. ⁹ E o límite baixaba ata o arroio de Caná, cara o sur do arroio (estas cidades pertencían a Efraín entre as cidades de Manasés). E o límite de Manasés estaba ao norte do arroio, e remataba no mar. ¹⁰ O lado sur pertencía a Efraín, o lado norte a Manasés, e o seu límite era o mar; e límiteuse con Aser ao norte e con Isacar ao oriente. ¹¹ En Isacar e en Aser, Manasés tiña a Bet-seán e as súas aldeas, a Ibleam e as súas aldeas, os que vivían en Dor e as súas aldeas, os que vivían en Endor e as súas aldeas, os que vivían en Taanac e as súas aldeas, e os que vivían en Meguido e as súas aldeas; e a terceira era Náfet. ¹² Pero os fillos de Manasés non puideron conquistar estas cidades, senón que o cananita continuou a vivir naquela terra. ¹³ Mais cando Israel se sentiu forte, fixo que o cananita lle pagara impostos, pero non o botou fóra. ¹⁴ Entón os fillos de Xosé falaron a Xosué, dicindo: -Por que me deches só unha sorte e unha porción como herdade, sendo eu un pobo tan numeroso porque que Iahveh bendiciume? ¹⁵ E Xosué díxolles: -Se es un pobo tan grande, sube ao bosque e limpa un lugar para vós alí na terra dos ferezeos e dos refaítas, pois a rexión montañosa de Efraín é demasiado estreita para vós. ¹⁶ E os fillos de Xosé responderon: -A rexión montañosa non é suficiente para nós, e todos os cananeos que viven na terra do val teñen carros de ferro, tanto os que están en Bet-seán e as súas aldeas como os que están no val de Izerel. ¹⁷ E Xosué falou á casa de Xosé, a Efraín e a Manasés, dicindo: -Es un pobo grande e tes gran poder; non te tocará só unha sorte, ¹⁸ senón que a rexión montañosa será túa, pois aínda que sexa bosque, desmontarala, e será túa ata os seus límites máis afastados; porque expulsarás os cananeos, aínda que teñan carros de ferro e sexan fortes.