¹ Despois Xob abriu a súa boca e maldiciu o día do seu nacemento. ² E Xob dixo: ³ Pereza o día en que eu nacín, e a noite na que se anunciou: un varón foi concibido! ⁴ Sexa ese día tebras e non o teña Deus en conta dende o alto, nin resplandeza sobre el a luz. ⁵ Que a escuridade o reclame e as tebras moren sobre el, que unha nube o espante coma as amarguras do día. ⁶ E en canto a aquela noite, que se apoderen dela as tebras; que non se alegre entre os días do ano, nin se conte no número dos meses. ⁷ Velaí, sexa estéril aquela noite, non entren nela berros de xúbilo. ⁸ Maldicídea todos os que maldicen o día, os que están listos para espertar o Leviatán. ⁹ Que escurezan as estrelas do seu abrente, para que ande a procurar a luz mais non a atope, que tampouco vexa o resplandor do albor; ¹⁰ porque non pechou as portas do seo da miña nai, nin escondeu a aflición dos meus ollos. ¹¹ Por que non morrín eu ao nacer, ou expirei ao saír do ventre? ¹² Por que atopei os xeonllos que me acolleron, e os peitos que me aleitaron? ¹³ Pois xacería eu agora tranquilo; durmiría, e entón tería descanso ¹⁴ cos reis e os conselleiros da terra, que edificaron palacios que hoxe son ruínas; ¹⁵ ou cos príncipes que tiñan ouro, e que enchían as súas casas de prata. ¹⁶ Oi! Por que non fun escondido coma un aborto, coma os fetos que xamais ven a luz? ¹⁷ Alí os impíos deixan de enfurecerse, e alí descansan os que están sen forzas. ¹⁸ Xuntamente descansan os presos, sen ouvir a voz do capataz. ¹⁹ Alí están os pequenos e os grandes, e o escravo é libre do seu señor. ²⁰ Por que se lle dá luz ao que pasa traballos, e vida ao de alma amargada; ²¹ non lles chega a morte aos que a arelan, aínda que a procuran máis que a tesouros escondidos; ²² que reloucan de gozo e son felices ao atoparen o sepulcro. ²³ Por que dar luz a un home do que o seu camiño está agochado, e a quen Deus arrodeou? ²⁴ Porque en lugar do meu pan, vén o meu suspiro, e derrámanse os meus xemidos coma a auga. ²⁵ Pois veu sobre min aquilo que me atemorizaba, o que temía, chegoume. ²⁶ Non teño paz nin tranquilidade, non podo ter acougo, senón que me vén perturbación!