¹ Entón Elifaz temanita respondeu, e dixo: ² Debe responder un sabio con sabedoría baleira e encher o bandullo do vento do leste? ³ Ha discutir con razóns baldías ou con palabras sen proveito? ⁴ Certamente ti rexeitas a reverencia, e impides a meditación diante de Deus. ⁵ Porque a túa iniquidade ensina á túa boca, e escolles a lingua dos astutos. ⁶ A túa propia boca, e non eu, condénate, e os teus propios beizos testifican contra ti. ⁷ Fuches ti o primeiro home en nacer? Xeráronte antes cós montes? ⁸ Escoitaches ti o segredo de Deus, e acaparas para ti toda a sabedoría? ⁹ Que sabes ti que nós non sabemos? Que comprendes ti que nós non entendemos? ¹⁰ Haiche entre nós cheos de canas e anciáns de máis idade có teu pai. ¹¹ Non che parecen poucos os consolos de Deus, e os consellos que se che deron con dozura? ¹² Por que te arrastra o teu corazón, e por que brillan os teus ollos? ¹³ Por que volves o teu espírito contra Deus e deixas saír da túa boca semellantes palabras? ¹⁴ Que é o home para que sexa puro, ou o nacido de muller para que sexa xusto? ¹⁵ Velaí, Deus non confía nos seus santos, e nin os ceos son puros diante dos seus ollos. ¹⁶ Canto menos este ser abominable e corrompido, que bebe a iniquidade coma auga! ¹⁷ Voute explicar, escoitame, e contareiche o que vin, ¹⁸ o que os sabios deron a coñecer, sen agachar nada do que recibiron dos seus pais; ¹⁹ só a eles se lles deu a terra, e ningún estranxeiro pasou entre eles. ²⁰ O malvado sofre tormentos todos os seus días, e contados son os anos reservados para o tirano. ²¹ Voces espantosas hai nos seus oídos, mentres está en paz, o destrutor vén sobre el. ²² Sabe que non volverá das tebras, e que o seu destino é a espada. ²³ Vaga á procura de pan, dicindo: onde está? Sabe que é inminente o día das tebras. ²⁴ A ansiedade e a anguria aterrárono, prevalecen contra el coma o rei disposto para o ataque; ²⁵ porque el estendeu a súa man contra Deus, e actuou con soberbia contra o Todopoderoso. ²⁶ Arremeteu contra El co seu pescozo erguido, co groso do resalte do seu escudo; ²⁷ Recuberta a súa faciana da graxa, medraron cheas de graxa as carnes do seu lombo. ²⁸ Vivirá en cidades desoladas, en casas inhabitadas, destinadas a converterse en ruínas. ²⁹ Non se enriquecerá, nin os seus bens perdurarán, nin se estenderán as súas posesións. ³⁰ Non fuxirá das tebras, secará a lapa as súas xemas, e polo alento da súa boca perecerá. ³¹ Que non confíe na vaidade, enganándose a si mesmo, pois vaidade será a súa recompensa. ³² Antes do seu tempo murchará, e as súas follas non reverdecerán. ³³ Deixará caer o seu agrado coma a vide, coma a oliveira que sacude as súas flores. ³⁴ Porque estéril é a compañía dos impíos, e o lume consume as tendas do corrupto. ³⁵ Concibiron malicia, dan a luz iniquidade, e nas súas entrañas maquinan engano.